K-,\ (., mai el 4

HOOFDSTUK IV.
De Burger-oorlog (1861-1864).
In het jaar 186o was Pretorius, die inmiddels (in het jaar
1858) na aanname der Grondwet in de geheele Republiek,
Staats-President geworden was, naar den Oranje-Vrijstaat
gegaan om daar publieke aangelegenheden te regelen, want
na het aftreden van President Boshoff was hij ook tot President
van dezen staat gekozen.
Zijne verkiezing had hij te danken aan de Vereenigingspartij
in den Oranje-Vrijstaat, want het was vooral zijn doel
de twee Republieken samen te smelten. Na zijn verkiezing
tot President van den Oranje-Vrijstaat verkreeg hij van den
Volksraad van de Zuid-Afrikaansche Republiek, waarvan hij
ook nog President was, zes maanden verlof voor zijn reis
naar den Oranje-Vrijstaat.
Hij dacht waarschijnlijk binnen die zes maanden de zoo
gewenschte vereeniging tot stand te kunnen brengen. Gedurende
de afwezigheid van den President moest overeenkomstig
een vroeger Volksraad-besluit het oudste nonofficieele
lid van den Uitvoerenden Raad als waarnemend
President optreden, in dit geval Johannes Grobler.
Met hem waren, volgens de Wet, nog een non-officieel lid
en de Kommandant-Generaal, die samen den Uitvoerenden
Raad uitmaakten. Toen nu Grobler optrad als waarnemend
President, verzette zich Kommandant-Generaal Schoeman