K-,\ (., mai el 4

REGEERING VAN PRESIDENT BURGERS. 73
Secocoeni zoo in het nauw brachten, dat hij om vrede verzocht.
Dit nu stond Shepstone in het geheel niet aan, want,
indien er vrede kwam, zou zijn voornaamste argument voor
annexatie — de onmacht om Secocoeni ten onder te brengen,
of zooals hij het uitdrukte de „inherente zwakheid", — vervallen.
Hij wist van den President — tegen den wil en zin van
Kruger — gedaan te krijgen, dat twee afgevaardigden
naar Secocoeni werden gezonden om een onderzoek ter
plaatse in te stellen. Deze Kommissie van twee Engelschen,
bracht natuurlijk het verlangde antwoord terug, namelijk :
dat Secocoeni niet aan vrede dacht. Deze oneerlijkheid kwam
den Engelschen, zooals wij zien zullen, later duur te staan.
De tweede zaak, die ter sprake kwam, was die van de
Confederatie. Er waren vele memories over deze zaak ingekomen,
waarin de burgers met een overstelpende meerderheid
zich beslist tegen zulk een maatregel verklaarden. Kruger
hield een heftige redevoering tegen het plan, waarin hij zeide,
dat de Confederatie niets anders beteekende dan het verlies
van de onafhankelijkheid. Burgers nam toen tot een krassen
maatregel zijn toevlucht; hij vond namelijk uit, dat verschillende
van de heftigste oppositie-mannen in den Volksraad hunne
oorlogsbelasting van 5, waarover wij reeds vroeger schreven,
nog niet hadden betaald, en trachtte nu een voorstel te
doen aannemen, waarbij die mannen uit den Raad zouden
worden verwijderd als onwaardigen. Hoewel hij hierin gesteund
werd door den Staats-Procureur Dr. Jorissen, weigerde de
Volksraad aan zijn verzoek te voldoen, wat voor President
Burgers zeer zeker een zware politieke nederlaag was. Het
schijnt dat Burgers door dezen uitslag op het denkbeeld kwam,
dat de bestaande Constitutie van de Zuid-Afrikaansche Republiek
hem niet genoeg macht gaf, waarom hij een andere Constitutie
wenschte, die hem meer macht zou verleenen. Hij ontwierp en
legde aan den Raad voor een nieuwe Constitutie, waarin voorziening
werd gemaakt voor het instellen van een verantwoordelijk
Ministerie, een Hoog-Gerechtshof en de uitbreiding
der macht en bevoegdheden van den Staats-President. Ook in
het wapen van de Republiek werd een verandering gebracht