hangbuikzwijnen - Diergeneeskundig Memorandum

spoelen uit de ogen worden verwijderd.
Abnormale wimpers
Afwijkingen aan de wimpers worden soms
gezien bij hangbuikzwijnen.
AANDOENINGEN VAN HET OOR
Oormijt
Oormijten van honden en katten kunnen ook
hangbuikzwijnen infecteren. Het varken zal
met de kop gaan schudden en proberen de
oren te krabben.
Othaematoom
Othaematomen bij minivarkens worden
meestal veroorzaakt door trauma van bijten
en vechten. Het komt weinig voor dat een
othaematoom ontstaat door veel schudden
met de kop omdat hangbuikzwijnen kleine
oren hebben. Het oor kan chirurgisch behandeld
worden zoals bij honden.
INTOXICATIES
Hangbuikzwijnen die als gezelschapsdier gehouden
worden kunnen in aanraking komen
met andere stoffen dan gangbare varkens.
Planten in de tuin of in de huiskamer zijn
potentiële bronnen van vergiftiging evenals
bepaalde voedingsmiddelen. Er zal in de
anamnese voldoende aandacht besteed moeten
worden aan mogelijke bronnen indien
een hangbuikzwijn intoxicatiesymptomen
vertoont.
De symptomen die passen bij een vergiftiging
zijn aantasting van het centrale zenuwstelsel,
braken, diarree, anorexie, buikpijn, zwakte
en plotselinge sterfte.
Bij een intoxicatie moeten zo mogelijk specifieke
antidota toegediend worden naast
een ondersteunende en symptomatische therapie.
Vragen over intoxicaties en antidota
kunnen voorgelegd worden aan het Nationaal
Informatiecentrum voor Vergiftigingen
(tel 030-2748888).
Ethyleenglycol / antivries
Door de zoete smaak wordt het gemakkelijk
door varkens opgenomen. 4-5 ml/kg ethyleenglycol
is voldoende voor vergiftigingsverschijnselen.
Symptomen die gezien worden zijn depressie,
niet willen bewegen en zwakte. Het overkoot
gaan en ataxia posterior kan gevolgd worden
door trillen, collaps, dik worden van het abdomen
(moeilijk te zien bij hangbuikzwijnen),
longoedeem, dehydratie en gedempte
hartetonen.
Varkens ontwikkelen vaak perirenaal oedeem
evenals strokleurige vloeistof in de peritoneale
en pleurale holtes en soms ook in de
buikwand. De nieren worden aangetast omdat
er calciumoxalaatvorming plaatsvindt en
er ontstaat een uremie met nephrose.
De therapie bestaat uit het geven van emetica
binnen twee uur na opname van de stof,
of medicinale koolstof (b.v. Norit ® ) en osmotische
laxantia (tot 50 gram Natriumsulfaat/dier)
binnen drie uur na opname. Er is
vloeistoftherapie nodig om de dehydratie op
te heffen en om de urine-excretie op gang te
houden van de stof en zijn metabolieten. Indien
er een niet te corrigeren oligurie of anurie
bestaat, is het mogelijk om dialyse via het
peritoneum met hoge bicarbonaat/low acetate
dialysate te gebruiken.
Alcohol (ethanol)
Sinclair minivarkens consumeren alcohol
vrijwillig. De toxische dosis van pure alcohol
is ongeveer 8 g/kg, enkele dosis. Een acute
vergiftiging begint met een fase waarin de
dieren erg opgewonden raken, snel hierna
gevolgd door collaps, coma en sterfte door
respiratoire paralyse.
Algen
Blauwalgen (Microcystis, Anabena, Aphanizomenon)
ontwikkelen zich soms in water
bij warm weer. Varkens die hierin baden of
ervan drinken kunnen last krijgen van speekselen,
anorexie, braken, buikpijn, dyspneu,
cyanose, tremoren, diarree, icterus, photosensitisatie,
convulsies en plotselinge sterfte.
De toxinen zijn neuro- en hepatotoxisch en
verschijnselen kunnen binnen een uur na opname
optreden met sterfte binnen 24 uur. De
therapie bestaat uit het geven van onbesmet
water, actieve kool (Norit ®) en een laxerende
dosis minerale olie.
Chemische stoffen
In en om het huis zijn allerlei chemische stoffen
te vinden die toxisch kunnen zijn zoals
D.M. 53e jaargang - No. 2 blz. 3