lesmateriaal Roodkajpe

gebakjes en sirooppannenkoeken en Brusselse
wafels met lekker veel slagroom…
“Huh, al dat lekkers voor zo‟n ouwe taart! Ik zou
het liever allemaal zelf opeten"
En Roodkapje ging op weg.
Bij een oude beuk stond een wolf.
"Dag Roodkapje… Waar ga jij heen? Zo alleen…
Zo alleen…”
"GAAT JE GEEN ZAK AAN, haarbol!" snauwde
Roodkapje.
In haar voortuintje stond oma - stijf van de
reuma – al op Roodkapje te wachten.
Roodkapje sprong over het hek heen en schopte
oma's wandelstok onderuit. Met een smak viel
het oudje op de terrastegels.
"Oei… Dat wordt een nieuw gebit oma",
schaterde Roodkapje.
Gelukkig kwam toen net de dappere jager uit het
bos. “ Beter één doodkapje in de hand dan tien in
de lucht, dacht hij en hij richtte zijn geweer op
Roodkapje en : "RAKATAKATAK."
VERTELLER 2 Ho! Stop! Hou daar mee op! Schandalig! Zo gaat
dat sprookje helemaal niet.
Dat sprookje dat gaat zo…
(doet teken naar de techniek.) Rudi…
Er was eens een lief, klein meisje. Met
hemelsblauwe lokken en mooie, goudblonde
ogen en.
(Smalende reactie van Verteller 1. Verteller 2 is zich van geen kwaad bewust.)
(Verteller 2 gaat gewoon verder.)
Wat?
Iedereen hield van haar en zij… zij hield van
iedereen. Maar het meest van al hield ze van
haar omaatje.
VERTELLER 1 (tot publiek) Die oude taart!
VERTELLER 2 Van haar omaatje had ze lang geleden eens een
muts gekregen. In een rode stof.
10