Informatiebrochure financiële instrumenten - BNP Paribas Fortis

c. Risico’s
Aan beleggingen in ICB’s met gewaarborgd kapitaal zijn
geen risico’s verbonden die specifiek zijn voor dit type van
belegging.
De eraan verbonden risico’s zijn die van de eerder
beschreven onderliggende financiële instrumenten waarop
ze gebaseerd zijn.
E. Trackers of Exchange Traded Funds
1. Omschrijving
Trackers, ook wel bekend als ETF’s (Exchange Traded Funds),
zijn ‘open end’ beleggingsfondsen die de bewegingen van een
bepaalde index of een aandelenkorf volgen. Trackers worden
net als gewone aandelen op een beurs verhandeld.
De bekendste voorbeelden zijn de SPDR’s (Spiders die als eerste
tracker in 1993 op de markt kwamen) en de QQQ’s, die de
ontwikkeling van de S&P500 respectievelijk de Nasdaq-100index
volgen. Het enige verschil met gewone aandelen is dat u
niet belegt in één enkele onderneming maar in een groep
ondernemingen (namelijk alle in een index voorkomende
fondsen). Het belangrijkste verschil tussen indexfondsen en
trackers is dat de laatste continu verhandelbaar zijn, namelijk
op elk moment dat de beurs open is. Bij indexfondsen kan je
vaak maar één keer per dag in- of uitstappen, waardoor de
index minder nauwkeurig wordt gevolgd dan bij trackers.
Beleggers kunnen de ontwikkeling van hun trackers op de voet
volgen. De waarde van een tracker komt doorgaans overeen
met een percentage van de onderliggende index (bijvoorbeeld
1/10e of 1/100e). De koers zal echter niet exact 1/10e van de
indexstand bedragen, als gevolg van afwijkende vraag- en
aanbodprijzen op de beurs en omdat opgebouwd dividend en
beheerskosten in de koers verwerkt kunnen zijn.
Trackers zijn geschikt voor iedere belegger en kunnen voor
allerlei doeleinden worden gebruikt: voor beleggingen op korte
termijn, voor de langere termijn, voor het volgen van een
benchmark, voor strategieën met derivaten (zie verder) die op
dezelfde indices zijn genoteerd, voor het tijdelijk omzetten van
liquiditeiten in effecten, ter afdekking van risico’s, voor
arbitrage, enz.
Wij verwijzen naar de punten 1.1.1 tot 1.1.3 voor de
omschrijving, voordelen, nadelen en risico’s van beleggingen
in ICB’s in het algemeen.
2. Voordelen, nadelen en risico’s eigen aan trackers
a. Voordelen
• Trackers combineren de voordelen van aandelen en
beleggingsfondsen. De eenvoud van een aandeel (koop en
verkoop via de beurs), de spreiding van een
beleggingsfonds, geen noodzaak om een aandeel in één
bedrijf te moeten kiezen, vergelijkbare provisies als voor
normale aandelen, dividendinkomsten.
• Trackers hebben ten opzichte van gemeenschappelijke
beleggingsfondsen het voordeel dat ze transacties in real
time toelaten. Beveks en gemeenschappelijke fondsen
kunnen slechts één keer per dag verhandeld worden, en
de koers is (doorgaans) de slotkoers van de markten
waarin het fonds belegt.
b. Nadelen
• Een tracker kan niet kiezen waarin belegd wordt, want hij
moet de onderliggende index repliceren; dit in
tegenstelling tot een actief beheerd beleggingsfonds,
waar de beheerder bijvoorbeeld in defensievere waarden
kan beleggen indien de markt neerwaarts gaat.
• Bij veel indexen wegen een beperkt aantal grote aandelen
fors door waardoor een koersdaling ervan directe invloed
heeft op de tracker die zijn samenstelling niet kan
veranderen zoals een actief beheerd fonds.
c. Risico’s
Trackers hebben een zwakke liquiditeit waardoor de
mogelijkheden om transacties in goede omstandigheden uit
te voeren, beperkt zijn.
1.2. Derivaten
1.2.1. Omschrijving
Derivaten (of afgeleide producten, of derivatives) zijn
financiële instrumenten waarvan de eigenschappen en de
waarde bepaald worden door de eigenschappen en de waarde
van een onderliggende waarde, meestal een grondstof, een
obligatie, een aandeel, een valuta of een index.
De belangrijkste vormen van derivaten zijn opties, futures en
warrants.
Hefboomeffect
Door een derivaat te kopen, bijvoorbeeld een calloptie (zie
verder), kan een belegger even hoge winsten boeken als
wanneer hij rechtstreeks in aandelen zou beleggen, maar met
een veel lagere geldinzet, aangezien de waarde van het
derivaat slechts een fractie kost van de prijs van de aandelen.
In verhouding tot de belegde bedragen maken de derivaten
het dus mogelijk hogere winsten te realiseren.
Om het begrip eenvoudig te schetsen: stel dat een belegger
het recht heeft om een onderliggende waarde te kopen tegen
prijs 100. Indien het onderliggend 120 noteert, dan is dat
recht minimaal 20 waard en indien het onderliggend tot
130 stijgt, is het recht ten minste 30 waard. Wanneer het
onderliggend van 120 tot 130 stijgt, betekent dat een stijging
met 8,3%. Maar als de waarde van de optie stijgt op de
einddatum van 20 tot 30, is dit een stijging met 50%! Er is dus
een hefboomeffect. Uiteraard speelt dit mechanisme in beide
Informatiebrochure financiële instrumenten
9