Per - De Pers

lijkt achteraf volkomen irrationeel – maar dat was het
niet. Wie een oorlog wil beginnen, wil het liefst zélf bepalen
wanneer die oorlog uitbreekt, maar wil óók dat
de tegenstander daarvoor de schuld krijgt. Het is dus
verstandig niet passief af te wachten tot de vijand over
de schreef gaat, maar zelf een provocatie te fabriceren
die de mogelijkheid biedt de vijand ‘terecht’ aan te vallen
wanneer dat het beste uitkomt. De massavernietigingswapens
waren het perfecte excuus: omdat ze een
permanente ‘bedreiging’ vormden, kon de VS zelf bepalen
wanneer ze zou aanvallen, en de schuld ging naar de
leugenaar Saddam Hoessein. Het gaat hier om een oude
tactiek. De geschiedenis van de Verenigde Staten biedt
veel voorbeelden van samenzweringen op het hoogste
niveau, gericht op het uitlokken van oorlogen en het
misleiden van de publieke opinie.
Uitlokken van oorlog
Een van de eerste voorbeelden is het uitlokken van de
Spaans-Amerikaanse oorlog van 1898. Inzet van de
strijd was Cuba, of beter: de suikerproductie op het eiland.
De Amerikaanse suikerbaronnen wilden de lastige
dictator Weyler verdreven hebben, en betaalden krantenmagnaat
William Randolph Hearst voor een agressieve
anti-Spaanse perscampagne. Oorlog werd
onvermijdelijk, en een excuus werd spoedig gevonden.
Op 15 februari vond er een zware explosie plaats aan
boord van de Amerikaanse kruiser Maine, in de haven
van Havana. Het schip zonk. De kapitein verklaarde naderhand
dat de explosie veroorzaakt was door kolenstof
in het ruim, maar president McKinley beweerde dat het
schip door de Spanjaarden getorpedeerd was en verklaarde
Spanje de oorlog. Cuba werd door de Amerikanen
‘bevrijd’. Een later onderzoek aan het wrak van de
Maine toonde aan dat de kapitein gelijk had. Er is nooit
een torpedo afgevuurd.
Veel minder bekend is de beschuldiging dat de Japanse
overval op de Amerikaanse vlootbasis Pearl Harbor,
in december 1941, door Washington was uitgelokt. Alle
schoolboekjes vermelden dat het om een laffe verrassingsaanval
ging – maar dat is waarschijnlijk een vrome
leugen. De relatie met Japan was uiterst gespannen,
vooral vanwege de groei van de Japanse oorlogsvloot.
Dat de Japanners in geval van oorlog Pearl Harbor zouden
aanvallen, lag voor de hand. Daar lag het grootste
deel van de Amerikaanse vloot, praktisch onbeschermd.
En het lijkt erop dat Roosevelt de Japanners heeft aangezet
om toe te slaan. De inlichtingendiensten hadden
hem verzekerd dat als de VS de export van benzine naar
Japan zou stoppen, de Japanners gedwongen waren om
aan te vallen. Roosevelt stopte de export van benzine.
Daarnaast liet hij de moeizame vlootonderhandelingen
met de Japanners vastlopen, en gaf hij de marine de opdracht
de vloot zo te stationeren dat ze extra kwetsbaar
werd. De marineleiding protesteerde, maar Roosevelt
zette door. Bij wijze van straf kreeg de marinestaf geen
inzage meer in gedecodeerde Japanse berichten – berichten
waaruit de marine gemakkelijk had kunnen afleiden
waar en wanneer de Japanners zouden aanvallen.
En zo konden de Japanners ongestraft Pearl Harbor
overvallen. Negentien grote slagschepen werden vernietigd;
2400 man marinepersoneel kwam om. En dat
waarschijnlijk alleen maar om ervoor te zorgen dat de
Japanners de schuld kregen voor de uitbreiding van de
oorlog.
De Amerikaanse deelname aan de Vietnam-oorlog
was in ieder geval zeker gebaseerd op leugens. Begin
1964 was er officieel alleen sprake van een oorlog tussen
het communistische Noord-Vietnam en Zuid-Vietnam
(een militaire dictatuur), waarbij Amerikanen het
Zuid-Vietnamese leger bijstonden als ‘adviseurs’.
