K-,\ (., mai el 4

HET TWEEDE PRESIDENTSCHAP VAN PAUL KRUGER. 127
verachting behandelde. De President word hierop kwaad en
zei: „Niet de nieuwe bevolking, maar personen als gij zijt,
veracht ik."
Dien avond had er een oploop plaats voor het huffs van
den Heer von Brandes, waar de President gelogeerd was. De
vlag van de Republiek werd afgerukt en aan stukken gescheurd.
Dat deze daad de oude bevolking in het harnas
joeg, behoeft niet gezegd te worden ; dock de President wilt
de Burgers tot kalmte te brengen door hun mede to deelen,
dat de bevolking van Johannesburg getrouw aan den Staat
was en dat het slechts een klomp oproermakers was, die
het schandaal hadden gepleegd.
Toen de President den Hoogen Kommissaris te Blignautspoint
ontmoette, sprak deze met hem over den oploop te
Johannesburg, waarop de President zeide : „Ja, ziet U, Sir
Henry, het gaat met die menschen als met een baviaan, dien
ik vroeger gehad heb en die mij zeer lief had, en niet wou
verdragen, dat iemand mij aanraakte. Wij zaten bij het vuur
en bij ongeluk kwam zijn staart in het vuur. Daarop wierp
het dier zich op mij, denkende dat ik de oorzaak was van
de pijn aan zijn staart. De menschen in Johannesburg hebben
zich verbrand aan overspeculatie en nu willen zij zich
op Paul Kruger wreken."
Een andere gelegenheid om den President haat tegen de
Uitlanders te verwijten, deed zich voor bij het feest, dat in
1891 op Dingaansdag to Paardekraal gehouden werd, ter
herdenking van de Onafhankelijkheidsverklaring. Hier hield
Kruger een zeer krachtige toespraak tot de verzamelde menigte,
waarin hij in het licht van het Woord Gods de gesc.hiedenis
van zijn yolk naging. Hij begon zijn rode aldus: „Volk
van den Heer, gij oud yolk van het land, gij vreemdelingen,
nieuwe inkomelingen, ja zelfs gij moordenaars en dieven."
De Uitlanders, die in dien tijd er nog voortdurend op uit
waren om allerlei grieven tegen den President en de Regeering
van de Republiek uit te denken, waren woedend over
deze uitlating.
Zij beweerden dat de President hen dieven en moorde-