Per - De Pers

10
Interview
Thaibokser en presentator
Soumia
Robert Vuijsje
‘Ik ben niet lelijk’
Ze is regerend wereldkampioen thaiboksen.
Ze speelde in een actiefilm die in Bangkok
werd opgenomen. En ze presenteert bij TMF.
Dit is Soumia (20) uit Den Haag.
Toen ze jong was, nog jonger dan ze nu is,
wist Soumia één ding zeker: ‘Ik word
beroemd.’
Haar zussen moesten altijd lachen, maar
Soumia wist het gewoon. ‘Ik word beroemd,
let maar op.’ Ze wist alleen niet waarmee.
Eigenlijk nog steeds niet.
Inmiddels is Soumia twintig. Ze is wereldkampioen
thaiboksen. Ze speelde in een actiefilm die in Bangkok
werd opgenomen. Ze is presentatrice bij TMF. En beginnend
zangeres. Wat ze later wil worden, als ze groot is?
‘Iets met mijn passies. Iets dat goed betaalt en vastigheid
biedt. Ik denk iets in de muziek.’
Wanneer de deur opengaat van de trainingszaal bij Gym
International in Vlaardingen, voelt het zo: alsof je uit het
vliegtuig stapt in een tropisch land – de warmte slaat in
je gezicht. Met als bonus de zweetlucht. Het zweet van
twintig mensen die in een kleine afgesloten ruimte aan
het trainen zijn. Er zit één wereldkampioen bij.
Soumia zegt: ‘Hier ben ik gewoon een van de mensen
die aan het trainen zijn. Ze zijn wel trots. Ik ben de eerste
wereldkampioen.’
De zus van Soumia is er ook, alleen traint die niet mee.
Ze is vier jaar ouder en heet Fatiha. Ze zegt: ‘Soumia
vond het stoer.’ Fatiha deed als eerste aan thaiboksen.
‘Ze nikste, Soumia zat alleen thuis tv te kijken. Ze is een
gesloten meisje. Ik heb haar meegenomen.’
Nu is Soumia wereldkampioen en Fatiha niet. ‘Soumia
heeft discipline en karakter’, zegt haar zus. ‘Dat heb ik
minder. Soumia gaat recht op haar doel af.’
Ook de trainer van Soumia is er. Alex Boogers is niet
alleen thaiboks-trainer, maar ook schrijver. Zijn laatste
boek heet Het sterkste meisje van de wereld, of de autobiografie
van een mislukt schrijver. Het gaat over Soumia
en over Alex. Alex heeft al vier boeken geschreven, die
allemaal erg positief werden gerecenseerd, maar hij wil
maar niet doorbreken als schrijver.
Soumia zit op een stoel in een kamertje vol bokskleding,
naast de tropische oefenruimte. Ze vertelt hoe ze op SBS6
naar films keek van Bruce Lee, Jean-Claude van Damme
en Jackie Chan. ‘Dat wilde ik ook. Ik was een knokker.’
Haar talent omschrijft ze als volgt: ‘Ik ben explosief, ik
zak niet weg. Mentaal is belangrijk. Wat in je kop zit.
Dat je veel klappen kunt incasseren. In de ring vecht je
voor je leven.’
Ze groeide op in de Haagse Schilderswijk, in een straat
waar de huizen zo zijn gebouwd dat ze altijd in de schaduw
liggen. Om drie uur ’s nachts staan er nog mensen
op straat.
Aan de overkant van de straat is een Turks café. ‘Daar heb
ik al mijn hele leven last van’, zegt Soumia.
Soumia en haar jongste zusje, Nadia van zestien, wonen
nog thuis. Volgens Soumia ziet Nadia eruit als een fotomodel.
Ze wil ook thaiboksen, maar dat heeft Soumia
liever niet. ‘Ik ken het wereldje. Wat met mij is gebeurd,
is een uitzondering. Ik heb mijn school en mijn sociale
leven ervoor opgeofferd. Ik wil niet dat Nadia dat ook
doet.’
Soumia vindt het geen probleem om bij haar ouders
te wonen. ‘Ze zeggen: als jij iets fout doet, straffen wij
je niet. Je doet iets fout in de ogen van God. Ik ben
een moslima in hart en nieren. Ik zou het wel kunnen
betalen, alleen wonen, maar waarom? Ik vind het fijn
thuis.’
Het grootste deel van haar salaris komt van TMF. ‘Maar
zoveel werk ik daar nog niet.’
Ze waren met drie zussen en drie broers. De broers zijn
allemaal ouder dan Soumia. ‘Het zijn vechtersbazen’,
zegt ze. Straatvechters dan, dat is anders dan thaiboksen.
‘Als ze deze sport deden, zouden ze alledrie kampioenen
zijn.’
Mijn
broers zijn
vechters.
Ze zouden
alledrie
kampioen
zijn
Soumia wil niet te veel vertellen over haar broers, die
hebben daar niet om gevraagd. Ze zegt alleen: ‘Als je jong
bent en je hebt geen geld, kun je mee worden genomen
in een ander leven. Ik ben niet die kant op gegaan. Ik had
oudere broers die me vertelden dat ik er niets aan heb.’
