Schrijven leren: ambacht, vorming of kunst - Cultuurnetwerk.nl

SCHRIJVEN LEREN:
AMBACHT, VORMING OF
KUNST
HET SCHRIJVEN IN
GROEPEN
ARDI ROELOFS
“Als ik schrijf, leef ik innerlijk. Door die
prijs (AKO Literatuur Prijs 1991, AR)
kwam ik in het uiterlijke leven. Voor mij
is schrijven: alleen in je kamer zijn. Wat
je opschrijft blijft intiem. Zuidland heb
ik in het geheim geschreven. Een paar
mensen wisten ervan. Ik vind zelfs de
aanschaf van een boek een intieme handeling.
Ik koop geen boeken, ik koop
een geliefd boek van een geliefde schrijver
in een geliefde winkel. Ik wil er
alleen over praten met goede verstaanders.’
P.F. Thomése in: Vrij Nederland, 30 oktober
1993.
Sinds een paar jaar groeit het aantal cursussen
voor literair schrijven. Ze hebben
één ding gemeen, of ze nu gegeven worden
in een centrum voor kunstzinnige
vorming, in een literair café of aan een
kunstvakopleiding: de mythe van het
schrijverschap wordt blootgelegd.
Uit het isolement De schrijver is uit het
isolement van de tochtige zolderkamer
gehaald en in een groep terechtgekomen.
De deelnemer wordt vanaf de eerste bijeenkomst
als schrijver erkend: iedere schrijver
wordt immers aangesproken op het eigen
schrijven. De schrijver heeft niet langer te
maken met alleen talent en genialiteit en
andere wapens die niet te koop zijn. Hij kan
zich nu ambachtelijke vaardigheden en contacten
in het publicerende circuit verwerven.
De schrijver hoeft niet langer onder een
boom te gaan zitten wachten op inspiratie:
de docent en de groepsbijeenkomsten stimuleren
hem te schrijven. De schrijver heeft
zijn eerste lezers in zijn adressenboekje
staan. Op elk geschrift kan hij direct reacties
vragen.
7