Schrijven leren: ambacht, vorming of kunst - Cultuurnetwerk.nl

44 DE
DIDACTIEK VAN
HET LITERAIR SCHRIJVEN
BESTAAT NIET
HET ONDERKENNEN VAN
LEERSTIJLEN
DANA CONSTANDSE
Op de Salondag Didactiek van het
Schrijven hield Dana Constandse een
pleidooi om bij de keuze van de didactiek
niet alleen rekening te houden met
doelen en beginsituaties, maar ook met
verschillende leerstijlen. Dit artikel is
een bewerking van haar verhaal.
Dè didactiek van het literair schrijven bestaat
niet. Dat is mijn stelling. Wat bedoel ik
daarmee? Dat we les kunnen geven zoals wij
dat zelf willen? Of dat er nog geen gefundeerde
theorieën bestaan over hoe het moet
of theorieën die door wetenschappelijk
onderzoek aan de praktijk zijn getoetst? Of
wil ik ermee zeggen dat er geen alleenzaligmakende
didactiek kan zijn, omdat de
manier waarop we lesgeven afhangt van de
doelen en de beginsituatie van de cursisten?
Dat laatste is zeker belangrijk. Wat willen
onze cursisten? Voor hun plezier leren
schrijven of ‘in de etalage komen te liggen’
(zoals een van hen me eens zei)? Willen ze
autobiografisch schrijven of fictie, proza of
poëzie? Zitten ze op les voor de ambachtelijke
kant van het vak, of moeten ze ook nog
leren om ‘bij hun bronnen te komen’, door
methoden als ‘doorschrijven’ of ‘brainstormen’?
Inderdaad bedoel ik met deze stelling zeker
dat er nog weinig onderzoek is gedaan en
óók dat de lesmethode afhangt van de doelen
en de beginsituatie. Maar ik bedoel
vooral dat er nooit één didactiek zal bestaan
die voor iedereen evenveel oplevert. We
moeten er namelijk rekening mee houden
dat niet iedereen op dezelfde manier leert,
dat er verschillende leerstijlen zijn. De ene
mens zit het liefst met een boekje in een
hoekje, de ander wil graag groepswerk;
sommigen leren meer van een lezing, ande-