Laatst zei iemand tegen Soumia: je bent verwend. ‘Ik
dacht: waar heb je het over? Ze zien dat ik succesvol
begin te worden en dat het snel gaat. Ik heb niets cadeau
gekregen.’
De vader van Soumia was eerst werkloos en heeft nu
een hernia. ‘Ik kan me niet herinneren dat hij naar zijn
werk ging. Dat zou je aan mijn broers moeten vragen, die
weten het nog.’ Haar moeder had suikerziekte en kreeg
door de medicijnen last van haar nieren en haar ogen.
Vorig jaar kreeg ze een nieuwe nier.
Haar ouders zaten thuis. Soumia vond het moeilijk om
haar moeder pijn te zien lijden. ‘Daar kreeg ik veel woede
van, en depressies.’
Maar het was leuk dat haar ouders er altijd waren. ‘Mijn
moeder werd gek van me. Ik zat tv te kijken of keihard
mee te zingen met de muziek. Ik kijk veel naar oudere
artiesten, zoals Beyoncé.’
Toen ze met thaiboksen begon, was Soumia veertien. Een
paar maanden voor haar achttiende verjaardag zei ze: ‘Ik
stop niet voor ik wereldkampioen ben.’
Toen ze net achttien was, werd ze wereldkampioen. ‘Ik
kwam net kijken. Toen kon ik meteen stoppen. Het was
gelukt, ik kon met pensioen.’
Het gebeurde in een gevecht tegen de voormalige tweevoudig
wereldkampioen, Mary Hart uit Engeland. ‘Zo’n
white trash bitch. Die heeft niets te verliezen. De meeste
tegenstanders zijn anders gebouwd dan ik. Gespierde
armen, bloemkooloren, kromme neus. Ze lijken meer op
mannen. Eén keer heb ik tegen een leuke Turkse gebokst.
Ik ben niet ijdel, anders zou ik niet boksen.’
Het wereldtitelgevecht was in Gorinchem. Soumia wist
dat ze de nieuwe kampioen was. De jury gaf de overwinning
aan Mary Hart. ‘Het was een corrupt, vies spelletje.
Ze wisten van tevoren dat zij zou winnen. Dat hadden ze
haar beloofd. Het gevecht liep anders dan ze hadden verwacht.
Tegen mij zeiden ze: je bent jong, jouw tijd komt
nog wel. Ik kan niet tegen onrechtvaardigheid. Mensen
van de bond kwamen zelf tegen me zeggen dat het niet
klopte. Ik was een van de eersten die durfden te protesteren.
Die anderen waren bang dat ze geen gevechten meer
zouden krijgen. Later kreeg ik de overwinning toegewezen,
maar ze hadden de glorie van me afgepakt.’
Vier maanden later werd ze Champion bij de World
Ladies League, waar alle kampioenen aan meededen.
Ze bevestigde dat ze de wereldkampioen was. Hoe het
voelde? ‘Het voelt goed. Het voelt al twee jaar goed.’
Soumia kreeg aandacht. ‘Mensen maakten kennis met
Soumia. Ik kwam in Pauw & Witteman. Dat was net
nieuw, maar het werd goed bekeken.’
Ze kwam bij TMF. ‘Eerst voor een interview. Toen vroegen
ze me voor een screentest. Als presentator. Daar had ik
nooit aan gedacht, ik durfde het niet. Waarom ik? Een
verhaal aan een camera vertellen, kon ik dat? Ik keek
altijd naar TMF, ik dacht: waarom niet? Nu presenteer ik
programma’s. Ik heb uitstraling en pit. Dat is nodig, de
rest leer ik wel. Ik mag fouten maken, dat is wel tof.’
Wat ze altijd dacht: ik word zangeres. ‘Ik zong op school,
ik wist dat ik het kon. Ik blonk uit als we schoolliedjes
zongen. We zongen kerstliedjes, het was een school met
allemaal geïntegreerde kinderen. Iedereen nam iets mee
met Kerst, ik kwam met Marokkaanse koekjes van mijn
moeder.’
Ze zegt: ‘Ik ben niet lelijk. Ik heb een goed gezichtje,
geen kromme neus. Ze kijken vaak naar me. Eerst snap
ik het niet, dan denk ik: wat kijken ze nou, heb ik iets
aan dat je alles kunt zien of zo? Een paar jaar geleden
zei iemand: je hebt een vet buikje. Toen was ik zestien,
er zat nog puppyvet aan. Ik woog wel 55 kilo. Ik ben vier
kilo afgevallen.
‘Ze denken: wat een schattig kind. Met mijn haren los
zie ik er anders uit. Voor een gevecht zit mijn haar anders.
Soms vragen ze: ben jij Soumia? Ze onderschatten
me, zoals altijd. Ik onderschat niemand. Als ik aankom
bij een gevecht, vragen ze: kom je hier voor je vriend,
moet die zo boksen? Ik heb geen vriend. Hoe ze praten.
Ze denken: als jij vecht, dan ben ik Sinterklaas. Daarna
zien ze me opkomen voor het gevecht, dan doen ze
verbaasd.’