RAD 21: Vermeulen B. & M. H. Bartels, 2007. Boeren voor de stad ...

20
S 50-060.
21
Mittendorff, 2005.
22
S 33-022 en S 33-023.
23
S 33-023.
24
S 33-022.
eeuw gevonden. 20 In de nabije omgeving van vindplaats 3 zijn in het esdek eveneens
veel middeleeuwse scherven van kogelpot en pingsdorf aardewerk aangetroffen.
Op basis van deze informatie kan worden geconcludeerd, dat de vroegste middeleeuwse
activiteiten op de Rielerenk plaatsvonden op de dekzandrug die vanaf
het uiterste zuiden van het onderzoeksgebied verder naar het zuiden liep. Dit was
hoog gelegen grond die uitermate geschikt was voor landbouw. Van eventuele 12 de -
en 13 de -eeuwse structuren, zoals huizen of schuren, zijn echter geen aanwijsbare
resten gevonden. Mogelijk liggen deze (net) buiten het onderzoeksgebied. De
dichtstbijzijnde bekende plattegronden uit deze periode zijn aangetroffen aan de
Goudwesp te Colmschate (Blauwenoord). Deze boerderijen lagen echter te ver van
het onderzoeksgebied om voor het hier aangetroffen vondstmateriaal verantwoordelijk
te zijn. 21 Ook zouden sporen, die ooit op de hoger gelegen gronden aanwezig
waren, verloren kunnen zijn gegaan bij het eeuwenlange ploegen. Zeker wanneer de
boerderijen op poeren of balken stonden, lieten ze alleen ondiepe sporen achter
die eenvoudig verploegd raken. Vaak zijn dan wel waterputten, erfsloten en afvalkuilen
te herkennen. Het voorkomen van het oudste materiaal aan deze zijde van
de Rielerenk kan ook zijn veroorzaakt door het opbrengen van stadsdrek. Deze
zijde van de enk ligt het dichtst bij de stad en mogelijk zijn hier de ophogingen
begonnen.
In dat geval hoeft van concrete bewoning zelfs geen sprake te zijn. Bij gebrek aan
voldoende duidelijke gegevens moet de aard van deze laatmiddeleeuwse fase in het
midden blijven.
5.5 Erve Mensink (vindplaats 4)
Het laatmiddeleeuwse erf
Erve Mensink lag ter hoogte van de knik in het Mensinkdijkje aan weerszijden van
de weg. De oudste vermelding van het erf dateert uit 1399, toen het als hofhorig
aan de bisschop werd vermeld. Binnen het onderzoeksgebied zijn slechts een beperkt
aantal sporen behorend bij het middeleeuwse erf aangetroffen. Dit wordt
mogelijk veroorzaakt door de ligging van kern van het erf net buiten het onderzoeksgebied
aan de andere zijde van het Mensinkdijkje. Uit de middeleeuwen dateren
in ieder geval twee sloten (afb. 5.12). 22 De eerste laatmiddeleeuwse sloot
maakte een hoek in de werkput. De sloot kwam uit het westprofiel en knikte na
ongeveer 7 m naar het zuidoosten. De sloot was nog 1,5 m breed en 0,4 m diep. 23
Het uiteinde van de sloot in het westprofiel takte aan in de perceelgrens van 1832.
Vermoedelijk omgaf de sloot het kadastrale perceel waarop in 1832 het hoofdgebouw
lag. De scherven uit de vulling van de sloot zijn te dateren in de periode
1350-1400. Het gaat om scherven van steengoed kannen, een roodbakkende pispot
en divers grijsbakkend aardewerk. Mogelijk vormt deze sloot het restant van de
eerste erfbegrenzing van de boerderij.
De tweede sloot in deze werkput was nog ongeveer 1 m breed, 0,4 m diep en liep
van oost naar west door de werkput. 24 De sloot sloot vermoedelijk aan op delen
van sloten die zijn aangetroffen in de proefsleuven 34 tot 38. In de lengte van dit
kadastrale perceel (G-36) zijn op basis van de proefsleuven meer sloten te reconstrueren,
die vermoedelijk dienden om het laaggelegen grasland te ontwateren. In
de vulling van de sloot in werkput 33 werd steengoed en roodbakkend aardewerk
uit de periode 1400-1450 gevonden. Dit zou er op kunnen wijzen, dat dit perceel
pas in de 15 de eeuw werd ontwaterd. Binnen de werkput zijn geen sporen gevon-
51