Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
14<br />
<strong>De</strong> Groene <strong>Per</strong>s <br />
<br />
Giframp Was Bhopal een ongeluk of een misdrijf?<br />
<strong>De</strong> fik in de directeur van Dow<br />
Vroeger was ondernemen soms heel onverantwoord.<br />
Reconstructie: hoe Union Carbide de gevolgen van de<br />
grootste giframp ooit probeert te ‘beperken’.<br />
Marcel Hulspas<br />
Het is een jaarlijks terugkerend ritueel in de<br />
straten van Bhopal. Elke derde december<br />
verzamelen zich een paar duizend inwoners<br />
voor een grote demonstratie dwars<br />
door de stad. Ze houden halt bij het stadhuis<br />
en lopen dan door naar het verlaten<br />
bedrijfsterrein van Union Carbide. Daar, voor de gesloten<br />
roestige poort van de fabriek, verbranden ze een<br />
pop. Die pop moeten Warren Anderson voorstellen, de<br />
voormalige directeur van Union Carbide. Anderson<br />
wordt geslagen en gestompt, met benzine overgoten,<br />
aangestoken, en ten slotte vertrapt en verstrooid. Daarna<br />
keren de demonstranten huiswaarts. Het is een kleine<br />
genoegdoening voor de ramp die zich 24 jaar geleden<br />
in hun stad afspeelde, de grootste milieuramp aller<br />
tijden.<br />
Wat ging er zo gruwelijk mis, die nacht in Bhopal?<br />
Grootste ramp of niet – er is nooit een officieel onderzoek<br />
ingesteld naar wat er is gebeurd. Sterker nog,<br />
Union Carbide heeft nooit de verantwoordelijkheid<br />
voor de ramp op zich willen nemen. <strong>De</strong> volgende ochtend,<br />
toen de straten rond de fabriek bezaaid lagen met<br />
lijken en duizenden doodzieke, doodsbange burgers op<br />
weg gingen naar het lokale ziekenhuis, wilde Union<br />
Carbide alleen maar kwijt dat er zich op het fabrieksterrein<br />
een ongeluk had voorgedaan, maar dat er geen reden<br />
was voor paniek. Het gasmengsel dat was<br />
vrijgekomen, kon de luchtwegen irriteren. Het mengsel<br />
was, aldus Union Carbide, qua effect te vergelijken met<br />
traangas.<br />
Toen duidelijk werd dat het gas duizenden slachtoffers<br />
had gemaakt, realiseerde de directie zich dat de<br />
ramp het bedrijf de kop kon kosten en dat het daarom<br />
verstandig was zo min mogelijk te zeggen. Indiase<br />
artsen die om meer informatie over de vrijgekomen gassen<br />
vroegen, en wilden weten of er wellicht zoiets als<br />
een tegengif of een geneesmiddel bestond, kregen te<br />
horen dat Union Carbide ze niet kon helpen: dat waren<br />
bedrijfsgeheimen. Als het bedrijf die informatie zou<br />
vrijgeven, zou dat impliciet betekenen dat het schuld<br />
bekende, en dat was niet de bedoeling. Tot op de dag<br />
van vandaag heeft Union Carbide (en sinds een aantal<br />
We kunnen<br />
alleen<br />
maar<br />
gissen<br />
naar het<br />
aantal<br />
slachtoffers<br />
van<br />
Bhopal<br />
jaren de nieuwe eigenaar: Dow Chemicals) consequent<br />
geweigerd om te zeggen welke gassen er nu precies zijn<br />
vrijgekomen. Rapporten over de effecten van de voornaamste<br />
killer, methylisocyanaat, zijn nog steeds geheim.<br />
Uiteindelijk ontkende het Amerikaanse moederbedrijf<br />
officieel iedere verantwoordelijkheid. <strong>De</strong> ramp<br />
was zo groot dat het geen bedrijfsongeval kon zijn geweest,<br />
beweerde men. Er moest sprake zijn geweest van<br />
mismanagement door de (Indiase) leiding van de fabriek.<br />
In een later stadium werd gesuggereerd dat<br />
medewerkers de fabriek gesaboteerd hadden. Het moederbedrijf<br />
accepteerde uitsluitend ‘morele verantwoordelijkheid’<br />
voor de ramp, hetgeen betekende dat<br />
men bereid was te praten over enige financiële genoegdoening,<br />
maar dat het geen juridische aansprakelijkheid<br />
accepteerde. <strong>De</strong> Indiase regering zag in dat deze vederlichte<br />
schuldbekentenis in ieder geval een mogelijkheid<br />
bood om iets voor de slachtoffers te doen, en besloot te<br />
gaan onderhandelen. In 1989 werd een akkoord bereikt<br />
– alles bij elkaar een fraaie overwinning voor het Amerikaanse<br />
