Verdrag voor de Rechten van het Kind - Defence for Children

informatieblad
voor jongeren
KINDERRECHTEN
VERDRAG VOOR DE
RECHTEN VAN HET KIND
Voor wie?
Dit informatieblad is
bedoeld voor jongeren van
het voortgezet onderwijs
die meer willen weten over
het Verdrag voor de
Rechten van het Kind.
Bijvoorbeeld om er een
presentatie over te houden
of werkstuk over te maken.
Of om - alleen of met een
groepje - iets te doen voor
de rechten van kinderen.
Ontstaan van het Verdrag voor de
Rechten van het Kind
De rechten van het kind zijn vastgelegd in het Verdrag
voor de Rechten van het Kind van de Verenigde Naties.
Maar dat is niet altijd zo geweest. Eeuwenlang werd er
geen speciale aandacht besteed aan kinderen. Pas vanaf
de Verlichting in de zeventiende en achttiende eeuw
werden kinderen als een aparte categorie mensen gezien.
En pas vanaf het begin van de twintigste eeuw werden
in de meeste Westerse landen wetten ter bescherming
van kinderen ingevoerd. Na de Eerste Wereldoorlog (1914-
1918) boden Save the Children en het Rode Kruis hulp
aan kinderen in het door de oorlog geteisterde Europa.
Beide organisaties vonden dat er ook het een en ander
over hulp aan kinderen op papier moest worden gezet.
Door hun inspanning en samenwerking kwam in 1924 de
Verklaring van Genève tot stand. Deze verklaring is eigenlijk
het eerste document waarmee de rechten van kinderen
internationaal vorm kregen.
Na de Tweede Wereldoorlog (1940-1945) werd de
Verklaring van Genève uitgebreid en aangepast met
begrippen zoals ‘liefde’ (kinderen hebben recht op
liefde). De nieuwe tekst, de Verklaring voor de Rechten

van het Kind, werdgoedgekeurd door de
Verenigde Naties (VN) in 1959. Deze
Verklaring was nog geen echte wet, maar
een oproep en een belofte om aandacht te
geven aan de belangen van alle kinderen
en jongeren (tot achttien jaar) wereldwijd.
In 1979 zou de twintigste verjaardag van
de Verklaring voor de Rechten van het
Kind gevierd worden. De Verenigde Naties
hadden dat jaar uitgeroepen tot
Internationaal Jaar van het Kind.
Het leek de regering van Polen wel een
goed idee om de rechten van kinderen ter
ere van deze verjaardag nog beter te
beschermen door een echt Verdrag te maken,
een bindende afspraak tussen landen, in
plaats van een Verklaring. Daarom werd in
1979 gestart met de voorbereiding van een
tekst voor het VN Verdrag voor de Rechten
van het Kind. Het duurde even voor die tekst
af was en regeringsleiders het er wereldwijd
over eens waren. Maar in 1989 was het zover,
de VN besloten dat kinderen en jongeren
(onder de achttien jaar) speciale aandacht
verdienen omdat zij kwetsbaarder zijn dan
volwassenen en nog veel moeten leren. Op
20 november 1989 werd het Verdrag voor de
Rechten van het Kind aangenomen (goedgekeurd)
door de VN.
Wat staat er in het Verdrag voor de Rechten van het Kind?
In het Verdrag staan afspraken over de manier waarop landen met hun kinderen moeten
omgaan en waar alle kinderen recht op hebben. Het Verdrag gaat eigenlijk over
alles waar een kind mee te maken heeft of kan krijgen - vanaf de geboorte tot aan zijn
of haar achttiende jaar. Het gaat over school, spelen, wonen, gezondheid, geloof,
ouders en vrienden. Maar ook over kindermishandeling, kinderarbeid, oorlog en scheiding
van ouders bijvoorbeeld. In het Verdrag staan 54 artikelen. Artikel één tot en met
veertig gaan over de rechten van het kind. De andere artikelen, 41 tot en met 54, gaan
over het Verdrag zelf.
Alle kinderen hebben dezelfde rechten
Er zijn aan het Verdrag ook protocollen (extra teksten) toegevoegd over twee problemen
waar kinderen wereldwijd mee te maken hebben: één over kinderen in gewapende
conflicten (waaronder kindsoldaten) en één over kinderhandel, kinderprostitutie en
kinderporno.

