lesmap sleutelveld PDF

goeden zijn en dat de lelijken en de slechten allemaal aan de andere kant zitten. Dat soort simplisme is vrij fanatiek bij de
twee kinderpersonages in de voorstelling. Maar ik wil niet te veel nadruk leggen op de parallellen tussen die twee verhalen.
Dat moet blijken in de voorstelling. Het sprookje is tegelijk een vorm van escapisme. Als er erge dingen gebeuren, die de
kinderen echt raken, dan grijpen ze terug naar het sprookje.
In de voorstelling wil je onderzoeken wat oorlog doet met een kind.
Ja, ook door de verhalen die mijn moeder er over vertelt. Zij was in dat ‘Bombenfreies Gebiet’ zonder haar ouders. Ze had
ook nauwelijks contact met hen. In het beste geval kwam er nog een brief, maar zeker in de eindfase van een oorlog is alle
communicatie verstoord. Tegelijkertijd kan je je niet permitteren daarover ongelukkig te zijn, je moet zien te overleven. Ze is
zeer snel volwassen moeten worden, ook al was ze pas 12. Op emotioneel vlak bijvoorbeeld : als iemand uit je omgeving
wordt neergeschoten door laagvliegende straaljagers, dan grijpt dat aan. Maar ook op zakelijk vlak : ze moest zeer jong zelf
keuzes maken en beslissingen nemen, er na de oorlog voor zorgen dat ze van Duitsland naar Antwerpen geraakte
bijvoorbeeld, dat ze op het konvooi meekon.
En tegelijk ervaarde ze de oorlog als een groot avontuur. Voor haar was het niet alleen de ellende die we associëren met
kinderen in oorlog. Ik denk dat ze daar zeker niet uniek in is. Ze waren aan een spannend avontuur bezig, ook al wisten ze
dat dat avontuur niet vrijblijvend was. Maar op dat moment was dat ook een mentaal wapen tegen depressies of zo.
Situeer je het verhaal in de context van de Tweede Wereldoorlog ?
Neen, daar zijn bijna geen verwijzingen naar. Het zou zich net zo goed in Sarajevo of in Bagdad nu kunnen afspelen. Ik heb
het verhaal van mijn moeder ook opengetrokken. Haar verhaal is aangrijpend, maar op zich niet uniek. Behalve misschien
door dat sprookje dat erbij komt. Maar ik neem aan dat ze in een andere klas een andere manier hadden om de kinderen
bezig te houden. Ik heb ook veel gelezen van haar generatiegenoten die de Tweede Wereldoorlog hebben meegemaakt en
daar neem ik ook dingen uit mee. En daarnaast heb ik literatuur uit andere oorlogscontexten gebruikt om de zaak te
stofferen.
Ook de personages geef ik diverse achtergronden mee. De personages zijn een lerares met twee leerlingen, een jongen en
een meisje. Het meisje leunt het meest aan bij mijn moeder, voor de jongen en de lerares heb ik andere achtergronden
verzonnen. Ze kijken bovendien ook op een andere manier tegen de oorlog aan. Het meisje is nogal fanatiek en wil dat zij de
oorlog winnen. Bij de jongen en de juf zit een meer dissidente achtergrond. De juf staat zelfs zeer dubbelzinnig tegenover de
oorlog en laat dat ook blijken. Zij is tegen de patriottische symbolen die de kinderen willen gebruiken. Ze houdt hen met de
voeten op de grond en probeert hen duidelijk te maken dat ze de oorlog aan het verliezen zijn.
Je koos voor heel verschillende acteurs : Veerle Dobbelaere, Greg Timmermans en Stefanie Claes.