K-,\ (., mai el 4

128 HET TWEEDE PRESIDENTSCHAP VAN PAUL KRUGER.
naars had genoemd, wat natuurlijk een grove onwaarheid
was. Hij wou alleen te kennen geven, dat hij iedereen
opriep, zich voor God te verootmoedigen, en de wonderbare
leiding van God te erkennen, zelfs moordenaars en dieven.
Als er eenige beleediging in die woorden lag, dan zou die
evengoed van toepassing geweest zijn op de oude bevolking
als op de nieuvve, zooals ieder verstandig mensch,
die zich eenigszins in Krugers gedachtengang verplaatsen
wilde, had kunnen zien.
De Swazielandkwestie, waarvoor Kruger met Sir Henry
Loch samenkwam, heeft de Republiek veel zorg gebaard.
Swazieland was aan alle zijden, behalve aan de Oosterzijde
begrensd door het grondgebied van de Zuid-Afrikaansche
Republiek, maar werd door de Koninklijke Kommissie in
1881 er van afgesneden. Eenige burgers hadden zekere
concessies van Umbandine verkregen ; andere personen,
waaronder vele avonturiers, verlangden ook zulke gunsten
en vielen Umbandine zoo lastig, dat hij het Britsche Gouvernement
om een raadgever vroeg, en, zooals te begrijpen
is, haastte dat Gouvernement zich aan dit verzoek te voldoen,
om zoodoende Swazieland binnen de Britsche sfeer
van invloed te brengen. Offy Shepstone, zoon van Sir Theofilus,
die de Republiek in 1877 annexeerde, werd door den
Hoogen Kommissaris tot raadgever van Umbandine benoemd.
De Swaziezaken geraakten echter in zulk een verwarring,
dat er ten slotte een soort van Komite werd gevormd
bestaande uit Boeren en Engelschen die tezamen het land
regeerden. Het was duidelijk, dat zulk een toestand niet
kon voortduren, en Sir H. Robinson schijnt wel genegen
geweest te zijn om Swazieland door de Republiek te doen
annexeeren. Dat evenwel paste natuurlijk niet in de kraam
van de Jingoes en Kaffervereerders in Engeland, en zoo
besloot het Engelsche Gouvernement om Sir Francis de
Winton naar Swazieland te zenden om een onderzoek in
te stellen. Deze had een onderhoud met Generaal Joubert,
die er de Zuid-Afrikaansche Republiek vertegenwoordigde