Washington wilde echter dolgraag een actievere rol spelen
en de communisten verjagen. Dus werd een Noord-
Vietnamese provocatie verzonnen. In augustus 1964
maakte president Johnson bekend dat de Noord-Vietnamezen
tot twee maal toe een ‘onschuldig’ Amerikaanse
schip in internationale wateren hadden
aangevallen. Het betreffende schip, de Maddox, was
echter helemaal niet onschuldig: het assisteerde bij
luchtaanvallen op het Noord-Vietnamese leger en werd
daarom een keer door Noord-Vietnamese schepen belaagd.
De Amerikanen verzonnen vervolgens een tweede
aanval op het ‘onschuldige’ schip, zogenaamd
uitgevoerd met torpedo’s. En vanwege deze ‘oorlogsdaad’
gaf Johnson opdracht Noord-Vietnam te bombarderen.
Een paar maanden later gingen de eerste
Amerikaanse troepen in Vietnam aan land. Het was het
begin van de meest rampzalige oorlog uit de Amerikaanse
geschiedenis – vóór de inval in Irak.
Derde Wereldoorlog
De meest beruchte verzonnen provocatie vond plaats
tijdens de Zesdaagse oorlog tussen Israël en Egypte, in
juni 1967. Als deze operatie, een samenzwering tussen
Israël en de VS, een succes was geworden, was toen wellicht
de Derde Wereldoorlog uitgebroken. Doelwit was
de USS Liberty, een oud bevoorradingsschip dat ingezet
werd voor inlichtingenwerk. Tijdens de oorlog voer ze
voor de kust van Egypte, om het radioverkeer van beide
partijen te onderscheppen. Niet ver van de Liberty voer
de Amerikaanse Zesde vloot, en er was ook een Russisch
smaldeel in de buurt. De Liberty werd op 8 juni gespot
door Israëlische verkenningsvliegtuigen, maar de bemanning
maakte zich geen zorgen. Israël en de VS waren
bondgenoten en het schip was zo Amerikaans als
maar kon. Die middag echter verschenen twee Israëlische
jagers aan de horizon die de Liberty, tot afgrijzen
van de bemanning, begonnen te bestoken met raketten.
Het schip was ongewapend en de wanhopige kapitein
vroeg de nabijgelegen USS America om luchtsteun. Die
werd toegezegd, maar even later, op last van minister
van Defensie Robert McNamara himself, weer teruggeroepen.
Prompt verschenen twee nieuwe Israëlische toestellen
die het schip met napalm bombardeerden, en
nog eens drie Israëlische torpedomotorboten die topedo’s
afvuurden. Ze verdwenen weer, waarschijnlijk in de
veronderstelling dat ze het schip de genadeklap hadden
gegeven, maar de inmiddels volledig kapotgeschoten
Liberty bleef wonder boven wonder drijven. Op zijn
laatste krachten bereikte het Malta. De Israëlische aanval
had 34 Amerikaanse zeelieden het leven gekost; er
waren tweehonderd gewonden.
Het is duidelijk dat de USS Liberty met man en muis
had moeten vergaan, zodat niemand zou kunnen navertellen
wie de aanvallers waren geweest. Volgens sommigen
was het een Israëlisch plan: als Egypte de schuld
kreeg, zou de VS wellicht openlijk hun kant kiezen.
Maar Egypte had op dat moment geen luchtmacht van
betekenis. Het is veel waarschijnlijker dat de aanval een
Israëlisch/Amerikaans complot was, waarbij de Russische
vloot de schuld had moeten krijgen. Israël stond
op dat moment op het punt om Ruslands bondgenoot
Syrië binnen te vallen, om de strategisch belangrijke
Golanhoogte te veroveren. Die aanval zou een gevaarlijke
escalatie van de Koude Oorlog betekenen, en Israël
zou daar de schuld van krijgen – tenzij de VS en Israël,
de Russen van agressie konden beschuldigen. Een ‘Russische
aanval’ op de USS Liberty zou perfect in dit plaatje
passen. Maar het complot mislukte. De Russen
konden niet als agressor afgeschilderd, en de VS konden
de Israëlische aanval op Syrië niet onvoorwaardelijk
steunen. Als de USS Liberty was vergaan, was dat
wellicht het begin geweest van de Derde Wereldoorlog.
Diep wantrouwen
Israël bood naderhand zijn excuses aan voor de ‘tragische
vergissing’. Toen de Amerikaanse marine een onderzoek
instelde, kreeg de onderzoekscommissie van
het Witte Huis de geheime opdracht dat zij tot dezelfde
conclusie diende te komen. De hele affaire raakte volkomen
vergeten. Nu, veertig jaar later, is zoiets ondenkbaar.
