RAD 21: Vermeulen B. & M. H. Bartels, 2007. Boeren voor de stad ...

allen exact in het verlengde van de sleuven ten zuiden van werkput 1 lagen. Ter
hoogte van werkput 26 werd een uitbreiding (werkput 27) aangelegd om meer duidelijkheid
te krijgen over de in de proefsleuf aangetroffen laatmiddeleeuwse structuren.
Ten noorden van de houtwal lagen de werkputten 33 tot 47, elk ongeveer 20
m van elkaar gescheiden. De werkputten 44 tot 47, ter hoogte van het middeleeuwse
erf Warmboldink, werden iets dichter bij elkaar aangelegd om een vollediger
beeld van deze vindplaats te krijgen. Ook werden er op erve Mensink (werkput
33) en erve Warmboldink (werkput 44) om dezelfde reden uitbreidingen aangelegd.
Tot slot werd ook aan de oostzijde van de Oude Rielerweg een serie proefsleuven
getrokken. Werkput 28 lag ongeveer noord zuid en volgde de loop van de Oude
Rielerweg. De werkputten 29, 30, 31, 32, 48 en 49 werden allen noordoost zuidwest
gegraven. Tegen werkput 32 werden twee kleine uitbreidingen aangelegd om meer
zicht te krijgen op de palenrijen in deze werkput. Werkput 48 werd met hetzelfde
doel direct breder gemaakt. Tot slot werd aan de uiterste zuidzijde van het terrein
nog een oost west gelegen werkput (50) aangelegd. Aan het oostelijke uiteinde
hiervan werd nog een uitbreiding gegraven.
Alle sleuven zijn gedocumenteerd en ingemeten. Op regelmatige afstanden werden
in alle proefsleuven de bodemprofielen beschreven om een goed beeld te krijgen
van de bodemopbouw op verschillende delen van de Rielerenk. In fase 1 werd alleen
gecoupeerd op de plaatsen waar in het Definitief Onderzoek geen aanvullend onderzoek
zou plaats vinden. De vindplaatsen voor het Definitief Onderzoek werden
verder niet nader onderzocht. De sporen zijn per werkput uitgedeeld. Een spoornummer
bestaat dus steeds uit een putaanduiding en een eigenlijk spoornummer.
Ook de vondstadministratie is per werkput opgezet. De fotoadministratie kende
wel een doorlopende nummering.
Op basis van het AAO zijn zeven vindplaatsen aangewezen. Voor drie van deze vindplaatsen
werd opgraven geadviseerd. Drie andere vindplaatsen werden als behoudenswaardig
aangemerkt. Dit bleek echter in geen van de drie gevallen een optie,
zodat ook deze vindplaatsen tijdens het Definitief Onderzoek zijn opgegraven. Een
zevende vindplaats werd op basis van de onvolledigheid en kwaliteit afgeschreven.
2.4 Definitief Onderzoek (2003)
Tijdens het Definitief Onderzoek werden de zes na het proefonderzoek geselecteerde
vindplaatsen onderzocht. Deze hebben samen met de vindplaatsen uit het
noodonderzoek in 2004 een doorlopende vindplaatsnummering gekregen die in de
rest van de rapportage als uitgangspunt dient (afb. 2.6). De nummering van de vindplaatsen
is gebaseerd op de volgorde van de uitwerking en is dus niet chronologisch.
Ook in deze fase werden alle sporen gedocumenteerd, gecoupeerd en afgewerkt.
De sporen, vondsten en fotoadministratie sloot aan op het voor het vooronderzoek
opgezette systeem.
Vindplaats 1: Een spieker uit de vroege of midden ijzertijd (800 tot 250 v. Chr.)
In werkput 2, gelegen in de zuidwesthoek van het onderzoeksgebied, werd tijdens
het proefonderzoek een kleine concentratie sporen en vondsten aangetroffen. Rond
deze plek werd in 2003 een groter opgravingsvlak opengelegd. In deze 19 m bij 8,5
m grote werkput werden alleen de resten van een geïsoleerd gelegen spieker aangetroffen.
De werkput kreeg hetzelfde putnummer als de proefsleuf (werkput 2).
17