K-,\ (., mai el 4

TOESPRAKEN. 227
Mogendheden. Tot u oak een kort woord. U is het zeker bekend
nit mijn afgelegde loopbaan, dat mij nets dierbaarder is, dan in
vrede en vriendschap met de Buitenlandsche Mogendheden te leven,
elkanders belangen in het oog te houden en elkander zooveel
mogelijk te ondersteunen. Dat deze Regeering onzen Staat zoo
moge besturen, dat de Bnitenlandsche Mogendheden nooit reden
krijgen om wettelijke grieven tegen ons aan te voeren, is mijn
wensch. Op dezen weg hoop ik voort te gaan en zal dat steeds
mijn ernstig streven zijn. Daarom vertrouw ik, dat ik uwe welwillende
ondersteuning moge erlangen, want dan zal de band van
vriendschap nauwer en nauwer aangehaald worden tusschen ons en
de Buitenlandsche Mogendheden, en waar zulk eene samenwerking,
vrede en vriendschap heerschen, daar gebiedt God Zijn zegen,
daar woont Hij in het midden. Ik wensch u alien zegen toe, een
ieder voor zijn land. Dat vrede en vriendschap mogen heerschen.
Aan mij zal het niet mankeeren om wanneer gij belangen van den
Staat, waarvan gij diplomatiek Vertegenwoordiger of Consul zijt,
voor mij brengt n te ondersteunen, opdat er geen grieven aan uwe
zijde jegens ons zullen ontstaan."
De President, zich thans wendende tot het publiek, sprak als volgt:
Gij gansche schare, die hier staat, verleent mij uwe aandacht,
opdat gij mij verstaat in hetgeen ik tot u spreken wil. Ten eerste
wil ik spreken tot de burgers van het land, ten tweede tot de
nieuwe burgers, die zich hebben laten naturaliseeren, en ten derde
tot de vreemdelingen, die niet begeeren om hunnen Staat of te
danken, maar onder ons als vreemdelingen willen leven.
,Nu dan, gij, burgers des lands. lk heb aan uw roepstem gehoor
gegeven, door de betrekking, die door uwe keus tot mij is gekomen
aan te nemen, om weer het bestier des lands als Staatspresident
op mij te nemen.
In de eerste piaats dank ik u voor het vertrouwen, dat gij in
mij gesteld hebt. Wanneer ik zoo voor u sta, en u overzie, dan
zie ik hier zoovelen, die met mij geworsteld, geleden en gestreden
hebben voor het land onzer inwoning en onze onaf hankelijkheid.
)0, dan komt een reeks van gedachten in mij op, die mij Leiden
tot een punt, nl. om te letten op Gods wegen. Om die echter
alien weer na te gaan, daartoe ontbreekt de tijd ; doch ik vertrouw,
dat gij alles zult terugr , oepen in uwe eigene gedachten om weer die
wegen na te gaan, die getuigen van Gods trouw, aan ons bewezen;
dat Hij ons uit de verdrukking gered en bovendien nog gezegend