Dankzij de aanslagen van 9/11, en de vloedgolf
aan complottheorieën die daarna losbarstte, heeft de
Amerikaanse bevolking absoluut geen vertrouwen meer
in haar eigen overheid. De rol van de traditionele media
is hierbij vrijwel uitgespeeld, zo lijkt het. Geen enkele
serieuze krant, radio- of televisiestation heeft ooit beweerd
dat de Amerikaanse overheid op wat voor manier
dan ook medeplichtig was aan de aanslagen van 9/11.
En toch is driekwart van de Amerikanen ervan overtuigd
dat de regering-Bush de terroristen in de gaten hield,
maar ze bewust hun gang heeft laten gaan omdat een
aanslag de regering wel goed uitkwam. Eenderde van de
Amerikanen is er zelfs van overtuigd dat de regering betrokken
was bij het complot. Dat diepe wantrouwen is
slechts voor een deel te danken aan boeken als David
Griffins The New Pearl Harbor, of documentaires zoals
Michael Moore’s Fahrenheit 911, maar veel meer aan de
honderden internetsites waarop voortdurend dezelfde
‘dwarse’ feiten worden herhaald. Zo staat vast dat de
CIA ruim van tevoren gewaarschuwd werd door niet
minder dan elf buitenlandse inlichtingendiensten, vaak
zeer gedetailleerd, voor terroristische aanslagen, uit te
voeren door Al Qaida-leden met behulp van vliegtuigen.
De terroristen zélf zijn meerdere keren door FBIagenten
en particulieren als ‘verdacht’ aangegeven bij
de FBI en de CIA. Waarom is met al die aanwijzingen
niets gedaan? Openbaar aanklager John Loftus was
achteraf keihard in zijn oordeel: ‘The information provided
by European intelligence services prior to 9/11 was so extensive
that it is no longer possible for either the CIA or FBI
to assert a defence of incompetence.’
Incompetent – of stiekem op de hoogte? Liet men de
terroristen begaan? Zagen sommigen de naderende
aanslag wellicht als de perfecte provocatie om Irak aan
te kunnen vallen? Zo niet, waarom werden de gekaapte
toestellen dan niet door straaljagers onderschept, zoals
dat hoort? Andrews Air Force Base, vlakbij Washington,
was daartoe niet in staat. De jagers moesten van héél ver
komen, en kwamen dus te laat. Hoe is het mogelijk dat
vele uren nadat de Twin Towers waren ingestort, nog
een derde flatgebouw (WTC building 7) plotseling instortte?
Hoe konden de Twin Towers überhaupt zo gemakkelijk
ineenstorten? Zaten in die drie gebouwen
wellicht explosieven verstopt? Hoe kon terrorist Hani
Hanjour, een halfopgeleide amateur-piloot, een Boeing
757 onder controle houden en exact in het Pentagon
boren? Waar waren de brokstukken van dat toestel?
Deze, en nog veel meer vragen circuleren op internet,
op de honderden sites die worden onderhouden door
duizenden achterdochtige amateuronderzoekers. Uiterst
achterdochtige, vaak ronduit paranoïde amateuronderzoekers
– maar wie de Amerikaanse geschiedenis
kent, vraagt zich af: zijn ze wel paranoïde genoeg? p
Achtergrond
Driekwart
van de
Amerikanen
denkt
dat de
regering-
Bush de
terroristen
bewust
hun gang
liet gaan
Word jij onze
nieuwe collega?
Ben je net afgestudeerd of studeer je binnenkort af
voor de richting HEAO (BE) of een logistieke opleiding
(HBO/WO), dan ben jij degene die wij zoeken.
