Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2

62
ghetrouwicheyt teghen mijn Meesters de Magistraet van Rotterdam, ende
ghehoorsaemheydt aen Myne Heeren de Staten van Hollandt ende West-Vrieslandt.
Maer al het quaet dat my aenghedaen is, ende noch soude moghen aengedaen
worden, en sal my nimmermeer afkeeren van de liefde, die ick altijdt hebbe
ghedraghen en nae mijn kleyn vermoghen betuycht tot mijn Vaderlandt, voor welckers
vryheydt, rust ende voorspoet ick den Almoghenden altijts bidden sal, ende dat tot
dien eynde 't hem ghelieve, Hooghe ende Moghende Heeren, U.E. te gheven een
goede ende gheluckige Regieringhe.
Uit Antwerpen, den 30. Meert 1621.
Uwer E. seer Ootmoedighe Dienaer
Hugo de Groot.
627. 1621 Maart 30. Aan B. Aubéry du Maurier 1
.
Si, quod est certissimum, Vir Illustrissime, certius fieri posset, certe tua illa, quae
me Antverpiae deprehendit epistola, certum me summae tuae, nullis provocatae
meritis, nullis unquam gratiis repensandae benevolentiae fecisset. Nunc ad amoris
fidem nihil, ad gaudium meum ex illis literis multum accessit, cum ita me tibi cordi
curaeque esse video, non ut solent, quos de more amicos salutamus, sed ut quos
proximae necessitudinis vinculum adstringit. Noli igitur dubitare, quin tantum semper
tibi sim debiturus, quasi, quod voluisti, beneficium ipso eventu mihi praestitisses.
Nihil enim animo tuo decessit inde, quod gloriam operis Deus occupavit. Et nunc,
quae praestas, quaeque offers, tanta sunt, ut si quid esset, quod cum libertatis bono
posset contendere, ista certe possent, quae ad vitam, salutem, dignitatem atque
existimationem meam apprime pertinent. Primum receptum in hac urbe legi, ut hic
explorarem, an non intempestivus futurus esset meus in Galliam adventus, dum ibi
est nostratium - nostrorum dicere non possum - Legatio 2 . Eam ob causam virum
summum, Praesidem Ianninum 3 , per literas conveni. Sed quod ab ipso expectabam,
abunde mihi tua epistola praestitit. Quare, quod bene Deus vertat, sequar te
consulentem. Eo ibo, gratias acturus iis, qui pro libertate mea tam impense
laborarunt. Interim veniam rogo, quod tot modis tibi obstrictus, memoriam
incomparabilis matronae, uxoris tuae, nullo monumento celebravi. Chartas mihi
transmissas, quae argumentum exhiberent, in carcere reliqui: iamiam aliquid
meditaturus, nisi me insperata felicitas carceri simul et chartis abstulisset. Ergo,
quod captivus debebam, a libero exspectabis 4 . Vale Vir maxime, et quem mihi prope
extincto servasti amorem, serva renascenti. 30 Martii, 1621. Antverpiae.
1 o
Gedrukt Epistolae p. 54. Antwoord op n . 624.
2 Zie p. 42 n. 1.
3 Grotius kende hem uit den tijd, dat Jeannin voor de vredesonderhandelingen van 1608 in
Den Haag was, en had hem zijn Tragoedia Christus patiens opgedragen; zie I p. 97 n. 5.
4 o
Zie n . 666.
Hugo de Groot, Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2