Jaarverslag 2010 (Nederlands) - Belfius

Beheersverslag
Geconsolideerde
jaarrekening
Vennootschappelijke
jaarrekening
Risicobeheer
Risicobereidheid
De risicobereidheid (risk appetite) is het niveau van het risico
dat een instelling bereid is te nemen gelet op de verwachtingen
van de voornaamste stakeholders (aandeelhouders, schuldeisers,
toezichthouders, ratingbureaus, klanten …) om zijn strategische
en financiële doelstellingen te verwezenlijken.
In 2010 werkte de Groep aan de integratie van zijn benadering
van de risicobereidheid in diverse strategische analyses, en
begon die toe te passen in de voornaamste dochterondernemingen.
Op basis van een globale benadering is de risicobereidheid een
centraal referentiepunt ter ondersteuning van:
●● de strategie en de planning;
●● de prestaties in termen van groei en waardecreatie;
●● de dagelijkse beleggingsbeslissingen.
In 2009 werd een geformaliseerd kader uitgewerkt, en vervolgens
in 2010 goedgekeurd, dat rekening houdt met een aantal
ratio’s die een sleutelelement vormen om de limieten voor de
grote financiële evenwichten vast te leggen. Het kader is
gebaseerd op een mix van boekhoudratio’s (gearing), reglementaire
ratio’s (Tier 1, gewogen risico’s), economische ratio’s
(economisch eigen vermogen, Earnings at Risk), en omvat de
ratio’s inzake liquiditeit en fundingstructuur, alsook limieten
inzake de kredietconcentratie.
Voor elk van die ratio’s worden limieten vastgelegd, die elk jaar
door de raad van bestuur worden gevalideerd. Het financieel
plan van de Groep wordt geanalyseerd rekening houdend met
de doelstellingen inzake de risicobereidheid. De support lines
Risk en Finance zijn belast met de monitoring van die ratio’s en
stellen eventueel maatregelen voor aan het directiecomité om
er zeker van te zijn dat de limieten worden nageleefd.
Verzekeringsrisico’s
1. Beheer van de verzekeringstechnische
risico’s niet-Leven
Via het onderschrijven van een verzekeringscontract draagt de
verzekeringnemer risico’s over naar de verzekeringsmaatschappij.
Op die manier kan de verzekeringsmaatschappij verschillende
risico’s groeperen zodat de solidariteits- of mutualiseringsprincipes
kunnen worden toegepast.
Het verzekeringsrisico komt essentieel voort uit de onzekerheid
bij het onderschrijven van een verzekeringsovereenkomst of de
in dit contract verzekerde risico’s zich al dan niet zullen voordoen.
Indien zij zich voordoen, is er nog onzekerheid over het ogenblik
waarop zij zich voordoen en over de totale omvang van de
schade waarvoor de verzekeraar zal moeten tussenkomen. De
totale omvang van een schadegeval is soms maar na veel jaren
definitief gekend.
De belangrijkste risico’s waarmee een verzekeraar in de niet-
Leven activiteit geconfronteerd wordt zijn: het acceptatierisico,
het risico dat er onvoldoende technische provisies aangelegd
worden en het risico op het zich voordoen van catastrofale
risico’s.
48 Dexia Bank België Jaarverslag 2010
Om zich zo goed mogelijk te beschermen tegen al deze belangrijkste
risico’s, neemt het lijnmanagement van de verzekeringsonderneming
op verschillende ogenblikken verschillende
maatregelen:
●● een adequate up-to-date acceptatiepolitiek;
●● een aangepaste premiebepaling;
●● een continue controle of de schadereserves die voor elk
schadedossier aangelegd worden, rekening houden met
alle gekende elementen uit het schadedossier en correct
ingeschat worden;
●● een herverzekeringspolitiek die aangepast is aan de verzekeringsrisico’s
die DIB onderschrijft en die rekening houdt
met de eigen middelen van DIB en de risicobereidheid van
de groep Dexia.
Naast het lijnmanagement dat verantwoordelijk is voor de
beheersing van de risico’s, wordt het risico dat effectief gelopen
wordt, in kaart gebracht binnen het risk departement. Hiervoor
worden momenteel de nodige modellen uitgewerkt. Het
doel is om de hierboven geciteerde risico’s stochastisch te
modelleren:
●● de toekomstige schadegevallen die zich binnen een vooraf
bepaalde tijdshorizon zullen voordoen, inclusief de af-
wikkeling van deze schadegevallen;
●● de toekomstige afwikkeling van bestaande schadegevallen
(al dan niet al gerapporteerd) die nog niet volledig geregeld
zijn;
●● de impact van de bestaande herverzekeringsprogramma’s
op deze schadegevallen.
Bij deze modellering wordt er ook rekening gehouden met
catastrofale gebeurtenissen.
Op basis van de resultaten van deze modellen kan er dan
geoordeeld worden of er al dan niet voldaan is aan vooraf
bepaalde risicomaten.
Daarnaast voeren de personen, belast met de uitoefening van
de actuariële functie, geregeld analyses uit met betrekking tot
de hoogte van de verschillende verzekeringstechnische voorzieningen,
de rentabiliteit van de verzekeringsportefeuilles en
het herverzekeringsplan. Bovendien wordt er vóór de lancering
van een nieuw product, resp. de aanpassing van een bestaand
product, eveneens een actuarieel advies geformuleerd.
2. Risk Modelling
De risicometingen bij Dexia Insurance Services (DIS) vereisen
een samenhangende kwantificatie en gebeuren op alle niveaus
van het bedrijf teneinde te bepalen of deze in overeenstemming
zijn met de vooropgestelde risicobereidheid. Het risicobeleid bij
DIS waarborgt dat de complexiteit van risicometing opgebouwd
is in functie van de omvang, scope en specificiteit van de
verschillende bedrijfstakken.
Teneinde de risico’s eigen aan elke activiteitssector te dekken,
worden de risicometingen geselecteerd op basis van hun
capaciteit.
Een gepast kader van risicobegrenzing regelt het toegelaten
standpunt dat binnen de verschillende plaatselijke entiteiten
volgens het risicoprofiel van de groep Dexia wordt ingenomen.
De risicobegrenzing vertegenwoordigt de mechanismen via