Informatiebrochure financiële instrumenten - BNP Paribas Fortis

Meestal worden euro-obligaties uitgegeven in euro,
Amerikaanse dollar, enkele belangrijke Europese munten
buiten de eurozone, Japanse yen en Canadese, Australische en
Nieuw-Zeelandse dollars.
B. Rating van de emittent
Obligaties worden ook opgedeeld volgens de
kredietwaardigheid van de uitgevers (issuer quality). De
rating geeft een indicatie van de kredietwaardigheid van de
emittent op het moment van de toekenning. Ze wordt
toegekend door gespecialiseerde en onafhankelijke firma’s (de
voornaamste zijn Moody’s en Standard & Poors).
Wel moeten wij opmerken dat de rating van een uitgifte enkel
wordt gegeven op vraag van en tegen betaling door de
emittent. Dit betekent dus dat niet alle obligaties over een
rating beschikken. Het gebrek aan een rating betekent niet
noodzakelijk dat de kwaliteit van de lening minder goed is
(ook al wordt ze door eersterangsemittenten bijna altijd
aangevraagd). Soms kan een rating worden ‘afgeleid’ van de
rating van andere leningen van dezelfde emittent met
gelijkaardige eigenschappen.
Anderzijds kunnen obligaties van dezelfde emittent
verschillende ratings hebben. Zo heeft een achtergestelde
obligatie bijvoorbeeld (die pas wordt terugbetaald na
terugbetaling van de schuld aan alle gewone kredietgevers en
net voor de eventuele aandeelhouders) in principe een lagere
rating dan een niet-achtergestelde obligatie (tegelijkertijd met
de andere debiteurs terugbetaald). De rating kan ook
beïnvloed worden door de looptijd van de uitgifte.
Daarenboven kunnen een zelfde emittent of een zelfde uitgifte
verschillende ratings hebben bij verschillende
ratingagentschappen. Dit verschil in rating wijst op een
verschil in inschatting van het risico dat de emittent
vertegenwoordigt voor de verschillende ratingagentschappen.
Tot slot moet vermeld worden dat de ratingagentschappen
niet onfeilbaar zijn en dat zich soms vergissingen voordoen.
Men spreekt van ‘investment grade-obligaties’ indien deze
een rating BBB of hoger bij Standard & Poors en Baa of hoger
bij Moody’s toegekend krijgen.
De algemene regel is meestal: hoe slechter de rating, hoe
hoger het rendement. Het rendement is immers de vergoeding
voor het risico dat de houder van de obligatie neemt.
High yield-obligaties (High yield bonds) zijn obligaties met
een lagere rating dan ‘investment grade’ en waarvoor de kans
op een faillissement van de emittent dus groter is. Dit type
obligaties wordt ook wel junk bonds (rommelobligaties)
genoemd. Emerging market bonds zijn uitgegeven door
groeilanden, of bedrijven uit die landen, die vaker van de
ratingagentschappen een rating lager dan investment grade
toegekend krijgen.
C. Verband tussen type van emittent en rating
Staatsleningen van de belangrijkste industrielanden zoals de
Verenigde Staten, Duitsland en Frankrijk krijgen meestal een
AAA-rating en bieden de belegger alle garanties. Aangezien ze
het laagste risico vertonen, bieden ze ook het minst
aantrekkelijke rendement. Maar niet alle staatsleningen
beschikken over een dergelijke rating. Staatsleningen van
groeilanden bijvoorbeeld, zijn veel riskanter met zelfs het
risico van wanbetaling. Er werden ook reeds
schuldherschikkingsmaatregelen vastgesteld.
Leningen van supranationale instellingen, zoals de EIB en de
Wereldbank, hebben gewoonlijk een zeer hoge rating (dikwijls
AAA).
Bedrijfsleningen hebben zeer uiteenlopende ratings afhankelijk
van de financiële gezondheid van de betrokken
onderneming. Hun betrouwbaarheid is doorgaans wel kleiner
dan die van eersterangsstaten. Er zijn AAA-bedrijven maar net
zo goed werd er al wanbetaling vastgesteld. Leningen uitgeschreven
door banken (zeker de westerse) hebben meestal
een goede rating. De financiële positie van een bank moet
immers beantwoorden aan minimale solvabiliteitscriteria om
erkend te worden door de nationale controleorganen (zoals de
FSMA - Autoriteit voor Financiële Diensten en Markten - in
België).
3.1.2. De uitgiftemunt
De munt van de uitgifte is één van de hoofdkenmerken.
Zo wordt er een onderscheid gemaakt tussen leningen in euro
(en dus zonder wisselrisico voor de Europese belegger in de
eurozone) en leningen in valuta’s.
Sommige valuta’s, zoals de dollar, kunnen sterk schommelen
ten opzichte van de euro. Andere valuta’s zijn eerder stabiel
ten opzichte van de euro (zoals de Deense kroon). Landen die
hun munt opgenomen willen zien in de eenheidsmunt, hebben
economische en financiële convergentiedoelstellingen die de
schommelingen van hun munt ten opzichte van de euro
verminderen.
De uitgiftemunt beïnvloedt ook het rentetarief van de lening.
Dit hangt af van het economische klimaat van het betrokken
land (hogere rentevoet in landen met bijvoorbeeld een hoge
schuldenlast of een hoge inflatievoet).
Informatiebrochure financiële instrumenten
25