RAD 21: Vermeulen B. & M. H. Bartels, 2007. Boeren voor de stad ...

50
in 1832 eigendom van Hendrina Heering en bestond uit een akkerareaal aan de
zuidzijde en een weidegebied aan de noordzijde. Direct ten zuiden van Wannink lag
een tweede, naamloze boerderij, die eigendom was van Hendrikus Alink. Dit erf
stond ook wel bekend als Klein of Schuur Wannink en wordt pas in 1822 voor het
eerst genoemd. 15 Dit verklaart ook waarom het erf niet op de Hottingerkaart te
zien is. De naam doet vermoeden, dat de bezittingen voorheen deel uitmaakten van
het bezit van de middeleeuwse boerderij Wannink. Het bezit van Klein Wannink
bestond uit twee kleine weiden en een akker direct ten westen van de boerderij.
Aan de oostzijde van de boerderij lagen een tweede akker en een andere grotere
weide. Tot slot bezat Alink nog een perceel akkergrond in de bocht van de Oude
Rielerweg. De boerderij Warmboldink was in 1832 eigendom van Klaas Baltink. Hij
bezat een kleine weide naast de boerderij met een akker ten zuiden daarvan.
Daarnaast maakten akkerpercelen aan de buitenzijde van de bocht in de Oude
Rielerweg, ten westen van de bezittingen van Mensink en ten zuiden van de Oerdijk
deel uit van het bezit van de boerderij Warmboldink. Opvallend is dat deze boerderij
vooral akkergrond en nauwelijks weidegrond bezat.
5.4 Kuilen en greppels aan de zuidrand van de Rielerenk (vindplaats 3)
Het oudste middeleeuwse grondspoor binnen het onderzoeksgebied is te dateren
in de 12 de of 13 de eeuw. Het was een kuil met een doorsnede van 1,2 m en een
diepte van 0,8 m, die aan de zuidrand van het onderzoeksgebied lag (afb. 5.11). 16 In
de vulling werden kogelpotscherven uit de 12 de of 13 de eeuw gevonden. De functie
van de kuil is niet duidelijk, maar het zou een afvalkuil kunnen zijn geweest. Twee
meter ten westen van de eerste kuil werd een tweede kuil met vrijwel gelijke
afmetingen gevonden. In deze kuil bevonden zich scherven van grijsbakkend aardewerk
uit de 14 de of 15 de eeuw. 17 Aan de oostzijde van vindplaats 3 werden een drietal
sloten aangesneden. Omdat de drie sloten elkaar oversneden en dateerbaar
vondstmateriaal bevatten, was het mogelijk deze goed te dateren. De oudste sloot
bevatte scherven van 12 de -eeuws pingsdorf aardewerk en kogelpotten uit de 12 de
tot 14 de eeuw. 18 Deze oudste sloot werd oversneden door een tweede sloot, waarvan
de vulling grijsbakkend aardewerk uit de 14 de -15 de eeuw en een scherf siegburg
keramiek uit het derde kwart van de 16 de eeuw bevatte. 19 De derde sloot oversneed
op zijn beurt de tweede. In de vulling van deze sloot werden naast grijs aardewerk
ook enkele fragmenten roodbakkend aardewerk en een steengoed scherf uit de 16 de
Afb. 5.11
De sporen van de middeleeuwse sloten (vindplaats 3).
15
Kloosterboer & Mulder, 1998, nr. 203.
16
S 50-046.
17
S 50-044.
18
S 50-064. Voor de beschrijving van kogelpot en pingsdorf aardewerk uit Deventer zie: Mittendorff, 2004.
19
S 50-069.