Untitled

22
lijden voor het Katholieke geloof, hadden hem in de Pauselijke
stad vele harten gewonnen, en zijne gezelligheid, zijne aange­
name manieren, de losse gemakkelijkheid van zijnen omgang,
die den man van opvoeding en geboorte kenschetsten, hadden
hem daar, ondanks zijne bekende armoede, de aanzienlijkste
huizen geopend. Sommige kerkvorsten ontvingen hem aan hunne
tafels, en menige voorname Romeinsche vrouw zag met wangunst
op de schoone, die hij den arm gaf; en menig bekoorlijk meisje
trok met coquetterie den donkeren mezzaro ter zijde, als zij den
ridder op de wandelplaatsen ontmoette, en bij de avondtochten
van het Corso was hij zeker meer bloemruikers te ontvangen,
dan hij dragen kon. Hij was ook een ongehuwd man, die nog
geen dertig jaren wezen kon, en zijne gestalte.... doch wij
zullen hem zoo aanstonds zien en zeiven kunnen oordeelen, of
de Romeinsche dames gelijk hadden. Een hupsch, beschaafd,
vroolijk, geestig, zorgeloos edelman, martelaar van de vervol­
gingen der Protestanten, zonder eerzucht, zonder aanmatiging,
zonder eenigen lust tot staatkundige bemoeiingen, ziedaar wat
de Romeinen in hem zagen. Toch was hij nog iets anders.
Na den zedigen ingang van zijn huis, volgde eene armoedig
gemeubelde voorkamer, die, behalve de levensgroote portretten
der Schotsche Maria en van twee Engelsche bisschoppen, niets
bijzonders bevatte. Dan, eene kleine achter een tapijt ver­
borgene zijdeur ontsloot alleen voor den eigenaar den toegang
tot eene enge galerij, van waar men in eene zaal trad, die een
gansch ander denkbeeld moest geven van des ridders welvaart.
Neen, voorwaar, geen schatrijke prelaat konde zijn geheim bidver­
trek met meer uitgezochte gemakken voorzien, met meer smaak-
vollen luister, met meer zelflievende weelde hebben opgesierd.
De wanden prijkten met een stevig Hongaarsch leder, van eene
lichtblauwe kleur, bezaaid met dooreengeslingerde, grillige figuren
van zilver. Op den vloer lag een veelkleurig Perzisch tapijt,
dat glinsterde van nieuwheid en frischheid, en zóó zacht, zóó