RAD 21: Vermeulen B. & M. H. Bartels, 2007. Boeren voor de stad ...

36
kleine afmetingen –de grootste van deze scherven is niet langer dan 3,5 cm– en
geringe aantal, laten deze scherven zich moeilijk determineren en niet heel nauwkeurig
dateren. De verschillende baksels kunnen worden aangetroffen in de gehele
ijzertijd (800-12 v. Chr.). Vooral een randfragment van een drieledige pot, met versiering
bestaande uit nagelindrukken op de bovenkant van een korte verticaal staande
hals, (afb. 4.8, links) is karakteristiek voor deze periode. Deze pot is gemagerd
met granietgruis en heeft een ruw oppervlak. De tamelijk slechte afwerking van het
bovendeel van deze pot pleit voor een datering in de midden of late ijzertijd (500-
12 v. Chr.). Ook een wandscherf waarop een rij nagelindrukken zichtbaar is, is vervaardigd
in ijzertijd-traditie (afb. 4.8, rechts).
In de midden op de zandkop in werkput 101 gelegen grote kuil werd een tweede,
veel omvangrijkere concentratie aardewerk uit de ijzertijd aangetroffen. 18 Deze
bestaat uit 618 scherven, onder te verdelen in 72 randfragmenten van minimaal zeventien
verschillende stuks vaatwerk, 530 wandfragmenten en 16 bodemfragmenten.
Het totaalgewicht van dit aardewerk bedraagt ruim 4 kg.
Vrijwel al deze scherven bezitten een bruingrijze tot donkergrijze kern en een overwegend
lichtgrijsbruin binnenoppervlak. Het buitenoppervlak is overwegend lichtbruinoranje
tot roodbruin gekleurd. De relatief lichte kleur van het buitenoppervlak
lijkt in veel gevallen te zijn ontstaan door lichte verbranding aan de buitenzijde
van het aardewerk. Samen met het voorkomen van roetaanslag en verbrand aankoeksel
op sommige scherven, geeft dit de indruk dat het grootste deel van de
scherven afkomstig is van aardewerk dat op het vuur dienst heeft gedaan als kookpot.
Uit een scherp en parallel breukpatroon van de scherven bij één van deze potten
was af te leiden, dat bij het met de hand opbouwen van deze pot gebruik is gemaakt
van rollen klei, die na het op elkaar leggen werden platgeknepen en uitgewreven
tot repen met een breedte van circa 3,5 cm. De dikte van de wandscherven
varieert tussen 6 en 12 mm. Scherven met een wanddikte tussen 7,5 en 10 mm vormen
meer dan driekwart van al het aardewerk. Alle wandscherven zijn beoordeeld
op de afwerking van het buitenoppervlak en op de aard van de magering. Deze karakteristieken
worden in onderstaande twee tabellen kwantitatief weergegeven.
Opvallend is dat het overgrote deel van de scherven aardewerk uit de grote kuil
een buitenoppervlak heeft, dat onafgewerkt ruw, bewust met een takje dan wel met
de hand opgeruwd, of met klodders klei besmeten is. Opzettelijk glad gewreven of
nog zorgvuldiger glanzend gepolijst aardewerk behoort in dit aardewerkcomplex
18 Vondstnummer 2021.
Afb. 4.8
Een met nagelindrukken versierd
randfragment (links) en wandfragment
(rechts) van aardewerk uit de ijzertijd,
gevonden bij de spieker in werkput 2.