Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2

76
augendi mihi defuit. De domicilio meo quin Lutetiae sit futurum, nullas video dubitandi
causas. Si quae chartae ad innocentiae nostrae tutelam pertinentes quam primum
submitti mihi possent, multum id valeret ad levandum exsilii et otii taedium. Ut aliquid
tale adornem 1 extra periculum est, et in omnem eventum utile. De editione postea
videremus. Sed quae in carcere confuse tractaveram, possem nunc distincte et
additis probationum subsidiis disponere. Neque scio an in futurum tam laxo usurus
sim tempore.
Haec postquam scripseram, vidi Praesidem Ianninum, qui et ipse putabat
scribendum aliquid ea de re et quidem dum recens mihi rerum memoria: sed de
editione petendum a tempore consilium.
Multi hic verentur ne Reipublicae nostrae Praesides, metu belli ob mala interna,
sub nomine Germanici Imperii, aut simili velamento patiantur se retrahi sub imperium
Austriacae domus 2 , Britanno annuente, tum ut matrimonium adeo expetitum 3 obtineat,
tum ut ............... 4 . Legatus Archiducum, qui hic fuit, ait Regem Hispanum inducias
nolle: neque bello abstenturum, ni pax perpetua fiat cum aliquo in Austriacam domum
obsequio. Ego vero spero esse apud nostros plus cordis atque consilii, quam ut
quicquam admittant libertati damnosum.
Rex Caesaroduni Turonum exortos motus quinque hominum supplicio capitali,
tredecim aliorum captivitate compescuit. Atque ibi quidem in Romanenses exercita
severitas. At Diepae inque maritimis oppidis arma Reformatis demta, unde magnus
passim congregum motus, Lutetiae maxime, quanquam pro quiete publica gnaviter
laborante Magistratuum urbanorum cura. Salmurii admissus a Plessiaco Rex nunc
ultra tendit: credunturque iam eques et cohortium vis ad claudendam terra Rupellam
missa: mari autem idem facturas naves, quae sub Neversio 5 in Peloponnesum itare
composito rumore iactabantur. Imperator dicitur ferociter victoria uti, nec sine periculo
novi discriminis: iamque in Silesia resurgere partes. In Hungaria emtos Gaboris
amicos ipsius in pernitiem, ipsoque vix elapso ducum primos Imperatori traditos.
Haec sunt quae hic feruntur. Tuas avide exspectabo, measque res tibi
commendatissimas esse confidam. Vale mi frater, et matrem, fratres, sorores,
cognatos, amicos saluta, nominatim Borelios et Bellimontium 6 . 14 Maii 1621. Lutetiae.
Tuus
H. Grotius.
1 Grotius denkt hier blijkbaar reeds over het geschrift, dat in 1622 onder den titel:
‘Verantwoordingh van de wettelycke Regieringh van Hollandt ende Westvrieslandt’ uitkwam;
in het Latijn ‘Apologeticus eorum qui Hollandiae Westfrisiaeque ... praefuerunt’ (Rogge n o .
89-98). Voor de geschiedenis van dit belangrijke geschrift zie het p. 75 n o . 6 geciteerde artikel
van Rogge. De daar naar de handschriften aangehaalde brieven worden hier thans voor het
eerst uitgegeven. De Verantwoording werd in het Nederlandsch geschreven en door Grotius
zelf in het Latijn vertaald, blijkens zijn brief aan Du Maurier van 25 Febr. 1622; n o . 723. De
Latijnsche vertaling verscheen echter eerder; zie o.a. n o . 794.
2 Zie n o . 648.
3 Het huwelijk van den Prins van Wales met een Spaansche infante.
4 In de uitgave opengelaten.
5 De hertog van Nevers.
6 Jan en Willem Boreel en Simon van Beaumont.
Hugo de Groot, Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2