De Wow-factor van goede kunsteducatie - Cultuurnetwerk.nl

Hun favoriete artiesten kennen ze van de televisie. Ze noemen vaak Ali B en Najib
Amhali. Net als Ali B heeft Amhali een voorbeeldfunctie: hij leidt jonge Marokanen
naar het theater (Meijer 2007). Meisjes kunnen een Bollywoodact erg waarderen.
Moslimmeisjes stellen Bollywoodfilms erg op prijs doordat de normen voor vrouwen
in de Hindoestaanse cultuur overeenstemt met die uit de eigen cultuur (Ranshuysen
1995). Bij theaterbezoek laten vmbo-leerlingen zich vooral sturen door sociale behoeften:
ze willen vermaakt worden en het gezellig hebben. Daarom geven ze de voorkeur
aan cabaret. Jongens vinden bovendien acrobatische acts leuk. Het vertier kan ook in
de afwisseling zitten, zoals wijzigingen in speellocaties, afwisseling van artiesten, de
combinatie van diverse podiumkunsten (naast muziek en zang ook dans) of door de zaal
actief bij de voorstelling te betrekken.
De bevraagde vmbo-leerlingen hadden geen enkele ervaring met opera en verwachtten
dat het ‘saai’ en ‘tijdverspilling’ was. Ze hadden geen idee wat ze van het operafestival
konden verwachten. Aangezien ze alleen Wild Dreams te zien kregen, hebben ze daar
nog steeds geen goed beeld van. Hun beeld van opera werd door hun ervaringen met
Wild Dreams wel positiever.
DE GEÏNTERESSEERDE TIENERS
De meisjes uit het eerste panel bezoeken wel regelmatig podiumkunsten. Dit wil niet
zeggen dat alle tieners op havo, vwo of gymnasium dit doen, want de panelleden waren
hierop geselecteerd. Van huis uit en door vrienden worden deze meisjes gestimuleerd
om podiumkunsten te bezoeken of zelf te acteren, dansen of muziek te maken. Ze
bezoeken vooral popmuziek (opvallend vaak singersongwriters), maar ook wel toneel,
musical, cabaret en dans. Niemand, op één na, houdt van klassieke muziek, maar de
jeugdopera’s van Frank Groothof zijn bijzonder geliefd, ook al zijn die bedoeld voor een
veel jongere doelgroep (7-plussers).
Ook deze tieners wensen vaak een mix van zang en dans te zien. Voorstellingen moeten
niet te abstract zijn, maar over realistische en actuele onderwerpen gaan. ‘Liefde’
noemden ze vaak als pakkend onderwerp. Deze meisjes zoeken vooral herkenning. Dat
is tieners eigen. Bij hen is de smaak nog erg in ontwikkeling; ze kunnen nog niet goed
zelfstandig kiezen uit het cultureel aanbod en houden zich vast aan de norm van de
peergroup (Elffers, Van der Hoeven & Ranshuysen 2004). Voor tieners vertoonden de
meisjes desondanks een relatief avontuurlijk vrijetijdsgedrag. Naast herkenning zoeken
ze ook inspiratie of vermaak en een enkeling wil iets leren. Ze vinden een voorstelling
op een buitenlocatie leuk en stellen een meet & greet met de cast (inclusief auteur van
36 Cultuur+Educatie 22 2008