K-,\ (., mai el 4

40
VERANTWOORDELIJK.
te zijn gebleven, vertrok Kruger ook daarheen. Bij zijn
Kommando aangekomen, beyond hij, dat het bijna geen
ammunitie en ook geen slachtvee had. Toch vertrok hij
dadelijk met het Kommando naar Gasibone, in de hoop onderweg
slachtvee en ammunitie bij particulieren te kunnen
krijgen. Ook zond hij naar den Oranje-Vrijstaat het verzoek
hem van daaruit van het noodige te voorzien, maar hij kreeg
niet veel, omdat hij geen geld had en dus koopen moest met
de belofte later te zullen betalen. Hij vond echter toch een
middel om zijn Kommando van vleesch te voorzien, trots hij
door gebrek aan ammunitie geen wild kon laten schieten.
Hij liet toen door de Burgers in de bochten van de Vaalrivier
het wild vastkeeren en met stokken doodslaan. Het
Kommando was ongeveer 200 man sterk, doch nabij Gasibone
voegde waarnemend Kommandant Piet Venter uit den Oranje-
Vrijstaat, met ongeveer too man blanken en kleurlingen,
zich bij hem.
Spoedig bleek het dat Gasibone gevlucht was naar een
zijner onderhoorigen, met name Mahoera, die hooger op
aan de Hartrivier woonde, in een streek vol kopjes en kloven,
genaamd de Hartsrivierpoort.
Kruger liet Mahoera weten, dat hij gekomen was om
Gasibone te vangen, dat deze langs den Zuideroever van de
Hartsrivier trok met zijn Kaffers en dat Mahoera hem geen
bescherming mocht verleenen, maar hem moest gevangen
nemen en uitleveren. Na ontvangst van die boodschap,
leverde Mahoera de oude vrouw en het jonge meisje, die door
Gasibone waren weggevoerd, uit door middel van zijn tolk.
Toen echter het Kommando tot op een paar duizend tree
van de plaats waar Gasibone zou gelagerd zijn, gekomen
was, vielen beide Kafferkapiteins de Boeren aan. Zij werden
echter verslagen en vluchtten in de rotsen en holen, die
daar in overvloed waren.
Den volgenden dag trok het Kommando weer uit en gelukte
het de Kaffers uit hun schuilplaatsen te jagen. Denzelfden
nacht vluchtte Gasibone in de richting van Britsch-Bechuanaland,
waar hij evenwel den volgenden dag door een patrouille,