2 - Digitale Stad Eindhoven

34
SP 2 12/13
Ronde 2
Eindhoven (2194) - WLC (2002) 3 - 1
1. Bas van de Plassche (2400) - Jeroen Medema (2119) ½ - ½
2. Fred Hallebeek (2216) - Frank Albers (2015) 1 - 0
3. Jos Sutmuller (2102) - Albert de Wit (1972) 1 - 0
4. Alessandro di Bucchianico (2060) - Jarich Haitjema (1902) ½ - ½
Na de overwinning op SMB in de eerste ronde wachtte ons in de tweede ronde van de
KNSB-beker de uitwedstrijd tegen stadgenoot Eindhoven. Zij lieten er middels hun
opstelling geen twijfel over bestaan dat zij deze wedstrijd serieus namen en traden op
volle sterkte aan, hetgeen betekende dat wij ernstig outrated waren. Desalniettemin is
het natuurlijk altijd leuk om tegen dergelijke sterke spelers te kunnen aantreden en
beschouwen wij dat als beloning voor de vorig jaar gewonnen NBSB-beker.
Hoewel er misschien hier en daar wat meer in had gezeten leek een stunt nooit in de
maak en werd het helaas een vrij afgetekende nederlaag en daarmee het einde van ons
KNSB-beker avontuur.
Jeroen behaalde een mooi persoonlijk succesje op bord één: Tegen Bas van der
Plassche kon ik blij zijn met zijn speelwijze vanuit de opening. Zoals ik in de
nabeschouwing al zei: voor hem was het rekenen, en voor mij kiezen uit bekende
plannen. En daarin maakte ik blijkbaar de goede keuze, want hij gebruikte ontzettend
veel tijd om ergens iets te vinden, maar dat lukte hem niet. Ik maakte nog wel een
kleine onnauwkeurigheid, maar veel was dat niet. En zo kon ik na het opvangen van
zijn (desperado?!) koningsaanval afwikkelen naar een eindspel met allebei twee
torens en zes pionnen. Hierin had ik weliswaar slechts twee pionnengroepjes, en hij
vier, maar hij had actievere torens dan ik. Ik stond hierin denk ik wel wat beter, en
toen Albert jammer genoeg verloor (nadat eerder Frank al had verloren) ben ik er
goed voor gaan zitten, want Jarich had toen nog wel kansen om te winnen. Echter, dat
er goed voor gaan zitten hielp niet echt. Na wat onnauwkeurigheden van mij
(waardoor hij wat kon ruilen) vond ik het verstandig om toch remise aan te bieden,
want ik zag het mij nog gewoon verpesten. Ja, een kans om zo’n eindspel tegen zo’n
sterke speler te spelen zal ik niet snel meer krijgen, maar ik vertrouwde de zaak niet
helemaal meer. Gerard heeft me achteraf ook gezegd dat juist in zulke situaties
(minder tijd, iets mindere stelling) Bas enorm gevaarlijk is, dus ik ben niet
ontevreden. Ook deed de uitslag van mijn partij er niet meer toe voor het team, omdat
ik Jarich ook niet meer zag winnen. Na de partij hebben we nog even gekeken, en
kwamen tot de conclusie dat zwart nog wel beter staat, maar dat dat eigenlijk niet te
verzilveren was. Ook een korte analyse bij ons op de club gaf dit aan. Een leuk
verhaal bij deze partij is dat mijn tegenstander in het verslag op hun website te
kennen geeft dat hij met remise niet ontevreden was. Maar het leukste verhaal is dat
ik via mijn vrouw – zij kent Ludo Tolhuizen van haar werk – hoorde dat ze bij
Eindhoven nog een tijd naar mijn partij tegen Bas hebben gekeken. Dat vind ik wel
een compliment!