Als onafhankelijk advieskantoor
biedt KTL-Nederland
een breed scala aan
adviesdiensten aan internationale
klanten. Om onze
klanten goed te kunnen
blijven ondersteunen willen
wij ons team uitbereiden
(met jou?). Hierbij
biedt jouw logistieke op-
GLEIWITZ 1939: HITLERS EXCUUS
In de zomer van 1939 was duidelijk dat een oorlog
tussen nazi-Duitsland en Polen niet lang meer op zich
zou laten wachten. Nadat alles in gereedheid was
gebracht voor de inval, besloot Berlijn om zelf voor een
‘Poolse’ provocatie te zorgen. Op 31 augustus overviel
een eenheid van de Sicherheitsdienst, verkleed in
Poolse uniformen, de radiozender in het Duitse stadje
Gleiwitz (het huidige Poolse Gliwice), dicht bij de
toenmalige Poolse grens. Ze zonden enige provocerende
oproepen uit en werden daarna door Duitse
soldaten ‘verdreven’. (Speciaal voor de pers liet men op
het terrein een paar dode concentratiekampgevangen
achter, gehuld in Poolse uniformen.) De volgende dag
sprak Hitler de Rijksdag toe: ‘Polen heeft hedennacht
voor de eerste maal op ons eigen territorium op ons
geschoten. Sedert 5.45 uur wordt er teruggeschoten. En
van nu af aan wordt bom met bom vergolden! Wie zich
niet aan de regels van humane oorlogsvoering houdt,
kan van ons niet anders verwachten dan dat wij
hetzelfde doen.’ Het uitroeien van de Poolse natie kon
beginnen.
GEEF CASTRO DE SCHULD
De verovering van het eiland Cuba in 1959 door
communistische rebellen onder leiding van Fidel
Castro, was voor de Amerikaanse regering een enorme
schok. Die vernedering werd nog groter nadat een door
de CIA op touw gezette invasie door Cubaanse
‘vrijwilligers’ (in de Varkensbaai, in april 1961) uitliep op
een bloedige nederlaag. Vanaf dat moment zocht het
Amerikaanse leger naar een excuus om Cuba binnen te
vallen. En men was daarbij bereid heel ver te gaan,
zoals blijkt uit een (recent onthuld) geheim rapport,
opgesteld in maart 1962, met de codenaam Operation
Northwoods. In dat rapport worden voorstellen gedaan
voor aanslagen in eigen land, uit te voeren door de CIA,
waarvan Cuba dan de schuld zou krijgen. Een mogelijkheid
was een aanval op een passagiersvliegtuig, uit te
voeren door een CIA-toestel in Cubaanse vermomming.
Andere voorstellen waren moordaanslagen op
prominente tegenstanders van Castro, bomaanslagen
in wijken van Miami waar veel gevluchte Cubanen
woonden, en het ontketenen van ‘communistische’
rellen in grote steden zoals Washington. De opstellers
wezen ook op de mogelijkheid het ‘incident’ met de
Maine, uit 1898, te imiteren: blaas een schip op in de
haven van Guantanamo (toen net als nu een Amerikaanse
enclave op Cuba), geef de Cubanen de schuld,
en zet het leger aan land.
SPOOKONDERZEEËRS
In oktober 1981 liep een Russische onderzeeboot aan de
grond tussen de eilanden voor de Zweedse kust. De
onderzeeër had overduidelijk een spionagemissie, en
Zweden protesteerde bij de Russische autoriteiten.
Maar dat was maar het begin. In de maanden daarna
doken er geregeld ongeïdentificeerde duikboten op
langs de Zweedse kust; ze drongen zelfs door in de
marinebasis Muskö. De wereldpers streek neer in
Zweden om verslag te doen van deze mysterieuze
‘spookonderzeeërs’, die tot eind 1982 werden
gesignaleerd. Ook al werden de daders nooit boven
water gehaald, en ook al ontkenden de Russen iedere
betrokkenheid: iedereen was ervan overtuigd dat
Moskou op deze manier Zweden wilde intimideren, en
de Zweeds-Russische relaties werden buitengewoon
kil. Pas jaren later bleek dat de Russen er echt niets mee
te maken hadden: de onderzeeërs waren Amerikaans
en mogelijk Brits, en de clandestiene operaties werden
in het diepste geheim gecoördineerd met enkele hoge
Zweedse marineofficieren. De Zweedse opperbevelhebber
Gustaffson en de Zweedse regering zaten niet in
het complot – dat immers bedoeld was om de pas
aangetreden socialistische regering van Olof Palme op
te zetten tegen de Russen.
leiding een goede basis.
Wij bieden je een marktconform
salaris plus de
mogelijkheid om je verder
te specialiseren op douane
en internationaal handelsgebied.
Interesse? Stuur je CV per
brief of mail naar onderstaand
adres.
KTL Nederland
Reeuwijkse Poort 311 b
2811 NV Reeuwijk
vacature@ktl-nederland.eu · www.ktl-nederland.eu
9