Schrijven leren: ambacht, vorming of kunst - Cultuurnetwerk.nl

ij medestudenten creative writing.
Onze docenten verwezen terloops naar vage
keuzemogelijkheden voor creative writing,
waarbij we dan ook direct het advies kregen
deze keuze niet te maken tenzij we ervan
overtuigd waren dat we talent hadden. Het
was niet zo dat de docenten zich vijandig
opstelden ten opzichte van creative writing.
Als ik de moed had kunnen opbrengen dit
onderwerp aan te roeren, zouden zij zeker
geïnteresseerd zijn geweest en mij ongetwijfeld
een helpende hand hebben toegestoken.
Binnen de studie Engels vond ik er
geen ruimte voor.
Het lijkt erop dat deze gang van zaken eindelijk
aan het veranderen is. Creative
writing is nog steeds de pijler van de lessen
Engels totdat de leerlingen een jaar of vijftien
zijn, en vormt nu een belangrijk onderdeel
van het GCSE. Het is tegenwoordig
mogelijk schrijfcursussen te volgen op universitair
en post-universitair niveau, en in
het voortgezet en volwassenenonderwijs.
Alternatieve A-level routes Toch is het
curriculum A-level voor Engelse letteren niet
veel veranderd sinds ik dat toelatingsexamen
in 1968 aflegde. Het bestaat nog steeds
hoofdzakelijk uit het bestuderen van een
serie teksten en het schrijven van een literair
essay. De afgelopen tien jaar is er echter
een aantal alternatieve A-level routes ingevoerd.
Deze alternatieve routes geven studenten
de gelegenheid hun eigen creative
writing in te dienen als een integraal onderdeel
van hun studie in plaats van als een
facultatief aanvullend eindexamenwerkstuk.
Hun map met schrijfwerkstukken wordt
beoordeeld en toegevoegd aan de resultaten
van het eindexamen. Creative writing kan
gedaan worden in een literaire of taalstudie,
of als onderdeel van een gecombineerde
studie.
Er zijn belangrijke verschillen in de manier
waarop schrijven wordt aangeboden. Elke
tekst die geschreven wordt als onderdeel
van een op literatuur gebaseerd schrijfprogramma
wordt waarschijnlijk sterk beïnvloed
door de modellen voor ‘goede literatuur’ die
stilzwijgend worden aangeboden. Het is
aannemelijk dat studenten hun ideeën over
wat belangrijk is in literatuur, zoals ze
geleerd hebben door teksten te bestuderen,
in hun eigen schrijfstijl zullen overnemen.
Daarom mag van hen verwacht worden dat
zij ernaar streven stukken van een hoog
niveau te schrijven, een inspanning die op
zich al als een doel beschouwd wordt. De
genres die uitgeprobeerd worden, zullen
steevast met literatuur te maken hebben,
zoals korte verhalen, poëzie, essays en soms
toneelstukken. De schrijver is niet verplicht
de lezer die hij daarbij voor ogen heeft
nader te definiëren.
Teksten die geschreven worden in een op
taalkunde gebaseerd programma zullen
daarentegen minder beïnvloed worden door
de literaire modellen. Ze zijn gebaseerd op
journalistieke, beschrijvende of betogende
modellen. De eindexameneisen voor Engelse
Taalkunde van de Joint Matriculation Board 1
verplichten kandidaten een map te presenteren
met drie geschreven stukken die zich
qua doelstelling van elkaar onderscheiden
en waarvan bij ieder stuk de doelgroep duidelijk
omschreven is. Natuurlijk zullen de
taalkundestudenten ook wel eens literaire
genres toepassen. Een student die een stuk
schrijft om aan achtjarigen de levenscyclus
van een lieveheersbeestje uit te leggen, kan
dit bijvoorbeeld doen in de vorm van een
kort verhaal.
Te pretentieus en gestileerd Schrijven
als onderdeel van een literatuurprogramma
heeft het gevaar in zich dat de teksten uiteindelijk
te pretentieus en te gestileerd zijn.
Studenten willen vaak literaire technieken
uitproberen zodra zij die ontdekt hebben,
een bezigheid die nuttig en bruikbaar is bij
het leren begrijpen van literatuur, maar die
69