RAD 21: Vermeulen B. & M. H. Bartels, 2007. Boeren voor de stad ...

94
veronderstelde goot palenrijen aan te wijzen. In een uitbreiding ter hoogte van
werkput 31 leken de palenrijen te eindigen. Aan de noordzijde valt ook de oostgrens
van de hopplantage vermoedelijk buiten het onderzoeksgebied. De omvang
van de hopplantage zal gezien de historisch bekende situaties niet groter dan 1 tot
1,5 ha zijn geweest.
Hoewel de vindplaats dus niet in zijn geheel kon worden opgegraven, valt op basis
van de onderzochte randen wel iets te zeggen over de relatie met het omliggende
landschap. De hopplantage werd aangelegd op een plek waar de grond hoger en
droger werd, maar waar water wel op korte afstand beschikbaar was. De overige
voorwaarden waren eveneens gunstig. De hopplantage lag midden in een akkerbouwgebied,
dat ook de andere ingrediënten voor bier, zoals gerst en rogge, kon
leveren. De aanvoer van mest uit de stad en de omliggende boerderijen was specifiek
gericht op het productief maken van deze eens woeste gronden. De hopplantage
hoorde waarschijnlijk bij één van de nabij gelegen boerderijen. In 1832 was het
perceel, waarop de hopplantage lag, eigendom van de eigenaar van de boerderij
Warmboldink. Het is echter niet uit te sluiten dat het perceel van eigenaar veranderd
is en ooit deel uitmaakte van één van de andere middeleeuwse boerderijen in
het gebied.
De rijen grondsporen laten zien dat de locatie van de hopstaken langzaam veranderde.
Uitgaande van een maximale levensduur van hout in de open lucht van enkele
tientallen jaren en slechts beperkte herplaatsing van hopstaken in dezelfde
kuilen, zal de plantage minder dan een eeuw in gebruik zijn geweest. De gebruiksperiode
van de plantage begint, op basis van de scherven aan de onderzijde van het
akkerland, bij de aanleg in de tweede helft van de 14 de eeuw en eindigt in het midden
van de 15 de eeuw. Daarna werd het gebied verder opgehoogd door middel van
een esdek en bleef het tot september 2004 een akkerbouwgebied.