Mythen en legenden van onder de Haagse kaasstolp, deel ... - CAOP

Juristenblad van 2 december 2005, blz. 2260 e.v. Daarin zette ik mij
af tegen een van de rapporten van de toen bestaande Raad van
Economisch Adviseurs (REA) van de Tweede Kamer, waarin vijf
gerenommeerde onafhankelijke economen zitting hadden. In dat
rapport (Kamerstukken TK 2004/05, 30 123, nr. 2) had de REA op
basis van buitenlands onderzoek gesteld: ‘Rules breed rules’ en:
‘Rule-makers breed rules’. Een andere onafhankelijke econoom
van naam viel de REA bij (zie NRC-Handelsblad van 8 september
2005, blz. 15). Het rapport was natuurlijk bedoeld om het aantal
wetgevingsjuristen te verminderen, waardoor er in de opvatting
van de REA als vanzelf minder regels zouden komen.
In mijn essay toonde ik aan dat het niet de ‘rules’ of de ‘rule-makers’
zijn die ‘rules’ voortbrengen, maar dat ‘Politicians breed policy, and
policy breeds rules’.
Grotere onzin dan ik in het advies van de REA las, ben ik zelden
tegengekomen. Het wordt nog erger: Betty Drexhage ontdekte dat
het buitenlands rapport waarop de REA zich baseerde, de eind-
conclusie bevatte: ‘The growth of rules is not, however, exponential.
Rules do not produce rules’ (Drexhage 2006, blz. 125 e.v.).
Het laatste beetje geloof in economen verloor ik sindsdien. Die
geloofsafval was al begonnen toen menig econoom zich achter
Friedman schaarde (‘Reaganomics’; ‘Thatcherism’). Ik was nog
ouderwets Keynesiaans opgevoed door de toenmalige economieprofessor
J.E. Andriessen, die later minister van Economische
Zaken werd in het kabinet-Marijnen. Ons werd voorgehouden dat
‘the invisible hand’ die volgens Adam Smith de markt zou regeren,
in de praktijk niet werkte. De bankencrisis en de ontluistering van
Alan Greenspan, voorzitter van de FED, die moest toegeven dat hij
teveel vertrouwd had op marktwerking en zelfregulering bij de
banken in de VS, gaven me des te meer aanleiding de beweringen
van economen met een korreltje zout te nemen, vooral ook omdat
zij elkaar vaak en met veel aplomb tegenspreken.
En ik laat mij niet ompraten door Niall Ferguson, geschiedenishoogleraar
van Harvard, die meent dat Keynesianen het nog
steeds niet begrijpen (NRC-Handelsblad van 7 augustus 2010). Hij
spreekt zelfs van beleid dat ‘met succes werd doorgevoerd door de
regeringen van Thatcher en Reagan’.
5