K-,\ (., mai el 4

JEUGD EN PARTICULIER LEVEN. 2I
gezien, breng mij maar eens wat terpentijn." Toen werd onze
wagen weder ingespannen, en naar het lager getrokken.
Daar raadde men mij aan, een dokter te laten halen om mijn
hand af te zetten. Doch ik weigerde beslist mijn arm nog
verder te laten verminken. Van mijn duim waren de beide
leden af. Intusschen bleek het, dat er nog een stukje been
was blijven zitten, dat er uit moest. Ik nam nu mijn zakmes
om deze operatie te verrichten ; maar men rukte het mij uit
de hand. Later gelukte het mij toch nog een ander mes te
krijgen, en nu sneed ik mij mijn duim heelemaal af. Het
ergste bloeden was toen reeds gestopt, maar de operatie was
zeer pijnlijk. Geneesmiddelen tot het stillen van de pijn had
ik niet en daarom praatte ik mezelf maar in, dat het niet
mijn hand, maar die van een ander was, waarin ik aan het
snijden was.
Langzaam genas de wond. De vrouwen strooiden er fijn
gemaalde suiker op en nu en dan moest ik zelf het zieke
vleesch met mijn zakmes verwijderen. Later kwam het koudvuur
in de hand. Verschillende middelen werden nu aangewend,
maar geen enkel baatte. Reeds vertoonden zich zwarte
strepen, die tot den schouder liepen. Toen slachtte men een
bok, haalde er de pens uit en sneed deze open, terwijl zij
nog warm was. Daarin stak ik nu mijn hand. Dit Boerenmiddel
hielp en toen de tweede bok aan de beurt kwam om
geslacht te worden, was het gevaar reeds verminderd. Toch
duurde het nog zes maanden, voor de wond bijna geheeld
was, en voor ze heelemaal was genezen, was ik al weer uit
om te jagen.
De geneeskracht van het gebruikte middel schrijf ik toe
aan het voorkomen der vele kruidstruiken aan de Spekboomrivier,
waar de bokken gewoonlijk graasden.