hangbuikzwijnen - Diergeneeskundig Memorandum

Voorwoord
In de Verenigde Staten van Amerika en Groot-Brittannië is het een trend om verschillende,
meestal minivarkensrassen, als gezelschapsdier te houden. Vooral Vietnamese hangbuikzwijnen
zijn populair. Ook in Nederland groeit de populariteit van (mini-)varkens als huisdier en
dierenartsen worden regelmatig geconfronteerd met vragen over deze diersoort. Deze vragen
worden gesteld aan dierenartsen werkzaam in de gezelschapsdieren, die vaak relatief weinig
ervaring hebben met varkensachtigen. Om die reden is op verzoek van de redactie van het
Diergeneeskundig Memorandum de scriptie “Het Vietnamese hangbuikzwijn; een varken als
hobbydier en als patiënt” van collega Annelies Nieuwenhuizen bewerkt en geactualiseerd.
Niet alleen voor de gezelschapsdierenpracticus biedt dit Memorandum extra informatie. Hangbuikzwijnen
vertonen soms afwijkingen die niet in een regulier handboek voor varkensziekten
terug te vinden zijn. Het doel van dit Memorandum is dan ook een naslagwerk te zijn voor alle
dierenartsen die vragen over hangbuikzwijnen krijgen.
De opzet van dit Diergeneeskundig Memorandum vertoont grote overeenkomsten met die
van een willekeurig handboek. Op 2 deelfacetten is door de auteurs gekozen voor een andere
aanpak. Met betrekking tot de diagnostische mogelijkheden voor de verschillende aandoeningen
is gekozen voor een overzichtstabel waarin aangegeven wordt welke dierlijk materiaal
onderzocht kan worden en welke tests daarvoor beschikbaar zijn. Deze tabel vindt U achter in
dit DM, als bijlage
Het therapeutisch plan is alleen in de tekst uitgewerkt voor aandoeningen van niet microbiële-
of ecto-parasitaire oorsprong. Voor de overige therapeutische plannen verwijzen we graag
naar “Guide to Veterinary Antimicrobial Therapy, th edition, 2003”, Alfasan Nederland BV,
Woerden, the Netherlands en Intervet International BV, Boxmeer, the Netherlands en naar
“Veterinary Endo- and Ectoparasitic Control Guide 200 ”, Alfasan Nederland BV, Woerden,
the Netherlands. Door deze keuze verwachten de auteurs de leesbaarheid van dit DM te verhogen.
De oorspronkelijke scriptie is bewerkt door drs. E. van Kesteren en drs. Y. van der Hall. In het
kader van hun afstudeeropdrachten aan de Faculteit der Diergeneeskunde hebben zij de tekst
geactualiseerd. Wij willen beide collegae daarvoor hartelijk danken. Wij zijn geen van beiden
meer betrokken bij de Faculteit der Diergeneeskunde, maar willen graag van de gelegenheid
gebruik maken de Faculteit te bedanken voor de ruimte die zij ons geboden heeft de basis voor
dit Memorandum te schrijven.
Dr. H.M.G. van Beers-Schreurs
Drs. A.A. Nieuwenhuizen
D.M. 53e jaargang - No. 2 blz.