lesmap sleutelveld PDF

Het zijn alle drie goeie spelers. Ik heb met Veerle Dobbelaere samengewerkt bij Ivo Van Hove en bij De Roovers. Ik ben niet
de regisseur die met een uitgetekend concept klaarstaat en Veerle is iemand die graag meedenkt hoe ze met het materiaal
aan de slag kan. Greg Timmermans ken ik van toen hij aan het RITS studeerde. Hij is een zeer genereuze speler, die een
soort gezonde kinderlijkheid heeft die perfect aansluit bij het verhaal dat ik wil vertellen. Stefanie Claes is net afgestudeerd
als regisseur aan het RITS en heb ik dus ook als studente meegemaakt. Ze heeft een zeer bizarre verbeeldingswereld en ik
denk dat ik haar fantasie kan loslaten op het vormgeven van het sprookje. Het zijn inderdaad drie verschillende types
acteurs, maar dat is iets waar ik het ook spannend mee wil houden.
Ik ben er vrij zeker van dat zij ervoor kunnen zorgen dat de voorstelling niet over doffe ellende gaat. Als zij zich als spelers
verwant voelen met het avontuur dat die kinderen hebben meegemaakt, dan krijgt de voorstelling vanzelf een zekere
lichtheid. De voorstelling is een avonturenboek en geen ellendige memoire of zo. Als ik mijn moeder er over hoor, dan heeft
dat niet iets van ‘hoe triestig allemaal’, maar van ‘waauw, wat een spannende dingen’. Er zijn zelfs een aantal elementen die
aanleiding kunnen geven tot hilarische situaties op scène.
Als scenograaf heb je voor Leo De Nijs gekozen en verder werkt ook filmmaakster Julia Clever mee. Hoe verhouden zij zich
tot elkaar ?
Het uitgangspunt voor de vormgeving is dat we met zo weinig mogelijk middelen het verhaal proberen te vertellen, ook
omdat er in een oorlog heel weinig middelen zijn. Het decor zal simpel zijn, misschien zal er wat puin ligen, wat wrakstukken,
niet zo heel veel meer. De spelers hebben wat materiaal om eventueel wat figuurtjes te maken, om een eigen theatertje te
bouwen, wat afval eigenlijk. En ze hebben een camera.
Daarnaast zal de oorlogscontext zichtbaar worden via bestaande beelden uit documentaires en films, maar ook via beelden
die je bij wijze van spreken vandaag kan maken op straat. In ‘Hendrik V’ van Shakespeare zegt een personage : “Er gaan
straks 5 mensen oversteken, maar je moet je inbeelden dat het er 5000 zijn.” Bij ons zullen slechts 3 spelers op scène staan,
maar op sommige momenten willen we een massa volk suggereren die op de vlucht is en daarvoor is film een geschikt
medium. Film moet ook zorgen voor beweging in de voorstelling. Het is tenslotte het relaas van een tocht.
Waar slaat de titel ‘Sleutelveld’ op ?
Het is geen symbolische titel, maar een poging tot vertaling van de naam van het dorp waar mijn moeder terechtkwam in het
‘Bombenfreies Gebiet’ : Schlüsselfeld, een klein stadje in de buurt van Bamberg en Bayreuth.
Brussel, 5 augustus 2009
tekst : Veerle Vogelaere