Multidisciplinaire Master Systems and Control - Technische ...

F oto ’ s : V i n c e n t V a n d e n H o o g e n
2 6
d e V o n k
P R O F . D R . I R . B A R T T E R H A A R R O M E N y ( 5 6 ) ,
B I O M E D I s C H E B E E l D A N A ly s E
Hoogleraar gefascineerd door
het menselijk brein
Bart ter Haar Romeny is sinds zijn jeugd gefascineerd door reizen, natuurkunde en de
sterrenhemel maar nu als biomedisch onderzoeker vooral door de manier waarop het
menselijke brein beelden interpreteert. in 2001 maakte hij de overstap van het academisch
Ziekenhuis Utrecht naar de tU/e om als hoogleraar een imaginggroep op te zetten. Hij voelt
zich als leider van zijn groeiende onderzoeksgroep in zijn element, vooral als stimulator die
zorgt voor ‘olie tussen de wieltjes’.
‘Ik kom uit een familie met een lange traditie van dominees.
Mijn grootvader was predikant, maar mijn vader
werd op zijn 32e de jongste burgemeester van het land.
Eerst in Wolphaartsdijk, Noord Beveland en later in een
reeks andere plaatsen. Het gymnasium heb ik in Gouda
afgemaakt, maar ik mocht met mijn oude Middelburgse
school mee op een studiereis naar Rome, Florence en
Napels. Door die trip heb ik me ontwikkeld tot een verwoed
reiziger. In mijn Delftse studententijd heb ik heel
wat potten pindakaas bij Calvé in dozen gezet om mijn
reizen naar Griekenland en Egypte te betalen. Ik reis nog
steeds graag. Mijn vrouw en ik hebben als backpackers
zowat alle Arabische landen bezocht, maar ook Myanmar,
Taiwan, Maleisië, Indonesië, India en Midden- en Zuid-
Amerika. Het gaat ons steeds om het ontmoeten van mensen
en het kennis maken met andere culturen.
Op de middelbare school was ik een echte natuurkunde-
M a t r i x / 3 / 2 0 0 8
freak. In de kelder had ik eind jaren zestig een laboratorium
ingericht vol oscilloscopen, flitsbuizen en gedemonteerde
televisies.
Oogbewegingen
Achter in de tuin stond een zelfgebouwde sterrenkijker,
die in 24 uur ronddraaide en precies de sterren volgde.
Het experimenteren zat in mijn aard. Het was evident
dat ik natuurkunde zou kiezen. Ik heb een geweldige
studententijd in Delft gehad en ben nog steeds bevriend
met mijn huisgenoten uit die jaren. Halverwege mijn
natuurkundestudie raakte ik geïnteresseerd in de werking
van het menselijke lichaam en het brein. Tijdens mijn
afstuderen in de biofysica heb ik me met oogbewegingen
beziggehouden. Mensen die ernstig verlamd zijn, hebben
vaak nog wel controle over de ogen, omdat die vrijwel
rechtstreeks aan de hersenen gelinkt zijn. Ik bouwde een