Rechten
Hoewel alle rechten van kinderen even
belangrijk zijn, wordt er meestal wel een
verdeling gemaakt in soorten rechten:
Voorzieningenrechten
Deze verwijzen naar dingen, diensten en
voorzieningen, die kinderen nodig hebben
om in de best mogelijke omstandigheden
op te groeien. Zoals onderwijs, gezondheidszorg,
eten en drinken en een veilige
plek om te leven en spelen.
Beschermingsrechten
Deze rechten moeten kinderen en jongeren
beschermen tegen gedrag of leefomstandigheden
die schadelijk zijn voor hun
ontwikkeling of welzijn. Bijvoorbeeld het
recht op bescherming tegen mishandeling,
kinderarbeid, de gevolgen van oorlog
en seksuele uitbuiting. Ook vallen onder
beschermingsrechten artikelen uit het
Verdrag voor de Rechten van het Kind die
aandacht vragen voor bepaalde groepen
kinderen zoals vluchtelingenkinderen of
kinderen met een handicap.
Participatierechten
Dit zijn rechten waarmee kinderen en
jongeren voor zichzelf op kunnen komen
en mee kunnen praten of beslissen over
kwesties die met hen te maken hebben.
Zoals het recht van kinderen om gehoord
te worden (bijvoorbeeld door een rechter)
in zaken die belangrijk voor hen zijn (bijvoorbeeld
bij scheiding van ouders), het
recht op vrije meningsuiting, op vrijheid
van gedachten en godsdienst en het recht
op toegang tot informatie uit verschillende
bronnen.
Wat zijn rechten eigenlijk?
Rechten zijn regels die bepalen wat mensen
wel en niet mogen. Die regels zijn
vastgelegd in wetten. Sommige wetten
gelden voor iedereen, andere zijn afhankelijk
van de leeftijd van een persoon.
Wetten zijn vaak ingewikkeld omdat ze
in moeilijke woorden zijn beschreven.
Bovendien is het soms lastig om te
onderscheiden wat in de wetten anders
is voor kinderen en jongeren dan voor
volwassenen.
Kijk voor alle artikelen van het Verdrag voor de Rechten van het Kind op www.kinderrechten.nl.
Je kunt de volledige tekst van het Verdrag in gedrukte versie ook opvragen bij:
Unicef (070 – 3339333) of Defence for Children International (020 – 4203771).

Plichten
Behalve rechten, hebben volwassenen en
kinderen ook plichten. Dat zijn dingen die je
moet doen. De rechten van kinderen brengen
bijvoorbeeld plichten met zich mee:
- voor volwassenen: zij hebben bijvoorbeeld
de plicht te zorgen voor voeding,
kleding en onderdak voor kinderen, zodat
die kunnen opgroeien tot volwaardige
leden van de samenleving.
Andere verdragen over de rechten van mensen
Universele Verklaring van de Rechten
van de Mens (UVRM)
In de Tweede Wereldoorlog bleek dat
mensen in staat zijn om elkaar
verschrikkelijke dingen aan te doen. Om
ervoor te zorgen dat dit nooit meer zou
gebeuren, werden in 1945 de Verenigde
Naties (VN) opgericht door de landen die
Duitsland overwonnen hadden. De VN
wilden internationale vrede en veiligheid,
vriendschappelijke samenwerking
tussen landen, betere levensomstandigheden
voor iedereen en respect voor de
mensenrechten bevorderen. Alle lidstaten
van de VN (landen die lid zijn van de
VN) waren het erover eens dat vrede
tussen mensen rechtstreeks in verband
staat met eerbied voor de mensenrechten.
Daarom werd er een commissie opgericht
die de mensenrechten nauwkeurig moest
omschrijven. Omdat er met zoveel verschillende
culturen rekening gehouden
- voor regeringen: zij hebben bijvoorbeeld
de plicht te zorgen voor goed onderwijs
en een goed functionerend rechtssysteem,
zodat ouders hun verantwoordelijkheden
ten opzichte van kinderen
waar kunnen maken.
- voor kinderen zelf: zij hebben allemaal
recht op onderwijs, maar zijn ook verplicht
om naar school te gaan.
moest worden, duurde het een paar jaar
voor de tekst klaar was. Op 10 december
1948 werden de 30 artikelen van de
Universele Verklaring van de Rechten van de
Mens (UVRM) door de Algemene Vergadering
van de VN goedgekeurd. Natuurlijk geldt
deze Verklaring ook voor kinderen!
