Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2

64
Itaque conquerantur alii, se post naufragium nudos esse, et opibus excidisse; tu in
te opes omnes habes, nulli iniuriae, nulli violentiae obnoxias. Grotius es, Magnus
es, et hoc satis, ut intelligas, nihil tibi deesse. Patriam si amas, Hic amor, haec Patria
est: eiusdem coeli benignior serenitas; eiusdem soli amoenior ubertas, eorundem
hominum tranquillior status. Quid se iactant unius alteriusve Provinciae populi? Et
nos Belgae sumus, liberi sumus, sub uno Principe, sed quem Patrem appellamus.
Aliud fraenum, aliud iugum est: regimur, non affligimur, et ut discordia exulet,
multorum imperium aversamur. Omnis Antiquitas clamat: Εἷς ϰοίρανος ἔστω, εἷς
βασιλεύς 1 : imo tua nobis fortuna clamat, nullam, ubi populus furit, sine discrimine
stationem esse; nullum sine naufragio portum, ubi divina omnia et humana colliduntur.
Quae irae! Quae odia! Ubi quies, aut felicitas? Quantum aquarum, tantum ubique
ignis et incendii est: furiis ardere dixerim ipsum illud mare, Te Deus eripuit, mentem
et consilium suggessit, quo salvus esses. Quid restat? hoc age ἕπου ϑεῷ. Is servabit
porro, et quemadmodum elusus inimicis in libertatem te asseruit, ita securum
deinceps ac felicem praestabit. Sic voveo, teque videre cupio et amplecti. Veni, non
longa via est, et in hac Arce et amoenitate vigorem cape; dices te in Parnasso
respirare. Offero dextram et eam hospitalem, offero officia, quae a vero amico
exspectari possunt.
Εὑρήσεις δέ με πᾶσιν ἐπ᾽ ἔργμασιν, ὥσπερ ἀπεϕϑὸν
Χρυσὸν, ἐρυϑρὸν ἰδεῖν τριβόμενον βασάνῳ 2 .
Vale, et, quod iterum rogo, veni. Lovanii in Arce, Postrid. Kalend. April. CIƆIƆCXXI.
629. 1621 April 2. Van P. Jeannin 3
Vir Clarissime, Tuae literae magna me laetitia affecerunt, quod iis cognoverim te a
sordibus carceris et iniusta servitute liberatum, non Magistratuum indulgentia, sed
beneficio fortunae, aut ut verius et Christiane loquar, summi Dei providentia, qui
semper innocentes potenti auxilio tuetur: in quam captivitatem non te crimen, sed
amicitia Viri optimi et de Republ. sua bene meriti coniecerat, qui calumniis et fictis
criminibus oppressus, vi et acerbo Iudaeorum odio periit: et ne innocens damnatus
videretur, si de coniuratione accusatus socios non habuisset in eo crimine, quod
peragi iure nec inchoari sine sociis potuit, necesse fuit alios criminis participes
reddere: et haec suspicio fidissimos amicos involvit, inter quos tu prae caeteris
intimus, ab hoc periculo te eximere non potuit anteactae vitae fama, Dei timor, et
legum reverentia, quae tibi semper cordi fuit. Nunc feliciter libertatem nactus es, et
si libuerit in hoc regno larem constituere seu ad tempus, seu in perpetuum, securam
stationem invenies; habemus enim Regem iusti et aequi amantissimum, qui a multis
viris probis accepit te alieno odio et iudicum iniuria damnatum. Multa sunt etiam
quae te commendant, humaniores literae quibus ornatus es, morum comitas et vitae
innocentia. Haec
1 Homerus, Ilias B. 204 v.
2 Theognis (ed. Hudson-Williams) 449 v.
3 Gedrukt Epistolae ecclesiasticae p. 656. Cf. p. 62 n. 3,
Hugo de Groot, Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2