Untitled

48
die man haar aan zijne berekeningen opofferen zal. Hij wil
zeker zijne gunst bij den jongen Kardinaal bevestigen door zijne
schoone nicht. Dit denkbeeld rees klaar en helder bij mij op,
toen zij in het eerst met schuchterheid diens naam noemde. Eens
anders plan te dwarsboomen, en zelf een werktuig tot wraak
in handen te krijgen, was eene dubbelt verzoeking, die mij over
alle hinderpalen deed heenzien. Mij het eerst van die vrouw
meester te maken, haar den neef van onzen tiran toe te voeren,
door haar hem te beheerschen, dat was mijn snel gevormd
ontwerp, toen ik haar in de verlatenheid mijne hulp aanbood
en Azzo's woning tot schuilplaats liet aanwijzen. Hebt gij mij
begrepen ?"
„Beter dan mijn gebedenboek. Gij wilt den jongen Kardinaal
eene minnares schenken, om hem in het verderf te brengen."
„Juist! doch het is mislukt. Ik ijlde naar Montalto — het
valt mij niet moeielijk hem te spreken — met de meeste om­
zichtigheid hield ik hem het flikkerend schijnsel voor, dat hem
moest verblinden. Het had moeten gelukken, twee en twintig
jaar, een Italiaanschen hemel.... hij nog zoo geheel jongeling!
de verbeeldingskracht verleid, de geheimhouding gewaarborgd!
Ik weet niet welke talisman of welke Heilige hem tot marmer
verkilde. In het eerst schertste hij, daarna werd hij ernstig,
toornig zelfs, en ik zag op het eind geen ander redmiddel, dan
alles op rekening der onbekende schoone te stellen. Ik moest
mijn plan voor ditmaal opgeven, en toch het was schoon ge­
weest, duivelsch schoon! — Sixtus bemint dezen neef, den
laatsten zoon van zijnen broeder, als den appel zijner oogen,
als het bloed van zijn bloed; het is zijn lieveling, zijn afgod,
de innigste band, die hem aan het leven bindt; hij bestemt hem
tot de verhevenste eereplaatsen, heeft met hem de uitgebreidste
plannen, vertroetelt in hem zich zeiven, zijne eigene grootsche
eerzucht, zijn eigen diepzinnig verstand, zijn eigen snel bevattend
vernuft. Niemand weet dit beter dan ik; want ik ken ze in