Behalve dit universeel (voor iedereen) geldende
mensenrechten-verdrag, zijn er nog
een heleboel verdragen die te maken hebben
met mensenrechten en een bepaald thema,
zoals marteling, verdwijning en oorlog. Ook
zijn er verdragen waarin de rechten van een
bepaalde groep mensen, zoals vluchtelingen,
minderheden en vrouwen zijn vastgelegd.
Kijk voor meer informatie over Internationale
Verdragen die met de rechten van de mens te
maken hebben op www.amnesty.nl

VN-Vrouwenverdrag
Op 18 december 1979 werd tijdens
de Algemene Vergadering van de
Verenigde Naties het Verdrag voor de
uitbanning van alle vormen van discriminatie
van vrouwen (het VN-Vrouwenverdrag)
aangenomen. Dit Verdrag
verplicht regeringen niet alleen alle
vormen van discriminatie van
vrouwen uit te bannen. Het draagt
regeringen ook op om wetten te ontwikkelen
waarmee de positie van
vrouwen verbeterd kan worden.
20 november: dag voor de
Rechten van het Kind
Op 20 november 1989 werd het
Verdrag voor de Rechten van het
Kind unaniem (zonder tegenstemmingen)
aangenomen door alle
landen die lid zijn van de
Verenigde Naties. 20 november is
toen uitgeroepen tot internationale
dag voor de Rechten van het Kind.
Vandaar dat ook in Nederland
ieder jaar op en rond deze datum
de ‘verjaardag’ van het Verdrag
gevierd wordt met allerlei activiteiten
die te maken hebben met kinderrechten.
Als je rond die datum
ook zin hebt in allerlei leuke en
leerzame kinderrechten-festiviteiten,
houd dan de pagina ‘aktueel’
op www.kinderrechten.nl goed in
de gaten!
Ondertekenen en ratificeren
In 1989 werd het Verdrag voor de Rechten van
het Kind unaniem aangenomen door de VN.
Dat betekent dat geen enkel land tegen het
Verdrag stemde. Maar hierdoor was het Verdrag
nog niet meteen geldig (van kracht) in alle lidstaten
van de VN.
Om een VN-verdrag in de lidstaten van kracht
te laten worden, moet nog het een en ander
gebeuren:
1) Als een verdrag goedgekeurd is door de VN,
moeten eerst alle staatshoofden het verdrag
ondertekenen. Met een handtekening zegt het
staatshoofd (de koning(in) of president) dat
zijn of haar land het eens is met de inhoud
van het verdrag.
2) Om een verdrag vervolgens ook echt onderdeel
van de nationale wetten van een land te
laten worden, moet de regering van dat land
het verdrag daarna ratificeren (bekrachtigen).
Zo’n ratificatie (bekrachtiging) garandeert dat
de regering van een land de inhoud van het
verdrag ook in het eigen land waar maakt en
niet alleen maar mooie beloftes doet.
3) En dan treedt het verdrag nog niet in werking
als één land het ratificeert. Pas als het
geratificeerd is door meerdere landen wordt
het in al die landen van kracht.
Voor bekrachtiging van het Verdrag voor de
Rechten van het Kind was de ratificatie door
twintig landen nodig. Het Verdrag voor de
Rechten van het Kind brak in dit opzicht een
internationaal record: nog nooit werd een VN-
Verdrag zo snel door voldoende landen geratificeerd.
Al in 1990 hadden meer dan twintig landen
het Verdrag voor de Rechten van het Kind
geratificeerd!

Inmiddels hebben bijna alle landen van
de wereld dit Verdrag geratificeerd.
Alleen de Verenigde Staten en Somalië
nog niet.
In Somalië heeft jarenlang chaos en burgeroorlog
geheerst. Nu is er een overgangsregering,
maar echt duidelijk is de
politieke situatie er nog altijd niet. Twee
provincies hebben zichzelf onafhankelijk
verklaard, maar worden niet als land
erkend door de internationale gemeenschap.
In deze situatie is het voor Somalië
niet mogelijk om het Verdrag voor de
Rechten van het Kind te ratificeren.
De Verenigde Staten hebben heel andere
redenen om het Verdrag niet te bekrachtigen.