bedrijf. <strong>De</strong> Indiase regering had drie miljard<br />
dollar geëist, maar moest uiteindelijk genoegen nemen<br />
met 470 miljoen. <strong>De</strong> partijen kwamen overeen dat er<br />
3.000 doden waren gevallen en dat er verder honderdduizend<br />
slachtoffers te betreuren waren, en dat de Indiase<br />
regering namens al deze gedupeerden had<br />
onderhandeld – verdere claims tegen Union Carbide<br />
kwamen daarmee dus te vervallen. Union Carbide zou<br />
ook niet verder strafrechterlijk aangeklaagd kunnen<br />
worden en alle officiële onderzoeken naar de oorzaken<br />
en de gevolgen van de ramp zouden worden afgeblazen.<br />
Hetgeen geschiedde. Alle onderzoeken werden<br />
gestaakt en de overheidsdienst die het aantal slachtoffers<br />
bijhield, werd in 1992 opgeheven. Sindsdien kunnen<br />
we dus alleen maar gissen naar het aantal<br />
slachtoffers van Bhopal.<br />
Schamele vergoeding<br />
<strong>De</strong> directie en aandeelhouders van Union Carbide<br />
haalden opgelucht adem. Op Wall Street schoot de<br />
waarde van het aandeel Union Carbide flink omhoog.<br />
Maar in India brak de hel los. Woedend was men over<br />
de schamele vergoeding (rond de 500 dollar per officieel<br />
erkend slachtoffer), maar vooral over het feit dat<br />
Union Carbide niet verder vervolgd mocht worden. Actievoerders<br />
stapten naar de rechter, en vroegen om ver-<br />
FOTO’S: REUTERS<br />
nietiging van dat deel van de overeenkomst. <strong>De</strong> zaak<br />
kwam uiteindelijk voor het Indiase Hooggerechtshof en<br />
dat stelde de actievoerders in het gelijk. <strong>De</strong> overeenkomst<br />
was ongrondwettig. Union Carbide en Warren<br />
Anderson werden daarna alsnog aangeklaagd voor<br />
meervoudige moord en dood door schuld. Anderson<br />
staat nu in India officieel als ‘voortvluchtig’ te boek. <strong>De</strong><br />
Indiase regering heeft een aantal malen geprobeerd om<br />
hem uitgeleverd te krijgen, maar zonder resultaat. Washington<br />
weigert elke medewerking.<br />
Union Carbide werd in 2001 opgekocht door chemiegigant<br />
Dow Chemicals. Van begin af aan was duidelijk<br />
dat de nieuwe eigenaar niets te maken wilde<br />
hebben met eventuele claims vanuit India – ook niet<br />
nadat woedende demonstranten het hoofdkantoor van<br />
Dow in Mumbai hadden bestormd. ‘Dow blijft ervan<br />
overtuigd’, liet een woordvoerder weten, ‘dat het met de<br />
aandelen van Union Carbide geen verplichtingen heeft<br />
verworven.’ Een PR-medewerker van Dow liet zich zelfs<br />
ontvallen dat de Indiërs niet mochten klagen: vijfhonderd<br />
dollar was ‘plenty good for an Indian’. Mede<br />
dankzij dit soort uitglijers bleef de zaak-Bhopal Dow<br />
Chemicals achtervolgen.<br />
In december 2002 deed het bedrijf een finale poging<br />
om duidelijk te maken dat de overeenkomst van 1989<br />
wat haar betreft het laatste woord was. <strong>De</strong> persverklaring<br />
was ronduit schokkend. ‘We worden afgeschilderd<br />
als een harteloze reus die geen zier geeft om de 20.000<br />
slachtoffers die in de loop der jaren in Bhopal zijn<br />
gevallen’, klaagde Dow CEO Michael D. Parker. ‘Maar<br />
dat is niet waar. Veel individuen binnen Dow voelen<br />
enorm verdriet vanwege de Bhopalramp, en veel individuen<br />
binnen Dow zouden graag zien dat het bedrijf de<br />
verantwoordelijkheid daarvoor accepteert. Jammer<br />
genoeg hebben we een verantwoordelijkheid tegenover<br />
onze aandeelhouders en onze collega’s in de industrie<br />
die actie ondernemen inzake Bhopal onmogelijk<br />
maakt.’<br />
Verantwoordelijkheid<br />
‘We kunnen die verantwoordelijkheid niet nemen’, zo<br />
lichtte Dow-woordvoerder Bob Questra de verklaring<br />
later toe, ‘want als we dat zouden doen, zouden we miljarden<br />
moeten uitgeven aan smartengeld en schoonmaakoperaties<br />
– en wat veel erger is, de publieke opinie zou<br />
dat beschouwen als een precedent: zij nemen hun verantwoordelijkheid,<br />
waarom jullie niet? Amoco, BP,