Mythen en legenden van onder de Haagse kaasstolp, deel ... - CAOP

Mevrouw de Rector,
Dames en heren,
Inleiding
Een te goeder naam en faam bekend staande hoge functionaris uit
de rijksdienst schreef ooit eens op zijn weblog over mij, nadat ik
op zijn ministerie in een panel had gezeten: ‘Die man is geen vernieuwer.’
Zelf was hij dat natuurlijk wél, want niet lang daarna liet
hij vrijwel alle directeuren op zijn ministerie van functie wisselen,
in de zoveelste reorganisatie op dat departement.
Ik zou geen vernieuwer zijn? Die man had groot gelijk! Ik behoud
mij namelijk het recht voor om moderniteiten en postmoderniteiten
te bestrijden, waar dat nodig is en waar ik dat kan. Ik behoud
me het recht voor, om anti-cyclische opmerkingen te maken.
Een korte terugblik
Zo bestreed ik in mijn oratie, bijna tien jaar geleden, de vlucht in regels,
in structuren en in verplichte mobiliteit. Naderhand bestreed
ik het toepassen van bedrijfsmatige criteria bij de overheid, zoals
efficiency, effectiviteit en slagvaardigheid, en stelde daar democratie
en rechtsstaat tegenover. ‘Het openbaar bestuur is geen koekjesfabriek’,
en: ‘Het verschil tussen de overheid en het bedrijfsleven is
de moraal’; dat waren de slagzinnen waarmee ik de aandacht op de
democratische rechtsstaat wilde vestigen.
Ik bestreed het denken in alleen processen, en stelde daar het denken
in inhoud tegenover. Om het anders te zeggen: ik bestreed het
denken vanuit de vraag: ‘Doen we de dingen goed?’, en stelde daartegenover
de vraag: ‘Doen we de goede dingen?’
1