Zij vinden dat de rechten
van kinderen die in hun land wonen
al goed beschermd worden en dat het
ratificeren van het Verdrag hen niets
extra oplevert.
Tot voor kort waren er ook mensen die
beweerden dat de Verenigde Staten
geen zin hadden het Verdrag
te ratificeren omdat in
een aantal Amerikaanse
staten de
doodstraf voor minderjarigen
nog altijd
bestond. In het
Verdrag staat namelijk
dat kinderen niet ter
dood veroordeeld
mogen worden.
Maar nu heeft het
Amerikaanse Hooggerechtshof
onlangs besloten
dat de doodstraf voor jongeren
onder de achttien jaar voortaan in strijd
is met de grondwet. Dit kan nu dus geen
reden meer voor de VS zijn om het
Verdrag voor de Rechten van het Kind
niet te ratificeren.
Het VN Comité voor de Rechten
van het Kind
Om te controleren of alle landen die het
Verdrag geratificeerd hebben, ook daadwerkelijk
doen wat zij beloofd hebben, is in
1991 het VN Comité voor de Rechten van
het Kind ingesteld. Dit Comité bestaat uit
achttien ‘kinderrechtenexperts’, afkomstig
uit alle delen van de wereld. Deze mensen
worden door hun eigen regering voorgedragen
en gekozen voor twee jaar. Elk land dat
het Verdrag geratificeerd heeft moet twee
jaar na de ratificatie een rapport inleveren
bij het comité met informatie over de rechten
van kinderen en jongeren in hun land.
Het Comité nodigt ook andere organisaties
en kinderen en jongeren zélf uit om hun
ideeën over de rechten van kinderen en
jongeren in het land kenbaar te maken.
Omdat een regering misschien niet altijd
even kritisch zal zijn op
haar eigen beleid, vindt
het Comité het
belangrijk om ook
andere stemmen
te horen.
De leden van
.het Comité
lezen de rapporten
en nodigen
vertegenwoordigers
van de regering en
de schrijvers van de andere
rapporten uit op het kantoor in Genève
(Zwitserland). Zij mogen daar hun rapport
komen toelichten. Tijdens zo’n rapportage
sessie ondervraagt het VN Comité de delega-

tie (de vertegenwoordigers) van het land. Er
zijn altijd twee Comitéleden die zich extra
hebben verdiept in het land dat komt rapporteren.
Deze Comitéleden stellen dan ook
de meeste vragen.
Een paar weken later verschijnt dan een
rapport van het Comité met daarin aanbevelingen
over wat het land kan doen om het
VN Verdrag voor de Rechten van het Kind
nog beter uit te voeren. De regering is verplicht
om vijf jaar na het eerste rapport een
tweede rapport aan het Comité te sturen.
Kijk voor de rapporten van Nederland, de aanbevelingen
van het kinderrechtencomité aan de
Nederlandse regering en voor meer informatie
over kinderrechten op: www.kinderrechten.nl
Braziliaanse kinderen maken gebruik van het recht
van kinderen om te spelen
Het Verdrag voor de Rechten van het Kind in Nederland
De Grondwet is de belangrijkste wet die in Nederland voor iedereen geldt. De grondrechten
van iedere Nederlander staan erin beschreven. Er staat bijvoorbeeld in
artikel 1 dat niemand op grond van zijn huidskleur, afkomst, geslacht of leeftijd
gediscrimineerd mag worden. Andere belangrijke grondrechten zijn:
- Het recht om je mening te uiten, dus om te schrijven of te zeggen wat je wilt (als het
maar niet discriminerend is).
- Het recht om je eigen godsdienst of politieke richting te kiezen.
- Het recht om te vergaderen, te demonstreren, een vereniging op te richten.
- Het recht op onschendbaarheid van je persoon en huis. Dat betekent dat een ander
niet zomaar aan je mag zitten of je huis binnen mag komen.
Al deze rechten gelden dus voor iedereen in Nederland. Maar er zijn ook rechten die
met leeftijd te maken hebben, zoals het recht om te stemmen en het recht om je
rijbewijs te halen. Deze rechten ‘krijg’ je pas als je achttien jaar bent.
foto: Unicef/Alejandro Balaguer

De Nederlandse regering heeft
het Verdrag voor de Rechten van
het Kind geratificeerd op 8 maart
1995. Daarmee werd het Verdrag
voor de Rechten van het Kind in
ons land geldig. Dat betekent dat
je de rechten van kinderen zoals
die in het Verdrag zijn vastgelegd,
ook in de Nederlandse wetgeving
terug kunt vinden. Nederlandse
kinderen kunnen dus via de wet
aanspraak maken op hun rechten.
