K-,\ (., mai el 4

BEGIN VAN KRUGER 'S OPENBAAR OPTREDEN. 2g
kinderen, welke lichaamsdeelen aan het spit waren gebraden
geworden. Hij zag zelfs geroosterde schouders, armen enz.
Ook vond hij een aantal met bloed bevlekte kleedingstukken
van deze ongelukkigen. Zelfs de Kaffer, die de plaats waar
olifantstanden bewaard werden, zou wijzen, droeg kleedingstukken
van de vermoorde blanken.
Toen Kruger ten slotte bij het hol, waar de olifantstanden
zouden liggen, was aangekomen, beproefde de Kaffer te
ontvluchten. Hij liep hard weg, doch Kruger achtervolgde
hem en haalde hem na een lange jacht in. Het hol bevatte
geen enkele olifantstand.
Ten slotte gaven de Kaffers van Makapan zich over. De
Boeren hadden ze niet uit hun holen kunnen verdrijven en
op ieder, die nabij kwam, hadden zij geschoten. Er bleef
den Kommando's dus niet anders over dan de Kaffers uit te
hongeren. Vele honderden kwamen dan ook van honger
om. Een klein deel redde zich langs onderaardsche wegen
door de bergen. Een aantal werd gevangen genomen en
voor een krijgsraad gebracht. Wor Kruger, die juist op
jacht was, terugkwam, waren zij reeds alien doodgeschoten.
Het doodschieten van deze menscheneters was onbetwistbaar
noodzakelijk geweest, omdat geen schuldigen werden uitgeleverd
en het Kafferhoofd zelf verdwenen was. De jonge
Kaffertjes van den stam werden voor zoover zij in handen
van de Boeren gevallen waren, „ingeboekt", d. w. z. tot
hun meerderjarigheid onder wettelijk toezicht aan Boerenfamilies
gegeven ter opvoeding.
Het Kommando trok nu naar Mapela, den bondgenoot
van Makapaan ; Kruger echter maakte dezen tocht niet mee.
Kommandant-Generaal Pretorius had hem met een klein
Kommando naar Marabastad gezonden, omdat men gehoord
had, dat daar veel vee van Makapan was.
Kruger had opdracht gekregen eerst een onderzoek in te
stellen en slechts, wanneer Maraba zich verzette, geweld te
gebruiken. Geen tegenstand werd echter geboden. Een
gedeelte van de Kaffers vluchtte en een ander gedeelte gaf
zich over. Deze verklaarden, dat er wel vee van Makapan