K-,\ (., mai el 4

126 HET TWEEDE PRESIDENTSCHAP VAN PAUL KRUGER.
dant-Generaal en leden van den Eersten Raad te kiezen.
Er was in den Raad groote oppositie tegen dit voorstel,
daar sommige leden het beschouwden als een Klasse-wetgeving,
wat het dan ook ongetwijfeld in een zekere mate
was; terwijl andere leden van den Volksraad weer van
opinie waren, dat deze nieuwe maatregel te veel rechten
aan de vreemdelingen gaf. De zaak werd uitgesteld om
eerst de opinie van het publiek er over te hooren. De Burgers
hechtten hun goedkeuring aan het voorstel, wel een
bewijs hoe onbegrensd hun vertrouwen was in het beleid
van hun President. Het is zeker, dat zulk een voorstel,
waartegen zooveel oppositie was, nooit zou zijn doorgegaan,
als het van iemand anders als van den President was
uitgegaan.
In de volgende Raadszitting werd de Wet op den Tweeden
Volksraad met groote meerderheid goedgekeurd.
In de Engelsche pers is beweerd dat de Tweede Volksraad
feitelijk niets zou te beteekenen hebben gehad, een bewering
die door Minister Chamberlain is overgenomen. Het zij
hier derhalve gezegd dat, niettegenstaande de wetten en
besluiten van den Tweeden Volksraad onderworpen waren
aan de goedkeuring van den Eersten Volksraad, dit lichaam
slechts eenmaal een besluit van den Tweeden Volksraad heeft
afgekeurd ; n.l. het besluit waarbij de Tweede Volksraad de
onder-mijnrechten van de Bewaarplaatsen aan de oppervlaktehouders
had toegekend.
Nog te opmerkelijker is de aanname van de wet, waarbij
een Tweede Volksraad werd in het leven geroepen, waar
kort te voren een voor President en Burgers zeer beleedigende
daad te Johannesburg was gepleegd. De President
was op weg naar Blignauts-point om den Hoogen Kommissaris
te ontmoeten in zake de Swazieland-kwestie.
Op zijn reis daarheen toefde hij te Johannesburg, waar
als gewoonlijk een Deputatie hem zekere grieven kwam
voorleggen. Den President, die niet direct aan al hun wenschen
gevolg kon of wou geven, werd door een der afgevaardigden
toegevoegd, dat hij de nieuwe bevolking met