Er is bijvoorbeeld
Nederlandse wetgeving over kinderarbeid
(artikel 32 van het
Verdrag voor de Rechten van het
Kind), over leerplicht (artikel 28
van het Verdrag), over jeugdzorg
(artikelen 5, 9, 12, 18, 19, 20 en 25
van het Verdrag) en over het
recht om gehoord te worden
(artikel 12 van het Verdrag).
Een soort vertaling van het Internationale
Verdrag voor de Rechten
van het Kind naar de Nederlandse
situatie vind je in de leeftijdsladder
hiernaast. Hoe ouder je wordt,
hoe meer rechten je krijgt. Deze
ladder geldt voor Nederland.
Aanspraak
maken op je rechten
Recht hebben en krijgen waar je
recht op hebt zijn twee verschillende
dingen. Zoals uit de leef-
De leeftijdsladder
0 tot 4-jarigen
• je mag gratis met het openbaar vervoer reizen
• je mag naar school maar je hoeft niet
5 jarigen
• begin leerplicht
12-jarigen
• je mag je mening zeggen, als de rechter er aan
te pas komt bij problemen thuis
• je mag naar films voor twaalf jaar en ouder
• je kunt voor de rechter komen, als je de wet
overtreedt
• je kunt je eigen paspoort aanvragen (als je
ouders het goedvinden)
• je moet een identiteitsbewijs kunnen tonen
• je hebt het recht mee te praten over verdere
behandeling als je ziek bent
• je kunt lid worden van de medezeggenschapsraad
op school
13-jarigen
• je mag betaalde klusjes doen buiten schooltijden
en een baantje hebben op zaterdag en in de
schoolvakanties
14-jarigen
• je hebt de plicht om je te identificeren met een
paspoort of Europese identititeitskaart
• je hebt er recht op om te horen wat er medisch
met je aan de hand is
• je krijgt je fiscaal nummer toegestuurd van de
belastingsdienst
15-jarigen
• je mag kranten bezorgen, ook vroeg in de morgen
• je mag je mening geven bij adoptie (je mag dus
nee zeggen als je niet geadopteerd wilt worden)
• je hebt recht op een minimum bedrag aan loon
als je werkt
• je kunt een visvergunning aanvragen
16-jarigen
• je mag maximaal 24 uur per week werken (want
de andere twee dagen moet je nog naar school)

• de leerplicht voor vijf dagen in de week loopt
af
• je mag brommer rijden met een brommercertificaat
• je mag een tractor besturen
• je mag gaan oefenen voor een vliegbrevet
• je mag naar films voor zestien jaar en ouder
• je mag een testament maken
• je mag zelf beslissen over alle medische
behandelingen
• je kunt aansprakelijk gesteld worden voor de
schade die je aanricht
• je kunt een eigen zaak beginnen als je daarvoor
toestemming krijgt van de rechter
• je kunt wezenpensioen op je eigen rekening
ontvangen
• je mag parachutespringen
• je kunt lid worden van een omroepvereniging
17-jarigen
• je mag vijf dagen per week werken
• je kunt alvast je basisstudiebeurs aanvragen
(voor als je achttien wordt en gaat studeren)
• je mag een motorschip in havens en kanalen
besturen
18-jarigen
• je bent meerderjarig en volwassen voor de
wet
• je mag een bankrekening openen zonder toestemming
van je ouders
• je mag gaan stemmen bij de verkiezingen
• je kunt gekozen worden in bijvoorbeeld de
gemeenteraad
• je kunt zelf een proces aanspannen
• iemand anders kan een proces tegen jou aanspannen
• je mag je rijbewijs gaan halen
• je mag ook 's nachts werken
• je kunt trouwen zonder toestemming van je
ouders
• je kunt zelf - als je die nodig hebt - een uitkering
aanvragen
• je kunt alimentatie op je eigen rekening ontvangen
• etcetera, etcetera...
