Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2

468
eos, qui aliunde discendum habent quis sit Vossius. Tua de Graecis Historiis
Commentatio 1 Salmasio, Rigaltio, eruditisque omnibus valde placuit, et desiderium
excitavit similis operis de Latinorum Historiis 2 , quod a te promoveri gaudeo. Librum
meum de Iure Belli ac Pacis tibi mitto, et ut aliquid ad secundam editionem ornandam
pro copia iudicioque tuo contribuas rogo. Difficilior fuit haec scriptio, ob id quod
3 ϑετιϰῶς tracto, eo consilio ut in omne tempus omnique loco valeant, quisque
ad ὑποϑέσεις suas trahunt, et, ut fieri solet, saepe malignos agunt interpretes; quod
vitare supra summam prudentiam est. Quod optas me in Patria videre, in eo ego
tuum, qui semper in me fuit, affectum agnosco. Ceterum an id quod optas mihi
expediat necne, sane ignoro. Patriae utilis esse ne absens quidem desino et
εὐϰαίρως, ἀϰαιρως demonstro vicinorum Regum interesse, ne res nostrae ad ultima
pericula recidant. Sane si discordiae manent, non possum non tristissima augurari.
Res nobis est cum hoste tam potente, tam felici, ut si vel unanimes ei diu resistere
possumus, satis in eo sit gloriae. Notae meae in tres Evangelistas 4 confectae sunt,
ut scis. Restat quartus, in quem aliquid notabo, simul me a minoribus curis, quae
imperfectae iacent, absolvero. Sed non est e re mea ut id opus prodeat, quamdiu
in Galliis vivo. Nam quibus unicum studium est Theologia, nolunt eam a nobis
attentari. Deinde quaedam dicenda essent, quae ad palatum non sunt eorum qui
hic sacra curant, et quos offendere non satis tutum est. Idem de Historia 5 mea dictum
volo, quae et ipsa edi tuto non poterit, nisi me Deus forte alibi locet: quod et de
nostra scriptione pro Summarum Potestatum iure circa sacra 6 dictum volo: quam
quidam a me edi hic vellent, deletis omnibus locis, qui e scriptis Protestantium
citantur, quod mihi non placet. Videbimus ergo quid tempus ferat, omnibusque de
his rebus quam saepissime consilio tuo instrui gaudebimus. Franciscus Iunius 7
noster quid agat scire velim. Gratissimus mihi fuit conspectus eius iuvenis quem
mihi commendasti: grati erunt et alii omnes, si qui posthac cum amicitiae tuae
testimonio ad nos venient. Salmasii amicitiam ut colas, etiam atque etiam te rogo.
Digni estis qui noscatis et ametis vos invicem. Vale vir optime non minus, quam
doctissime. Lutetiae, Cal. Aug. 1625.
Tuus totus qui semper
H. Grotius.
999. 1625 Aug. 11. Van J. de Haen 8
.
Erentfeste hoochgeleerde wyse vorsienige zeer discrete heer ende goede vrundt.
tSedert mijn schryven van den 9. Septembris 1623 9 voor antwordt op ten uwen
van den 9. Augusti a o . voors. noch iterativelicken aen U.E. geschreven
1 G.I. Vossii de Historicis Graecis libri quatuor. Lugd. Bat. 1623.
2 Dit kwam eerst in 1627.
3 Na ‘quod’ is m.i. ‘quae’ uitgevallen.
4 Zie p. 27 n. 1.
5 Zie I reg.
6 Dit boek kwam eerst in 1647, dus na Grotius' dood, uit; zie p. 100 n. 1.
7 Zie p. 29 n. 4.
8 Hs. Bibl. Rem. Gem. Rotterdam. Gedrukt Navorscher LIV (1904) p. 292.
9 Tusschen dien van 26 Mei 1623 (n o . 835) en dezen zijn er geen brieven van De Haen bekend.
Hugo de Groot, Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2