K-,\ (., mai el 4

14
JEUGD EN PARTICULIER LE VEN.
vluchten. Op dat oogenblik raakte mijn voet vast aan de
haakdoornboschjes op den grond, waardoor ik voorover viel.
Het beest was nu ook al op mij. De eerste stoot met zijn
gevaarlijken horen ging juist over mijn rug ; en met zijn
neus duwde hij mij heelemaal plat op den grond en wou
mij zoo vertrappen. Ik draaide mij echter onder het beest
om, en schoot hem met den anderen loop van onderen door
het blad juist in het hart. Het was mijn geluk geweest dat
ik in de oogenblikken van het grootste gevaar mijn geweer
niet uit de handen had gelaten. De rhenoster sprong toen
van mij af en viel op eenige meter afstand dood neer. Mijn
zwager Theunissen kwam nu op het tooneel, sprong op omtrent
vijftig meter van mij van zijn paard en liep zoo hard
hij kon op mij toe, niet anders denkende dan dat, in de
worsteling op leven en dood tusschen den rhenoceros en
mij, het schot was afgegaan en mij gedood had. Toen hij
naderkwam en zag dat ik opstond, liep hij op mij af en
nam mij goed onder zijn sjambok, omdat ik zoo onvoorzichtig
en tegen zijne orders in had gehandeld. Ik trachtte mijzelf
te rechtvaardigen, en meende, dat mij de straf wel mocht
worden bespaard, want dat de rhenoster mij reeds zoo had
vertrapt en gekneusd. Maar het baatte niet. Ten slotte
moest ik schuiling zoeken achter een doornboschje. Dit was
echter de eenige en laatste maal, dat Theunissen een kans
kreeg mij een pak slaag te geven.
In den omtrek van de plek, waar ik mijn eerste olifanten
gezien heb, nabij een groote rietvlei, schoot ik mijn eersten
buffel. De buffels kwamen uit de vallei en vluchtten langs
de spruit op. Wij joegen ze na. Ik was vooraan en toen
ik afsprong om te schieten, verliet een buffel-koe de troep
en stormde op mij los. Ik was echter klaar en toen zij bij
mij kwam, schoot ik ze het schouderblad stuk ; doch in haar
vaart liep zij mij omver zonder mij echter te trappen. Voorthollende
ging zij door de spruit, waar ik haar met behulp
van eenige anderen afmaakte.