tijdsladder wel blijkt, hebben alle
kinderen en jongeren onder de
achttien jaar in Nederland toestemming
van hun ouders of voogd
nodig om bepaalde dingen te
kunnen doen. Bijvoorbeeld voor
het openen van een rekening bij de
bank. In dit opzicht wordt voor jongeren
onder de achttien jaar in de
wet ook wel de term 'handelingsonbekwaam'
gebruikt. Het is om die
reden dan ook alleen in zeer
uitzonderlijke gevallen mogelijk om
als jongere zélf naar de rechtbank
te stappen om een rechtszaak te
beginnen. En een aantal (rechts)handelingen
(zoals het aanschaffen
van dure spullen) die je pleegt
kunnen door de rechter vernietigd
worden op verzoek van je ouders of
verzorgers. Op sommige rechten is
het dus lastig aanspraak maken als
je jonger bent dan achttien jaar. Dat
moeten je ouders voor je doen.
Vervelend als het net je ouders zijn
waar je een probleem mee hebt! In
die gevallen is het slim om contact
op te nemen met de Kinder-en
Jongerenrechtswinkel of een
Jongeren Informatie Punt (JIP).
Als er problemen zijn met de
omgangsregeling wanneer je ouders
gescheiden zijn, kun je trouwens
wel zelf naar de rechter stappen.
Andere rechten, zoals je eigen
mening uiten op school, kun je
natuurlijk wel zelf uitoefenen.

(Rechts)hulp nodig? Bijvoorbeeld omdat je
ouders gaan scheiden en je wilt weten wat
er allemaal gaat gebeuren? Of omdat je bij
één van je ouders woont, maar eigenlijk
liever bij de ander bent en niet weet hoe je
dat aan moet pakken? Of omdat je problemen
met de studiefinanciering hebt? Neem
dan contact op met de Kinder- en
Jongerenrechtswinkel (voor iedereen tot
achttien jaar) of een Jongeren Informatie
Punt (JIP). Kijk voor adressen en telefoonnummers
op www.kinderrechtswinkel.nl of
www.jip.org
Kinderrechten wereldwijd
Wereldwijd worden de rechten van kinderen nog altijd geschonden:
- meer dan 120 miljoen kinderen waarvan het merendeel meisjes, volgen geen basisonderwijs;
- 600 miljoen kinderen leven in gezinnen die rond moeten komen van minder dan één
dollar per dag;
- ongeveer 250 miljoen kinderen werken, veelal onder erbarmelijke omstandigheden;
- bijna vijftien miljoen kinderen zijn wees geworden als gevolg van de ziekte Aids;
- wereldwijd zijn zo’n 2,1 miljoen kinderen onder de vijftien jaar besmet met het
Aidsvirus en hebben geen goede gezondheidszorg;
- twintig miljoen kinderen hebben vanwege oorlogen hun huis moeten ontvluchten;
- sinds 1990 zijn meer dan twee miljoen kinderen omgekomen en meer dan zes miljoen
gewond geraakt als gevolg van conflicten;
- jaarlijks sterven elf miljoen kinderen onder de vijf jaar, waarvan twee miljoen sterfgevallen
voorkomen hadden kunnen worden door een vaccinatie.
Er dient dus nog wel het een en ander verbeterd te worden in de wereld voordat alle
kinderen en jongeren krijgen waar ze volgens het Verdrag voor de Rechten van het
Kind ook recht op hebben. Gelukkig zijn er veel organisaties die zich inzetten om de
foto: Yeah Right

situatie voor kinderen
wereldwijd te verbeteren.
Zij praten met
regeringen en politici
om hen te doordringen
van het feit dat kinderen
rechten hebben en
om hen eraan te herinneren
dat ze zich moeten
houden aan de
regels van het Verdrag
voor de Rechten van
het Kind. Met een mooi
woord heet dit lobbyen
voor de rechten van
kinderen. Verder trachten
zij zoveel mogelijk
volwassenen, kinderen
en jongeren voorlichting
te geven over de
rechten van kinderen
en jongeren. Als mensen
niet eens afweten
van kinderrechten,
kunnen ze er namelijk
geen rekening mee
houden of in actie
komen als de rechten
van kinderen geschonden
worden. Ook bieden
deze organisaties
praktische hulp aan
kinderen die op willen
komen voor hun rechten
in Nederland en in
ontwikkelingslanden.
Tips om in actie te komen
Wat kun jij zelf doen voor de rechten van kinderen?
