Informatiebrochure financiële instrumenten - BNP Paribas Fortis

3.2.3. Risico’s
• Het risico op insolventie van de emittent varieert sterk van
de ene obligatie tot de andere. Het is zo goed als
onbestaande voor overheidsobligaties van OESO-landen
(staatswaarborg), voor obligaties uitgegeven door
supranationale instellingen en doorgaans ook voor uitgiften
waarvoor de emittent een kwaliteitsrating kreeg
(investment grade). In deze gevallen bestaat er zo goed als
geen twijfel over terugbetaling van het kapitaal op de
einddatum. In het geval van ‘non investment grade’
-obligaties daarentegen, stijgt het risico van insolventie van
de schuldenaar en dus het risico van niet-betaling,
aanzienlijk. Dit risico stijgt naarmate de kwaliteit van de
rating daalt. Ratingagentschappen zijn echter niet
onfeilbaar en af en toe treden er fouten op.
• Het risico van insolventie van de emittent is groter bij
achtergestelde obligaties. Als de emittent in moeilijkheden
verkeert, wordt de achtergestelde obligatie pas terugbetaald
na aflossing van alle ‘normale’ schulden en net voor de
aandeelhouders.
• Het risico dat de emittent de regelmatige interesten van de
lening niet betaalt, volgt dezelfde regels als het risico van
niet-betaling op de einddatum van de lening.
• De liquiditeit van de lening, en dus de mogelijkheid om een
lening tijdens de levensduur ervan te kopen of verkopen, is
zeer variabel. Ze hangt hoofdzakelijk af van het bedrag van
de uitgifte (hoe groter de uitgifte, hoe efficiënter de
secundaire markt), het transactievolume en het type van
emittent (staatsobligaties kunnen tijdens hun levensduur
meestal gemakkelijker verhandeld worden dan leningen van
individuele ondernemingen). De liquiditeit van de
secundaire markt is soms ook zeer zwak voor effecten in
weinig courante munten.
• Het wisselrisico hangt af van de valuta waarin de lening is
uitgegeven. Het is ook aanwezig bij de betaling van iedere
coupon. Voor een Europese belegger uit de eurozone is dit
risico onbestaande voor leningen in euro. Voor valuta’s die
verbonden zijn aan de eenheidsmunt is het laag. Voor de
andere valuta’s daarentegen is het aanzienlijk. In principe is
er een omgekeerde verhouding (vooral op lange termijn)
tussen het rentetarief en de stabiliteit van de buitenlandse
munt (een munt met een hoger rentetarief dan een andere
vertoont de neiging om aan waarde te verliezen ten
opzichte van die munt).
• Het renterisico, dat tot een minderwaarde voor de houder
van de obligatie kan leiden, is groot. De waarde van een
obligatie daalt immers als de marktrente stijgt (wat nieuwe
emissies aantrekkelijker maakt). De waarde van de obligatie
zal immers dalen tot op een niveau waarop het rendement
(de interest vergeleken met de koers) gelijk zal zijn aan het
rendement van een nieuwe obligatie die wordt uitgegeven
(over het algemeen tegen pari) op de primaire markt.
Bijgevolg is het vermogen om te dalen groter naarmate de
resterende looptijd van de obligatie (tijd tot de einddatum)
langer is.
• Het volatiliteitsrisico hangt eveneens af van de resterende
looptijd van de obligatie (hoe verder de einddatum
verwijderd is, hoe gevoeliger de obligatie voor
renteschommelingen) en van de evolutie van de financiële
situatie van de emittent (de obligatiekoers reageert negatief
op een verslechtering van de rating van de emittent of het
risico dat die verslechtert).
• Sommige obligaties kunnen van een calloptie voorzien
worden. Dit laat de emittent toe de lening vroegtijdig terug
te betalen tegen een koers en op een datum die worden
vastgelegd op het moment van de uitgifte. De emittent
maakt meestal gebruik van deze mogelijkheid als de lange
rente sterk gezakt is ten opzichte van die van de obligatie.
Dit vormt ook een risico voor de houder van de obligatie in
die zin dat aantrekkelijke voorwaarden (die van de
aangehouden lening) hem zo ontzegd kunnen worden en hij
verplicht wordt te herbeleggen tegen marktvoorwaarden
(die dus minder aantrekkelijk zijn).
3.3. Andere types van obligaties
Sommige obligaties hebben andere eigenschappen dan degene
die hierboven werden opgesomd voor de zogenaamd
‘traditionele’ obligaties. Deze karakteristieken kunnen de voor-
en nadelen van de obligaties aanzienlijk wijzigen.
Wij stellen hierna een aantal obligaties voor met
uiteenlopende kenmerken. Er kunnen altijd nieuwe types
worden gecreëerd.
3.3.1. Nulcouponobligaties (zerobonds)
A. Omschrijving
Deze obligaties bieden geen betaling van een jaarlijkse
interest, maar de rente wordt gekapitaliseerd tot aan de
einddatum. De uitgifteprijs ligt veel lager dan de
terugbetalingsprijs, want hij vertegenwoordigt de nominale
waarde geactualiseerd op grond van de uitgiftedatum en de
vastgestelde interest. Bijvoorbeeld: een nulcouponobligatie
met een nominale waarde van EUR 100 en een rendement op
10 jaar van 10%, heeft een uitgifteprijs van 38,55%. Omgekeerd
kan je stellen dat een investering van EUR 38,55 vandaag,
tegen een samengestelde rentevoet van 10%, over 10 jaar
EUR 100 waard is.
Wij verwijzen u naar punten 3.1 en 3.2 voor de omschrijving,
voordelen, nadelen en risico’s van obligaties in het
algemeen.
Informatiebrochure financiële instrumenten
27