Informatiebrochure financiële instrumenten - BNP Paribas Fortis

In de meeste gevallen betreft het gestructureerde
beleggingsproducten. De structurering kan op vereenvoudigde
wijze beschouwd worden als een financiële techniek die nietliquide
beleggingen omzet in liquide activa (obligaties e.a.).
Fondsen met gewaarborgd kapitaal (zie punt 1.1.4.D) zijn
voorbeelden van gestructureerde producten die de meeste
beleggers kennen. Fixfondsen of fondsen met
kapitaalbescherming garanderen dat op de einddatum minstens
de oorspronkelijke inleg (na kosten) terugbetaald wordt 1 . Het
rendement op de einddatum van het fonds wordt verbonden
aan de evolutie van een onderliggend actief zoals een
beursindex of een aandelenkorf. De kapitaalbescherming geldt
alleen op de eindeinddatum en wordt verzekerd door derivaten
in het fixfonds te incorporeren, zoals bijvoorbeeld opties.
Sommige producten worden van ‘kliks’ voorzien. Dat betekent
dat wanneer de onderliggende index enkele vooraf bepaalde
niveaus bereikt, de meerwaarde die daaruit volgt, definitief
verworven is, ongeacht de toekomstige evolutie van het
onderliggend (dus zelfs bij een daling). Anderzijds blijft de
belegger ook profiteren van een verdere stijging. Bij bepaalde
gevallen kan een meerwaardeplafond worden vastgesteld.
Aangezien de gestructureerde producten vaak binnen een
zelfde structuur verschillende klassen van activa verzamelen,
kunnen ze niet geklasseerd worden op grond van hun
onderliggende activa. In het algemeen, zal het uiteindelijke
rendement echter afhangen van de evolutie van welbepaalde
onderliggende activa. Wij zullen het gestructureerd product
systematisch onderverdelen in dezelfde categorie als de
categorie van het onderliggend. Wanneer het uiteindelijke
rendement van een gestructureerd product afhangt van de
evolutie van meerdere onderliggende activa, zal het
geklasseerd worden in de meest risicovolle activacategorie (in
de volgende volgorde: aandelen, alternatieve beleggingen,
obligaties, liquiditeiten).
1.3.2. Voordelen, nadelen en risico’s van
gestructureerde producten
A. Voordelen
• Gestructureerde producten kunnen een op maat gemaakte
oplossing vormen voor een specifiek probleem of bij speciale
wensen (zoals risicocontrole) die met één enkel financieel
instrument niet kunnen gerealiseerd worden.
• Gestructureerde producten met kapitaalbescherming
hebben een zeer laag risiconiveau.
• Het grote aantal activa die kunnen worden opgenomen in
een gestructureerd product, laat de belegger toe te
beschikken over zeer gediversifieerde structuren.
1 In bepaalde gevallen is het kapitaal maar gedeeltelijk beschermd, bijvoorbeeld
tot 90% van het startkapitaal.
14 Informatiebrochure financiële instrumenten
B. Nadelen
• De pricing van gestructureerde producten is soms
ondoorzichtig en de spreads (verschil tussen bied- en
laatkoers) zijn over het algemeen groter dan bij gewone
beleggingen.
• Vanwege de specifieke structuur (combinatie van
verschillende financiële instrumenten), volgt de koers van
het gestructureerde product niet noodzakelijk dezelfde
evolutie als die van het onderliggend.
• In bepaalde marktomstandigheden kan zich een gebrek aan
liquiditeit voordoen.
• De zwakke liquiditeit van deze producten heeft tot gevolg
dat ze niet altijd gemakkelijk tegen een correcte prijs
gerealiseerd kunnen worden tijdens hun looptijd.
• Bij producten met kapitaalbescherming is die garantie pas
verzekerd op de einddatum van het product.
• De producten zijn vaak verbonden aan de
kredietwaardigheid van de emittent.
C. Risico’s
• Het risico van insolventie van de debiteur is niet
onbestaande. Deze structuren worden echter meestal
uitgegeven door kredietwaardige financiële instellingen. De
belegger kan zich hierover informeren door de kredietrating
van de emittent te bekijken.
• Het liquiditeitsrisico bestaat in die zin dat er vaak geen
secundaire markt wordt georganiseerd om deze producten
te verhandelen. De verkregen prijs bij verkoop voor de
einddatum is dus mogelijk geen goede weerspiegeling van
de intrinsieke waarde van de structuur.
• Het wisselrisico is hoofdzakelijk afhankelijk van de
samenstelling van de onderliggende activa. Het is
onbestaande voor de structuren die beleggen in euro. Het
kan aanzienlijk zijn voor die welke beleggen in andere
munten, zoals de Amerikaanse dollar.
• Het renterisico hangt af van de samenstelling van de
structuur. Het is uiteraard groter bij structuren met
vastrentende activa.
• Het risico van koersvolatiliteit hangt eveneens af van de
activa waaruit de structuur is samengesteld. Het feit dat er
tegelijkertijd activa van verschillende types aanwezig zijn
maakt voorspellingen van de koersbeweging in ieder geval
moeilijk.
• Het gevaar voor een gebrek aan inkomen is afhankelijk van
de kenmerken van elk product. Als er inkomsten zijn
voorzien, dan kan de effectieve betaling ervan afhankelijk
zijn van de evolutie van bepaalde activa en van de
solvabiliteit van de debiteur.
• Het risico dat voortvloeit uit de samenvoeging van twee of
meer financiële instrumenten kan hoger liggen dan het
risico dat inherent is aan elk van die financiële
instrumenten afzonderlijk.