• Maak een school- of buurtkrant met allerlei artikelen,
gedichten, tekeningen, krantenknipsels en verhalen over
kinderrechten en hang deze op school of in het buurthuis
op. Je kunt ook een strip over kinderrechten tekenen en
zorgen dat die geplaatst wordt in een blad dat veel mensen
lezen.
• Organiseer een debat over kinderrechten. Een mogelijke
stelling is: kinderen en jongeren (dus jonger dan achttien
jaar) moeten zelf naar de rechter kunnen stappen als zij op
willen komen voor hun rechten.
• Nodig een gastspreker van bijvoorbeeld Unicef uit op
school om te vertellen over kinderrechten.
• Ben je tussen de tien en twaalf jaar? Meld je met een
groepje aan om mee te doen met KidzWise en kom in actie
voor de rechten van kinderen. Kijk voor meer informatie
op www.kidzwise.nl
• Schrijf samen met je klasgenoten of een groepje
vriend(inn)en eens op welke zaken volgens jullie nog niet
goed genoeg geregeld zijn voor kinderen en jongeren in
Nederland. Als je een lijstje hebt, probeer dan ook over
serieuze oplossingen na te denken.
• Vraag het boekje over kinderrechten, ‘Yeah Right’ met stickervel,
interviews en leeftijdsladder op bij Defence for
Children International, tel: 020 – 420 3771.
• Je kunt lid worden van een schrijfgroep van Amnesty
International. Samen met Amnesty help je kinderen en
jongeren van wie de rechten worden geschonden
(bijvoorbeeld jongeren die gevangen gezet zijn omdat ze
voor hun mening uitkwamen). Meld je aan bij
www.amnesty.nl/young-amnesty.

Vragen/Opdrachten:
In de Nederlandse grondwet staat in artikel
7 dat iedereen recht heeft op vrijheid
van meningsuiting. Met welk recht in het
VN Verdrag voor de Rechten van het Kind
komt dit overeen?
Welk recht van kinderen wordt door
deze illustratie uitgebeeld?
In het VN Verdrag voor de Rechten van
het Kind staan drie artikelen waarin het
belang van internationale samenwerking
beschreven wordt: artikel 4, 24 (gezondheidszorg)
en 28 (onderwijs). Wat vind jij?
Moeten rijke landen als Nederland hulp
geven voor verbetering van de leefsituatie
van kinderen in ontwikkelingslanden?
Beargumenteer je antwoord.
Dit is een uitgave van het Kinderrechtencollectief.
Het Kinderrechtencollectief is een coalitie ter bevordering van rechten van
kinderen en bestaat uit Defence for Children International (DCI), Unicef
Nederland, de Landelijke Vereniging van Kinder- en Jongerenrechtswinkels,
Jantje Beton, de Nationale Jeugdraad, Plan Nederland en Save the
Children Nederland. Het NIZW jeugd is betrokken als adviseur.
Je kunt dit informatieblad
ook vinden op
www.kinderrechten.nl
Simon is dertien jaar en enig kind. Zijn
ouders zijn gescheiden toen hij tien was.
Zij hebben toen, na veel geruzie, besloten
dat hij bij zijn moeder zou blijven wonen.
Zijn vader is inmiddels hertrouwd met een
heel aardige vrouw. Simon ziet zijn vader
eens in de twee weken. Meer mag niet
van zijn moeder. Ze is nog altijd kwaad
op haar ex-man. Maar Simon wil liever bij
zijn vader wonen. Hij heeft al geprobeerd
dat met zijn moeder te bespreken, maar
ze wil er niets van weten. Ze heeft eigenlijk
liever dat Simon helemaal geen contact
heeft met zijn vader.
Wat zijn Simons rechten? Wat zou jij hem
adviseren om te doen?
Probeer na het lezen van dit informatieblad
antwoord te geven op de volgende
vragen:
- Je bent dertien jaar en je wilt een brommer
kopen van je spaargeld. Je vader
vindt het niet goed, maar je doet het
toch. Wat kan je vader doen?
- Je woont nog thuis, je bent zestien jaar
en verliefd. Je vriend(in) en jij schrijven
elkaar spannende brieven, maar je moeder
maakt elke morgen jouw post open.
Mag dat? Wat kun je doen als je moeder
je niet serieus neemt?
Tekst: Mijntje van Kemenade
Illustraties: Olivier Heiligers
Druk: Stenco
Deze uitgave is financieel mogelijk gemaakt door de
Nederlandse overheid.