Untitled

4
haar "uitterend sterfbed lag. Wie is zóó koud voor de poëzie
der geschiedenis, om zich zonder weemoed voor te stellen, dat
Rome zou kunnen wegsterven als eene andere stad, die uitge-
wischt wordt uit de rij der steden, en om niet liever te wenschen,
dat haar val een ontzettend verheven, een schrikkelijk grootsch
schouwspel mocht zijn, waarop de volkeren met siddering staar­
den, en waarbij de wereld eenen langen lijkzang aanhief, een
val, die de aarde zoude schokken als eene hevige stuiptrekking,
opdat hare aspunten het weten konden, dat de wereldstad ge­
vallen was! En waarom zoude zij nog niet eenmaal kunnen op­
flikkeren tot eenen schijn der vorige schittering, om te eindigen
zooals Rome eindigen moet? 1)
Terwijl ik met beschouwingen speel, is de lezer misschien
reeds op het St. Pietersplein; hij heeft misschien reeds eene
standplaats gekozen, dicht bij de trappen van het Vatikaan,
hij ziet de Engelenburg, de St. Pieterskerk, het laatste wonder
der bouwkunst, de gedenkteekenen der oudheid, die weder
vernieuwd zijn geworden, en wat niet al, dat ik niet beschrijven
zal, omdat het reeds duizendmaal beter gedaan is, dan ik het
zoude kunnen doen, omdat ieder het weet, en eindelijk ook,
omdat ik slechts vertel en niet schilder. Lezer! die mij zijt
vooruitgeijld, ik volg u naar het St. Pietersplein. Wij zien daar
een ontzaglijke volksmenigte langzaam uiteengaan; daar is geen
vroolijk gejoel, geen gul gejuich, geen luid geschater, slechts
enkele mannen fluisteren te zamen in het voortgaan, en enkele
vrouwen wenden schichtig het hoofd om naar de brug van St.
Angelo, en vatten dan weder, met vaster klem, de hand ha-
rer kinderen, die naast haar gaan, als vreesde hare moeder­
liefde eenig gevaar; en er waren jongelingen, die bleek zagen,
terwijl zij zich verwijderden, een grijsaard, die somber voor
1) In 1839 toen dit geschreven werd was wel niet te voorzien: een koning­
rijk Italië met Eome tot hoofdstad en een vorst uit het huis van Savoye
tot Koning!