K-,\ (., mai el 4

JEUGD EN PARTICULIER LEVEN. 7
heeft in het geheel due maanden geduurd. Als de trek bij
een uitspanplek een tijd lang rust nam, dan werd van gras
en klei een kleine hut gebouwd, die dan het schoolgebouw
was voor de kinderen der trekkers. Zoo ging het den geheelen
tocht tot aan de Magaliesbergen, waar mijn vader
zich vestigde.
Toen ik 16 jaar oud was, had ik het recht, mij evenals
de andere zelfstandige leden van ons gezelschap, twee plaatsen
uit te zoeken ; een voor weideveld en een om te bebouwen.
Ik woonde op de plaats Waterkloof en bracht in het jaar
1842 uit het land ten zuiden van de Vaalrivier een juffrouw
Maria du Plessis als huisvrouw daarheen x).
Het huwelijk werd te Potchefstroom bevestigd. Voor een
kerkelijke huwelijksinzegening hadden de Boeren in die dagen
bijna geen gelegenheid, evenmin als voor onderwijs en voor
behoorlijke voorbereiding voor de bevestiging als lidmaat. De
Boer moest schoolmeester, predikant en staatsambtenaar zijn 2).
Na eenigen tijd van rust werd in het jaar 1845 een
nieuwen trek naar het noorden ondernomen om het verworven
land te gaan „occupeeren". Iedere trekker zou nog een
plaats krijgen in het nieuwe land. Reeds een jaar te voren
was een Kommissie, waartoe ook mijn vader behoorde, naar
Delagoabaai gegaan, om met Portugal de grenzen van het
wederzijdsch gebied vast te stellen. De graat der Lobombobergen
zou de grens vormen tusschen Portugal en het land
der voortrekkers. Met mijn vader en de andere leden mijner
I) Bij een reis op bezoek bij zijn verloofde vond de jonge Kruger de
Vaalrivier zoo sterk (vol), dat hij er niet over kon. Zijn verlangen was echter
grooter dan zijn vrees voor levensgevaar en zijn kracht starker dan het geweld
van de rivier. Hij bond zijn kleeren op zijn rug en ZWOM naar den anderen
kant, de paarden achter zich aan trekkend. Dit was roekelooze doodsverachting,
en de oude wachter, die zich met zijn pont niet op de rivier waagde,
las hem eens flink de les. Geholpen zou het toch niet hebben. Gelukkig
duurde de vrijage niet lang, zoodat Kruger niet meer in de verzoeking kwam
om hetzelfde waagstuk nog eens te ondememen.
2) Evenals in den laatsten oorlog moest ook toen een Landdrost door de
Burgers zelf in plaats van door de algemeene overheid worden benoemd, om
de huwelijken te „bevestigen".