Zorgboek diabetes type 1 - Bvvde

Stap 2a
Bij een BMI < 27 wordt aan metformine een sulfonylureumderivaat toegevoegd.
Stap 2b
Bij een BMI ≥ 27 wordt een sulfonylureumderivaat of een thiazolidinedione toegevoegd:
er is geen hart- of vaatziekte en geen (aanwijzingen voor) hartfalen: metformine +
sulfonylureumderivaat
er is wel een hart- of vaatziekte maar geen (aanwijzingen voor) hartfalen: metformine +
pioglitazon
Net zoals bij stap 1b gaat bij de thiazolidinedionen de voorkeur uit naar pioglitazon, omdat
hiervan de effectiviteit is aangetoond; bij rosiglitazon is dat niet het geval. Daarbij komt dat er bij
beide middelen twijfel bestaat over de langetermijnveiligheid (hartinfarct), maar met name bij
rosiglitazon.
ATP-afhankelijke kaliumkanaalblokkers
De ATP-afhankelijke kaliumkanaalblokkers zoals repaglinide hebben een werking die erg lijkt op
die van sulfonylureumderivaten. Omdat deze middelen vrij nieuw zijn, is er minder over bekend
dan over de sulfonylureumderivaten. Om deze reden hebben deze medicijnen nog geen
duidelijke plaats in de behandeling.
Het kan zijn dat u insuline moet gebruiken
Als twee soorten bloedglucoseverlagende tabletten in maximale dosering niet voldoende helpen om
de bloedglucosewaarde voldoende te verlagen, zult u waarschijnlijk insuline moeten gebruiken.
Het gebruik van piotiglazon wordt gestopt voordat met insuline wordt begonnen. Metformine kan
goed gecombineerd worden met insuline.
Ook in onderstaande situaties wordt insuline gegeven:
Sommige mensen met type 2 diabetes hebben ‘s ochtends voor het eten een te hoge
bloedglucose. Dus zonder dat ze gegeten hebben, bevat het bloed toch te veel glucose. Bij
deze mensen lukt het meestal niet om de bloedglucose goed te regelen door de voeding aan
te passen en tabletten te gebruiken. Ze krijgen daarom - naast de voedingsadviezen -
insuline. Meestal moeten ze hun verdere leven insuline gebruiken. Een enkele keer komt het
voor dat door de insuline het reguleren van de bloedglucose zo goed lukt, dat ze na verloop
van tijd geen insuline meer nodig hebben. Ze krijgen dan weer de standaard behandeling bij
type 2 diabetes: het aanpassen van de voeding en tabletten.
Door infecties met koorts kan de bloedglucose opeens veel te hoog worden. Het lukt dan niet
altijd om de bloedglucose met voedingsadviezen en tabletten weer omlaag te krijgen. De
tabletten worden dan tijdelijk vervangen door insuline.
Ook door een operatie kan de bloedglucose zo in de war raken, dat er ernstige klachten
ontstaan. De normale behandeling is dan niet genoeg, zodat iemand tijdelijk insuline moet
gebruiken. Vaak wordt dit al vóór de operatie gestart.
Ook tijdens een zwangerschap wordt insuline gebruikt. Dit gebeurt omdat er een scherpe instelling
van de bloedglucosewaarde nodig is en onduidelijkheid bestaat over schadelijke effecten
van de bloedglucoseverlagende tabletten voor het ongeboren kind. Het gebruik van insuline wordt
daarom ook aangeraden aan vrouwen met diabetes die zwanger proberen te worden.
Ook bij gebruik van sommige andere geneesmiddelen, zoals corticosteroïden, kan het nodig
zijn tijdelijk insuline te geven.
Tip: Omdat mensen met diabetes wat minder weerstand hebben wordt aangeraden elk jaar (in
oktober of november) een griepprik te halen bij de huisarts. Dit geldt vooral voor oudere
mensen met type 2 diabetes. De griepprik beschermt tegen een ernstige vorm van griep:
influenza. De prik wordt vergoed door uw zorgverzekeraar.