K-,\ (., mai el 4

212 KRUGER'S VIERDE PRESIDENTSCHAP.
Kruger in Europa.
Eenige dagen voor de aankomst van den President in
Europa, hadden de leden der Zuid-Afrikaansche deputatie
(Wolmarans ontbrak, omdat hij ziek was) met Dr. Leyds en
een aantal andere heeren zich naar Marseille begeven om
daar den President te ontmoeten. Professor van Hamel, van
de Hoogeschool te Groningen, had welwillend op zich
genomen te tolken. Van het dek van het schip, waarheen
de leden der Zuid-Afrikaansche deputatie zich per sloep
hadden laten brengen, zag men niets dan een gewemel van
menschen, die alien jubelden en met hun zakdoeken zwaaiden.
Zelfs de stoombooten, die in de haven lagen, krioelden van
de menschen.
Met de betuigingen van zijn hartelijken dank voor hun
vriendelijkheid en voorkomendheid nam de President van
den Kommandant en de officieren van het schip afscheid en
hij bewaart steeds de aangenaamste herinneringen aan zijn
reis met de „Gelderland."
Toen hij aan land kwam, juichten de duizenden hem in
groote geestdrift tegen. De Voorzitter van het „Comite voor
de onafhankelijkheid der Boeren", begroette hem en riep
hem als „tolk der gevoelens van geheel Marseille," zooals
hij zeide, een hartelijk welkom toe en verklaarde, dat als de
President de geestdrift zag, deze hem meer zou zeggen dan
woorden.
De President aanvaardde den welkomstgroet dankbaar,
hoewel hij bij den rouw, waarin zijn land gedompeld was,
niet was gekomen om gevierd te worden. „De Oorlog in
Zuid-Afrika," ging hij voort, „heeft de grenzen der barbaarschheid
bereikt. Ik heb in mijn leven veel tegen barbaarsche
Kafferstammen gevochten, maar zoo barbaarsch als de
Engelschen, die plaatsen verbranden en vrouwen en kinderen
zonder voedsel of dekking in de ellende jagen, zijn zij niet.
Ik hoop, dat God het Boerenvolk niet zal verlaten. Als echter
Transvaal en Vrijstaat hun onafhankelijkheid moeten verliezen,