K-,\ (., mai el 4

TOESPRAKEN, 229
leven tot Gods eer. Naakt zijn wij in de wereld gekomen, naakt
zullen wij er weder uitgaan, niets zullen wij medenemen. God
schenkt ons dus die goederen, kost en kleeren om van te leven,
doch ook voor kerk, school, armen, enz. enz. Wat doen wij,
broeders en landgenooten, wat doen wij ? Van onze slechtste en
gemeenste goederen geven wij, wanneer er nood is; doch ziet wanneer
er circus, comedie, dobbelarij of races is, dan moedigt de
een den ander aan en leent elkander zelfs geld om wereldsche
vermaken na te jagen; maar wanneer Gods herder ons toeroept :
„werpt toch iets in der armen beurs om de armen te steunen",
dan gaan er velen naar de kerk, die niets in de bus werpen of
daarvoor het geringste uitzoeken.
iWaarvoor gebruikt hij zijn goed, Gods goed ? Is het dan niet
waar, wat God zegt : ,,Gij ontrooft mij, gij ontneemt mij mijne
goederen en geeft ze aan de wereld, en wilt mij daarmee niet
dienen." Ziet gij, broeders en landgenooten, een ieder die eene
onsterfelijke ziel heeft, lette daarop. Ziet Gods hand. De pest
heerscht onder rnensch en beest. De sprinkhanen eten de kruiden
des velds en zware droogte heerschte er, en van jaar tot jaar wordt
het zwaarder en zal jaar na jaar zwaarder worden, tot wij moeten
terugkeeren. God wil zijn yolk niet verlaten. Leest in psalm 89.
„Ik zal de heerschappij doen duren bij zijn zaad,
Zoolang de hemel zelf op vaste pijlers staat.
Maar zoo zijn kinders ooit mijn zuivre wet verlaten;
Zoo 't richtsnoer van mijn recht ter reeling niet kan baten;
Zoo zij ontheiligen, wat Ik heb voorgeschreven,
Dan mogen zij gewis voor mijne straffen beven.
Dan zal Ik hen, die dwaas of wreevlig overtreèn,
Bezoeken met de roe en bittre tegenheên ;
Doch over hem mijn gunst en goedheid nooit doen enden,
Niet feilen in mijn trouw, noch mijn verbond ooit schenden.
'k Zal niet herroepen, 't geen Ik eenmaal heb gesproken;
't Geen nit mijn lippen ging, blijft vast en onverbroken.
,Dit trekt de Heer niet terug, doch tuchtigt ons, om ons nader
tot Hem te brengen. Gij zult zeggen: hoe kan David zeggen:
„Ik kus de roede, en van harte ?" Ja, wanneer gij uwen Vader
liefhebt en gij hebt niets en moet van hem leven, dan zult gij,
wanneer gij eene fout hebt begaan en uw Vader zegt : „Ga weg
van voor mijn aangezicht," op uwe knieen kruipende, zeggen:
„Sla mij liever, maar jaag mij niet weg." Vandaar dat David van