Kinderrechtentop 2009 - Defence for Children

HOUDEN
aangepast of houdingen veranderd. Kinderen en zeker
kwetsbare kinderen kunnen dat niet voor zichzelf doen.
Zij hebben ook geen stemrecht en kunnen politici niet
aanspreken. Volwassenen moeten het voor hen opnemen.
Het Internationale verdrag inzake de Rechten van het Kind
voorziet daarin.
Vroeger werd er vaak gezegd: je kunt gelijk hebben, maar
zie maar dat je het krijgt. Zo is het ook met rechten. Je kunt
ze hebben maar zie maar dat je ze krijgt. Wat heb je er aan
als je als kind te horen krijgt dat je recht hebt op een veilige
opvoeding maar je ouders mishandelen je. Als je in De
jeugdzorg zit en niemand vraagt jou om je mening of legt uit
wat er gaat gebeuren. Wat heb je dan aan de Rechten van het
Kind? Dan komen diezelfde volwassen (mv) weer in beeld.
Die het verdrag gemaakt hebben of die in De Jeugdzorg
werken, maar ook de leidster van de crèche, de juf op school
en de huisarts of de arts in het ziekenhuis, de buurvrouw,
de tante en oom en broers en zussen.
Durf problemen te melden
Vroeger wisten we lang zoveel niet als nu over de ontwikkeling
van kinderen, over de verschillende vormen van
mishandeling en over de effecten van soorten opvoeding
op de lange termijn. Nu weten we dat wel en we hebben
dan ook een verantwoordelijkheid om met die kennis iets
te doen. We zullen nog meer dan nu, nog vasthoudender en
misschien provocerender uiting moeten geven aan de eisen
die het verdrag aan ons als samenleving stelt. Niet meer
accepteren dat de zorg voor kinderen in risicosituaties onder
de maat is. Als je de medische zorg voor mensen na een
ongeval, de behandelopties, second opinions en verzekeringen
vergelijkt met de geestelijke zorg voor (mishandelde)
kinderen, dan kun je niet volhouden dat kinderen altijd hun
recht krijgen. Er zijn te weinig mensen die op tijd probleemsituaties
durven te melden, te weinig mogelijkheden om
kinderen en hun ouders de professionele hulp te geven die
ze nodig hebben en zo lang ze het nodig hebben. We kennen
wel behandelingen voor chronisch zieke kinderen maar niet
voor chronisch ontoereikende ouders. Die met een beetje
hulp maar wel continue hulp het heel goed zelf zouden
kunnen. Meer steun voor ouders met heel jonge kinderen
kan in het verdere verloop van hun leven zoveel betekenen.
Het recht op leven en ontwikkeling, op bescherming en
veiligheid, op participatie en gehoord worden, zijn rechten
die stuk voor stuk steeds door iedereen moeten worden
gewaarborgd.
Durf rechten op te eisen
We zullen onze gemeenten, provincies en landelijke overheid
moeten aanspreken maar ook onszelf. Durf actie te
ondernemen als het mis is bij de buren of je ziet misstanden
in de buurt. Je kunt kinderen erbij inschakelen, maar het niet
alleen aan hen overlaten om hun recht te claimen. Durf het
recht van kinderen op een veilige, liefdevolle opvoeding op
te eisen als je ziet dat het niet gebeurt en steun kinderen die
zelf uiting geven aan hun onvrede met de situatie. Dat zijn
kinderen die het niet over zich heen laten komen, kinderen
die misschien gezien worden als lastpakken of overlastgevers.
Kinderen die signalen uitzenden moeten serieus
genomen worden, gehoord worden. Gehoord worden is ook
een recht. Niet alleen bij de rechtbank of bij het maken van
een behandelplan. Ook wanneer ze signalen uitzenden dat
het niet goed met ze gaat. En dit alles geldt voor alle kinderen
en dat betekent dat er geen kinderen worden uitgesloten.
Kinderen in een rijtjes-huis, in een fl at of in een asielzoekerscentrum.
Kinderen in een boerderij of in een opvanghuis
voor mensen zonder status. Alle kinderen.
Op Curaçao lopen kinderen elk jaar op 20 november in een
demonstratie met de mooiste leus die je kunt bedenken:
Mucha tei pa nos stimanan
Kinderen zijn er om van te houden.
Laten we deze leus op een groot bord op alle Jeugdzorg
instellingen plakken!
Myra ter Meulen
Myra ter Meulen is adviseur jeugdbeleid en preventie kindermishandeling.
Kinderrechtentop 2009 _ 21