Untitled

26
geslagen hield, werd teruggeschoven, en een grijsaard trad binnen.
Men stelle zich echter niet voor een zwakken, ineengebo­
gen man, met verstramde leden en ingezonken, verdoofde oogen,
neen! de zilveren baard en de diepgegroefde trekken alleen
kenschetsten eenen eerwaardigen ouderdom. Het was eene sta­
tige, sterke, vaste gestalte, die in een eenvoudig geestelijk ge­
waad gehuld, bij de achtbare houding, bij den gebiedend stou­
ten blik van het vurig oog, bij het vermetele en strenge, dat
op zijn voorhoofd zetelde, bij de ernstige en rustige uitdrukking
van het sprekend gelaat, volkomen het aanzien had van een
dier achtbare oudvaders, van een dier hechte, vrome, moedige
herdersvorsten, van een dier kalme, krachtvolle godsmannen, die
met heldenvuur in de borst en godsdienstzin in het hart, met
het oog ten hemel en de hand aan het zwaard, voorttrokken
aan het hoofd huns volks. Toch was er meer strengs dan vrien-
deljjks in den langen, scherpen blik, dien hij op den ridder
sloeg, toen deze schielijk opgestaan, zich diep, bijna tot knielens
toe, voor hem boog. Die zonderlinge geestelijke wierp zich drif­
tig in den prachtigen zetel, zag Karre, die zich ongedekt hield,
nogmaals uitvorschend aan, en sprak toen, terwijl hij de armen
over elkander kruiste: „Maria Stuart is gevallen!" — „Zij is
gevallen!" herhaalde de andere in eene zekere verslagenheid.—
„Welnu, wat nu verder? wat zegt, wat doet men te Londen?"
„Wat zegt men te Rome?" hernam Karre, en waagde het
zijnen ondervrager aan te zien.
Deze sprak met eenigen nadruk: „Gisteren avond kwam de
Kardinaal Montalto met een brief van den Nuncius aan het
Fransche hof een vertrek van het Vatikaan binnen, en las luide
een lang verhaal van hare onthoofding, en toen was er een
man, die Elisabeth zalig prees, die zijne hand op Montalto's
schouder legde, en die uitriep: — Ik zoude hetzelfde gedaan
hebben."
Een kort zwijgen volgde. De ridder richtte zich meer op, als